Geheim

Deel 8

Eva POV:
"Hee Wolfs, ik ehm... ik heb nieuws voor je. Mechels kwam net naar me toe: de zaak van Fleur wordt donderdag opnieuw gedaan, en dit keer niet door die Bols." Ik sprak de naam van Bols uit alsof het een heel vies gerecht was. Vervolgens bleef ik even stil, ik wist niet wat ik moest zeggen. "En Wolfs, ik.." Snel hing ik op. Shit, ik wilde bijna zeggen dat ik hem miste, hoe dom kon ik zijn?! Gelukkig bedacht ik me net op tijd. Er was niet veel te doen op het bureau, en ik kon me ook niet goed concentreren, dus mocht ik van Mechels wat eerder naar huis. Ik besloot nog even langs Marion te gaan, die was vandaag vrij. Ik reed naar Marions huis en klopte aan. Het duurde niet lang voordat Marion open deed. "Hee, Eef!" Riep ze vrolijk, maar zodra ze mijn gezichtsuitdrukking zag betrok haar gezicht. Ik liet me in haar armen vallen en liet haar me troosten.

Wolfs POV:
Ik zit aan de tafel bij Marion als ik de deurbel gaat. Marion loopt naar de deur en even laten hoor ik: "Hee, Eef!". Ik verstijf even, Eva is hier, wat nu? 'Rustig Wolfs, rustig' denk ik bij mezelf. Ik hoor Marion zachtjes praten: 'Rustig maar Eef.' 'Het komt wel weer goed.' 'Ach meisje toch'. Dan hoor ik Eva snikken, en mijn hart breekt. Ze zegt: "Maar Marion, ik mis hem zo. Ik hou van hem" en ik het snikken wordt harder. 'Zou het over mij gaan?' schiet er even door mijn hoofd, maar dan bedenk ik dat ik haar enorm heb gekwetst. Verdrietig loop ik naar boven, Eva heeft waarschijnlijk een ander. Als ik boven ben zie ik dat ik een gemiste oproep van Eva heb, ze heeft mijn voicemail ingesproken. Ik beluister hem. Mijn adem stokt als ik hoor dat de zaak van Fleur donderdag al opnieuw wordt gedaan. Misschien komt mijn dochter donderdag vrij! Ik was even helemaal vergeten dat Eva er was, en liep naar beneden toe: "Marion! Eva heeft me gebeld, Fleur haar rechtzaak wordt donderdag al opnieuw gedaan!"

Eva POV:
Ik zag Wolfs naar beneden komen lopen. Toen hij mij zag bleef hij twijfelend stil staan en keek naar de grond. Ik weet niet wat me bezielde, ik twijfelde geen seconde en omhelsde hem. Ik liet hem los en keek hem aan in zijn diepblauwe ogen. "Sorry Eva" fluisterde hij. "Nee, sorry Wolfs. Ik had nooit zo moeten reageren." "Het was mijn ex-vrouw, de moeder van Fleur. Ik heb haar weggestuurd en ben achter je aangekomen." "Sorry Wolfs, dat wist ik niet. Ik had niet weg moeten lopen en ik had je al helemaal nooit weg moeten sturen uit de Ponti." Het bleef even stil, toen trok Wolfs me weer naar zich toe en gaf me een knuffel en een kus op mijn wang. Meteen begon mijn wang weer te tintelen, wat deed die man toch met me? "Mag ik weer terug komen naar de Ponti?" vroeg Wolfs aarzelend. "Natuurlijk, gek, anders eet ik voor de rest van mijn leven boterhammen en Chinees." Wolfs en ik moesten lachen, en Marion keek me vanuit de keuken met een big smile aan en knipoogte.