Hoofdstuk 18

399 37 10
                                    

*POV Tamara*

Zoals altijd lig weer te piekeren op mijn bed. Ik denk na over wat Olivia zei: 'als je je ogen opent, kan je me zien.' De woorden die ik haar leerde en de woorden waar ik van droomde. En de herinneringen, ze zei: 'ik sluit ze niet op, ik bewaar ze alleen.' Ze heeft gelijk, ze bewaart ze. Ik grabbel naar het boekje onder mijn bed en sla het open op een lege pagina.

Herinneringen

Herinneringen zijn dingen die je nooit vergeet. Het zijn leuke, domme of verdrietige dingen die je leven hebben veranderd of juist niet hebben veranderd. Het zijn momenten die je alleen of met een ander hebt beleeft. Een herinnering is geen voorwerp, maar een moment dat je in je hart bewaart. Je kan het niet verliezen en je zal het nooit vergeten. Een herinnering hoeft niet altijd een grote gebeurtenis te zijn. Soms zit de herinnering in de kleine dingen. En soms zijn die kleine herinneringen, de mooiste herinneringen. 

Herinneringen zijn een steun, ze helpen je door een moeilijke periode. De herinneringen aan een persoon kunnen je helpen, ze laten je geloven dat er ook een goede kant is. Maar ze kunnen je ook ongelukkig maken. Het besef dat je ze nooit meer zal meemaken doet pijn. Het is als een mes dat langzaam in je hart gestoken wordt. Maar ze zijn altijd speciaal en uniek. Je hebt er geen twee gelijken van, hoe simpel ze ook zijn.

Herinneringen zijn voor altijd. Je draagt ze altijd bij je. En als je sterft dan neem je ze mee in je graf. Dan leven ze verder bij anderen, of ze sterven uit en maken plaats voor nieuwe prachtige momenten, die op hun beurt herinnert worden.

Ik klap het boekje dicht en schuif het terug onder mijn bed. 'Ik sluit ze niet op, ik bewaar ze alleen.' Fluister ik. Ik bewaar mijn herinnering en zei de hare. Maar hier heb ik geen herinneringen en hier beleef ik ook geen nieuwe. Ik heb alleen hem. Olivia had gelijk. Als ik mijn ogen open, dan zie ik het. Ik zie dat ik hier weg moet, en dat hij hier weg moet. En dat doen we samen.

Wow, dit is weeral veel te kort. Sorry. Willen jullie even laten weten of jullie dit niet te kort vinden? Ik wil niet egoïstisch overkomen ofso, maar de reads op dit boek dalen enorm. Jullie mogen altijd zeggen wat jullie willen dat er nog gebeurt in dit verhaal. Misschien dat het dan beter word. Xxx- Axelle

The EscapeWhere stories live. Discover now