Geheim

Deel 7

Wolfs POV:
Ik loop door de straten van Maastricht, op zoek naar een slaapplaats. Ik voel me verschrikkelijk, maar ik denk dat dit het beste is. Blijkbaar wil Eva het me niet laten uitleggen, wat ik ergens ook wel begrijp. Uit automatisme klop ik aan bij Fleur, maar als er niemand open is bedenk ik ineens dat Fleur natuurlijk nog steeds in de gevangenis zit. 'Bij wie moet ik dan slapen?' denk ik. Bij Marion, dat lijkt me het beste. Ik heb eigenlijk niet zo veel vrienden hier in Maastricht, maar ik weet zeker dat Marion me wel binnen zal laten. Ik klop aan bij Marion, en met een slaperig hoofd doet ze open. Zodra ze mijn betraande ogen ziet laat ze me binnen en vraagt: "Mijn god Wolfs, wat is er aan de hand?" Ik heb mezelf niet meer onder controle en begin te snikken: "Ik heb Eva zo veel pijn gedaan. Ik wilde niet Marion, ik wilde het niet, maar ik heb haar echt pijn gedaan. En nu heeft ze me uit huis gezet" weet ik uit te brengen. Marion geeft me een knuffel en ik kan het niet meer tegenhouden, de tranen beginnen volop te stromen. Marion zegt: "Wolfs maak je geen zorgen, Eva draait wel weer bij. Je kan hier slapen voorlopig, de oude kamer van Frits is nog vrij." Ik knik dankbaar en loop naar de kamer van Frits. Na een tijdje snikken en onrustig woelen val ik in slaap.

Eva POV:
's Ochtends word ik wakker van mijn wekker, maar als ik bedenk wat er gister is gebeurd heb ik eigenlijk helemaal geen zin om naar het bureau te gaan. Maar omdat werken mij meestal helpt, besluit ik toch op te staan en me om te kleden. Eenmaal aangekomen op het bureau komt Mechels naar me toe: "Eva, Wolfs heeft zich ziek gemeld, je zult het alleen moeten doen vandaag." Ik knik alsof er niks aan de hand is, maar diep vanbinnen doet het pijn. Zou Wolfs me echt nooit meer willen zien? Ik probeer me te concentreren op de zaak, maar het lukt niet. Ik besluit om Wolfs te bellen, maar op dat moment komt Mechels weer naar me toe: "Eva, wil je even naar mijn kantoor komen?" Ik loop achter haar aan en ze seint dat ik mag gaan zitten. "Eva, er is meer informatie over de zaak van Fleur Wolfs." Ik knik voorzichtig, wachtend voor wat er komen gaat. "Een zaak die donderdag gehouden zou worden is geseponeerd, dus de rechtspraak is verplaatst. Fleur zal donderdag weer voor de rechter moeten komen. Kan jij dat aan Wolfs doorgeven?" Ik knikte, en ondertussen rekende ik uit wanneer het was. Donderdag, het is vandaag dinsdag, dan is het dus overmorgen al! Ik loop het kantoor van Mechels uit, toets Wolfs zijn nummer in, en druk op het groene hoorntje. Even gaat de telefoon over, en dan hoor ik: 'Dit is de voicemail van Floris Wolfs. Ik ben nu even niet bereikbaar. Spreek een bericht in na de piep, dan bel ik u zo snel mogelijk terug.' Gevolgd door een piepsignaal. Het voelde zo fijn om zijn stem te horen dat ik even vergat wat ik wilde zeggen. Toen begon ik maar te praten: "Hee Wolfs, ik ehm... ik heb nieuws voor je."