Geheim

Deel 2

Eva POV:
"Zullen we naar huis gaan?" Wolfs staat voor me. Normaal heb ik het niet zo op feestjes, maar dit was wel heel gezellig met alle collega's. Maar het was mooi geweest, morgen moeten we weer werken, dus ik knikte. Samen liepen we naar de auto, en in stilte reden we naar huis.

Wolfs POV:
De hele autorit hebben we niks gezegd. Ik wil wel met Eva praten, ik wil haar duidelijk maken wat ik echt voor haar voel, maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Als we aangekomen zijn in de Ponti vraag ik haar of ze nog wat chocomel wil. Ze knikt gretig. Ik maak ook nog een beetje soep. We hebben allebei nog geen avondeten gehad door alle drukte, maar echt trek hadden we ook niet. Als ik klaar ben met koken loop ik naar de bank, waar Eva zit. Ik geef haar een kom soep en een glas chocomel. Dankbaar kijkt ze me aan.
Ik ga zelf ook op de bank zitten met een kom soep, een stukje van Eva vandaan. Het liefste zou ik tegen haar aan gaan zitten, maar ik wist niet of Eva dat wel wilde. Alles wat er vanmiddag gebeurd is knaagde aan me, ik moest weten of zij hetzelfde voelde. Terwijl ik mijn soep at verzamelde ik de moed: ik moest het haar vertellen, ik kon niet tegen de onwetendheid. Ik had mijn soep op en langzaam begon ik te praten: "Eef, ik.. ehm.." ik keek naar de grond. "Ik ga naar bed, ik ben moe" kwam er uit mijn mond. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Waarom durfde ik het niet toe te geven? Diep vanbinnen wist ik het wel, ik wilde haar niet kwijt raken. Niet als goede vriendin, en niet als werkpartner. Maar ik wilde zo graag weten of zij hetzelfde voelde. Ik werd opgeschrikt uit mijn gedachten toen Eva me een kus op mijn wang gaf, eigenlijk op de verkeerde plek natuurlijk, maar ik voelde mijn wang toch helemaal warm worden. "Weltrusten, Wolfs" kwam er liefdevol uit haar mond. "Welterusten, Eef" zei ik terug, en ik vertrok naar boven. Overdonderd door de kus, maar teleurgesteld in mezelf. Ik had het moeten zeggen.

Eva POV:
Een beetje beduusd blijf ik achter. Het leek wel alsof Wolfs schrok toen ik hem een kus gaf, wilde hij het dan toch niet? Ook deed hij een beetje raar; toen hij zei dat hij naar bed ging keek hij naar de grond, hij leek een beetje zenuwachtig. Het zal wel aan mij liggen, dacht ik, misschien is het de stress en moeheid van vandaag. Ik ruimde beneden nog even op en deed de afwas, en daarna ging ik ook naar boven. Morgen weer een nieuwe werkdag. Ik liep over de gang naar mijn kamer toen ik zag dat de kamerdeur van Wolfs op een kiertje stond. Ik gluurde even naar binnen, maar hij sliep al. "Welterusten lieve Wolfs" fluisterde ik, en ik ging ook naar bed.