Toen ik weer eenmaal binnen met de rest stond bekroop me het ergste angstgevoel. Het zweet brak me uit. Hoe het ook zou uitpakken, het kwam er altijd op neer dat er iemand van wie ik hield gewond zou raken. Ik wist niet of ik dit wel aankon. Wat nou als het niet bij gewond zijn zou blijven? Wat nou als er iemand zou sterven? Ik moest mezelf kalmeren.
Er schoot me een beeld te boven. Een herinnering.
De schooldag zat er op en Derek haalde me op. We hadden afgesproken de middag samen door te brengen. Ik stapte in de auto en we kusten elkaar. Niet veel later stonden we in zijn huis. Hij leidde me mee naar de bank waarna hij tegenover me op de tafel ging zitten. Hij schraapte zijn keel en stak toen van wal.
'Ik moet je iets vertellen en ik ben bang dat je het niet leuk zal vinden.'
Ik maakte me meteen zorgen. 'Is alles wel goed met je?' vroeg ik.
'Ja, er is niets met me aan de hand. Gelukkig niet. Ik was laatst naar school gegaan toen ik op dat beest aan het jagen was. We kwamen aan bij het zwembad en toen bleek na een lange tijd dat het bang was voor water. De schittering van licht schrikte het beest af. Ook bang voor licht. Daardoor wist ik wat het is. Een kanima. Ik begon al het vermoeden te krijgen dat dat zo zou zijn. Dat bang zijn voor water heeft er niets mee te maken en is een persoonlijke eigenschap. Ik wist dat Jackson en Lydia beiden gebeten waren en dus heb ik het voor elkaar gekregen om Jackson apart te nemen. Ik had wat van het gif van de kanima weten te bemachtigen en wordt niet boos, maar ik heb het aan hem gegeven. De slang is immuun voor zijn eigen gif. Helaas werd Jackson ziek en kon hij niet tegen het gif dus dat betekent dat er maar één ding op zit. Lydia is de kanima. Lydia vermoordt onschuldige mensen. Verder heb ik onderzoek gedaan over de kanima zelf. Het is een wezen dat een leider zoekt. Dat betekent dat er nog een moordenaar is. Iemand die Lydia er op uit stuurt om mensen te vermoorden. We zoeken dus naar twee moordenaars in plaats van naar één.'
'Oké, dit is best veel om zo te horen. Hoe weet je zeker dat Lydia de kanima is? Misschien is het wel iemand anders.'
'Dat lijkt me erg onwaarschijnlijk maar voor de zekerheid gaan we ook het gif op haar testen. Als ze er geen last van heeft is het duidelijk.'
Ik schudde de herinnering van me af. Al die tijd wist ik al wat Derek van plan zou zijn en ik had gewoon aan zijn zijde gestaan. Ik kon niet geloven dat Lydia de kanima was en ik dacht dat de test dat ook zou bewijzen. Toen het anders bleek zonk de moed me in de schoenen en was ik compleet van mening veranderd. Ik kon haar niet laten sterven. En ik wist dat een stom testje niet genoeg bewijs was. Ik was er nog steeds van overtuigd dat Lydia onschuldig was en ik begon zelf ook sterk in Scotts verklaring te geloven. Lydia was immuun, dat moest gewoon zo zijn. Maar waarom had Jackson dan wel last van het gif? De enige zwakte in onze verklaring was dat punt. Als Lydia Jackson immuun had gemaakt zou Jackson ook tegen het gif moeten hebben gekund. En ik weigerde verder te geloven dat Jackson dan de kanima was. Dat kon ook niet, want hij kon dus niet tegen het gif. Wat was hij dan wel? Waarom had ik hier nooit eerder over nagedacht?
Ik hoorde een hels kabaal en besefte me dat het gevecht begonnen was. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Moest ik meevechten? Wat zou er dan gebeuren? Maar wat als ik niet meevocht? Ik haalde diep adem. Ik had mijn keuze gemaakt en nu was het aan mij om me daaraan te houden. Ik schoot samen met de rest naar voren en liet mijn wolvengedaante verschijnen. Het was alsof het me echt niet gegund was want ik moest tegen Kayleigh vechten. Dat wilde ik niet en zij scheen dat ook niet te willen. Toch hadden we geen andere keuze en gingen we elkaar te lijf terwijl we ons beiden zo veel mogelijk inhielden. We wilden elkaar geen pijn doen als dat niet nodig was. Derek stond nog steeds aan de overkant van de straat toe te kijken.
