Geheim

Deel 14

Eva POV:
Na een tijdje ben ik weer een beetje gekalmeerd, en zit ik doelloos voor me uit te staren op de bank. Ik weet simpelweg niet wat ik met deze situatie aan moet. Praten met Wolfs, dat moet, maar eigenlijk praat ik liever niet. Ik besluit om eerst even rustig te gaan slapen, en het er dan morgenochtend met Wolfs over te hebben, het zal toch ooit moeten gebeuren. Ik gooi mijn glas leeg, zin in chocomel heb ik nu niet meer, en zet het in de afwasmachine. Ik zet de afwasmachine aan en loop naar boven. Maar als ik gesnik uit Wolfs zijn kamer hoor komen bedenk ik me, dit kan ik niet maken. Ik hou ook van hem, hij zet de stap en geeft het toe, en ik doe niks?! Ik lijk wel gek geworden. Ik klop zachtjes op de deur, maar krijg als reactie een zielige "Laat me met rust". Ik besluit de deur te openen, maar wat ik zie breekt mijn hart. Wolfs ligt als een zielig hoopje ellende op zijn bed te huilen. Hij kijkt op, en kijkt me aan met zijn betraande ogen. Ik krijg een brok in mijn keel als ik eraan denk dat ik dit veroorzaakt heb. "Wolfs, ik.." komt er met een zacht en schel stemmetje uit mijn mond "Ik ook". De woorden kon ik nog even niet uitspreken, dat was te veel gevraagd voor mij, maar ik hoopte dat hij het zo zou begrijpen. Met een verwarde blik keek Wolfs me aan. "Maar.. Wat? Hoezo? Waarom zei je niks?"

Wolfs POV:
Ik kon hier met mijn verstand even niet bij. Eva liep naar me toe, en met haar blik vroeg ze toestemming om op de rand van mijn bed te komen zitten. Ze keek me schuldig aan "Sorry Wolfs, ik weet het niet. Ik was zo.. zo overrompeld." Nu begon ook Eva te huilen. Alweer, denk ik, want toen ze binnenkwam had ze al rode ogen. Ik nam haar in mijn armen, en als vanzelf nam ik haar geur in mij op. Eva ruikt zó lekker, ik weet niet wat het precies is, maar het is Eva, en dat is goed. Als ze me daarna aankijkt komen alle emoties los. Ik kan er niet meer tegen en druk mijn lippen op die van haar. Het is beter dan ik ooit had durven dromen, zo zacht, en zo perfect. Eva is perfect. Na een kus van ongeveer een seconde, die voor mij uren leek te duren, duurt het even voordat ik weer wat weet uit te brengen. "Ik heb dit al zo lang willen doen." Ik kijk Eva in haar ogen, haar prachtige ogen. Dan wendt ze haar blik af, en zegt: "Ik ook, Wolfs. Ik ook." Met mijn vingers onder haar kin dwing ik haar om me aan te kijken. Onze hoofden komen langzaam dichter naar elkaar, tot onze voorhoofden elkaar raken.

Eva POV:
"Ik hou ook van jou". Eindelijk heb ik het durven zeggen. Ik fluisterde het tegen zijn lippen, maar ik weet dat hij het heeft gehoord. Ik zie een twinkeling in zijn ogen, en voor ik het weet zitten zijn lippen, zijn perfecte lippen, weer op die van mij. Als hij me loslaat vraagt hij voorzichtig "Eva, slaap je vannacht bij mij?"