Geheim

Deel 12

Eva POV:
Nog steeds lopen de tranen over mijn wangen, en ik besef dat ik deze pijn niet meer wil voelen. Ik loop naar de keuken en pas een mes. Ik zet het mes tegen mijn pols en fluister "Het spijt me Wolfs" voordat ik kracht zet. Voor ik het weet zit mijn hele arm onder de snedes. Ik loop snel naar boven om een trui met lange mouwen aan te doen. Daarna loop ik naar beneden en ga op de bank zitten alsof er niks gebeurd is, ik moet sterk blijven.

Wolfs POV:
Als ik terugkom zit Eva in een warme trui op de bank. Ik blijf even kijken vanaf een afstandje, maar dan loop ik naar haar toe, en zeg "Eef, je bent echt heel belangrijk voor me." Ik weet niet waar het vandaan kwam, en hoe ik het lef had gevonden, maar ik was blij dat ik het had gezegd. Eva stond op en gaf me een knuffel. Het voelde goed, zo. Na deze halve liefdesverklaring, zo voelde het in elk geval voor mij, ging ik naar bed. Ik kon alleen nog niet slapen, ik lag de hele tijd na te denken over Eva. Ik weet niet waarom, maar mijn gevoelens warens de laatste tijd echt sterker geworden en ik moet het haar gaan vertellen. Nadat ik dat bedacht had duurde het niet lang meer voor ik in slaap viel.

Eva POV:
Wolfs was al een tijdje geleden naar bed gegaan, dus ik bedacht dat het wel slim zou zijn om ook zo te gaan slapen als ik er morgen niet bij zou willen lopen als een zombie. Ik bleef nog even nadenken over dat van daarnet. Wolfs had gezegd dat ik echt heel belangrijk voor hem was en ik had hem daarna een knuffel gegeven. Het voelde goed, zo'n knuffel, om hem zo dicht bij mij te hebben, en om even zijn geur van dichtbij te ruiken. Het leek wel alsof Wolfs wist dat ik ergens mee zat, maar ik zou het hem niet vertellen, dat wist ik meteen. Ik moet sterk blijven. Niet veel later viel ik in een onrustige slaap.

Toen ik wakker werd hoorde ik dat Wolfs alweer bezig was in de keuken; het zou ook eens niet zo zijn. Zelf nam ik een korte douche en kleedde me aan. Een t-shirt en een vest, met een lange skinny jeans. Daarna liep ik naar beneden om te ontbijten.

Wolfs POV:
Eva kwam alweer naar beneden en samen aten we ons ontbijt op. "Zullen we zo gaan?" vroeg Eva. "Eef, we hebben vrij vandaag omdat morgen de rechtzaak van Fleur opnieuw gedaan wordt. Wist je dat niet?" "Nee, is mij niet verteld. Maar wat gaan we dan doen?" Eva wist nooit zo goed wat ze moest doen als ze niet hoefde te werken. Ik hield ook heel erg van mijn werk, maar wist het toch iets beter los te laten. "Ik dacht eraan een ritje te gaan maken op mijn motor, wil je mee?" Ze stemde in en niet veel later waren we onderweg. Eva zat dicht tegen me aan en had haar armen om me heen geslagen, het voelde goed. Nu wist ik het zeker: dit was hoe het moest zijn, en dat zou ik niet langer van het lot laten afhangen.