Ik keek tijdens het vechten af en toe om me heen om te kijken of mijn vrienden nog veilig waren. Lydia en Jackson waren naar boven gegaan omdat ze daar veiliger waren. Stiles had zijn honkbalknuppel vast en sloeg daarmee wild in het rond. Het was een wonder dat hij zichzelf niet neersloeg. Allison had haar training van de Argents - haar familie - en ze gebruikte haar wapens behendig. Ze bracht het er goed van af. Scott werd echter behoorlijk toegetakeld maar hij gaf niet op. Hij bleef vechten. Ik wist dat hij zijn leven zou geven als dat nodig was om zijn vrienden te redden. Stiles was momenteel niet nodig in het gevecht. Allison en Scott namen het samen tegen Isaac op. Isaac was sterk en ze moesten hard hun best doen om hem te kunnen bevechten met z'n tweeën. Tussen Kayleigh en mij verliep het allemaal niet zo spannend.
Toen na een redelijke tijd bleek dat het gelijk op ging en dat er niemand zou winnen renden Isaac en Kayleigh terug naar Derek. Ze gingen voor een nieuw plan, daar was ik van overtuigd. Totdat we opeens de kanima zagen. We zagen hem allemaal op hetzelfde moment. Derek wilde er naartoe rennen om hem proberen te doden maar ik was hem sneller af en ging tussen hem en de kanima in staan. Ik wist dat hij me ondanks alles nog steeds geen pijn kon doen.
De mensen die nog in het huis hadden gestaan waren nu ook naar buiten gekomen. Toen hoorden we de deur nog een keer open en dicht gaan. Tegelijkertijd draaiden we ons om om te kijken wie het was. Lydia. Dus Lydia was echt immuun! Ik zag de schok op Dereks gezicht toen hij hetzelfde besefte.
'Jackson?! Waar is Jackson?!' riep Lydia overstuur.
Dus Jackson was wel de kanima?! Derek kwam meteen in actie en ging achter Jackson, ofwel de kanima, aan.
'Derek, wacht!' riep ik nog maar Jackson en Derek verdwenen beiden in het donker. Ik was benieuwd hoe dat af zou lopen. In ieder geval niet goed, daar was ik zeker van.
'Wanneer is de kanima niet de kanima?' hoorde ik Scott zachtjes mompelen.
'Dan is hij Jackson,' maakte Stiles zijn zin af.
Natuurlijk! Dat verklaarde waarom Jackson niet tegen het gif kon. Als Jackson zichzelf was, was hij niet de kanima en alleen de kanima kon niet vergiftigd worden door zijn eigen gif.
'De kanima zoekt een meester,' zei ik, 'wat betekent dat we ook naar iemand anders moeten zoeken. Er zijn twee moordenaars.'
De rest keek me vragend aan totdat ze doorkregen waar ik het over had. Het was duidelijk dat ze zoiets al ooit gehoord hadden en anders leken ze dit alles ontzettend snel te aanvaarden.
'De kanima is bang voor water. Jackson zit in het zwemteam wat betekent dat degene die Jackson in zijn macht heeft een waterfobie heeft. Misschien dat we hem of haar zo sneller kunnen vinden.'
'Goed idee,' zei Scott en we gingen allemaal naar school om in de jaarboeken te kijken. Het was erg waarschijnlijk dat Jackson ook een persoonlijke band had met de persoon die hem aanstuurde om te moorden en daardoor was de kans groot dat die persoon ook bij ons op school zat. Dat die ook op Beacon Hills High School zat.
JE LEEST
The Bite - Teen Wolf #Netties2017
Fanfiction(Seizoen 1 & 2) Wat als je wordt gebeten door een weerwolf? En niet zomaar door een weerwolf, door Derek Hale. En dat hij wil dat je bij zijn pack komt? Wat als hij je beste vriendin ook bijt om je zo maar te dwingen? En wat als je hem leuk gaat vin...
