Loving The Beast

part thirty five

Napangiwi ako ng maramdaman ko ang malakas na pagsipa ni baby sa tiyan ko.  I was awaken by this feeling. Madaling araw pa lang and I was supposedly asleep til five in the morning.

My baby's movement inside my tummy was quietly stronger than before. Its nice to know that he kick so strong but painful in my part at the same time.

Ilang beses na ding nagigising ako ng madaling araw dahil sa sakit na nararamdaman ko kapag gumagalaw ang baby sa tiyan ko.

Dahan-dahan akong bumangon at hinimas himas ang parte ng tiyan kung saan ramdam ko ang paggalaw ni baby.

Pero napangiwi ako lalo ng muli siyang sumipa. This is much quiet painful kaya hindi ko napagilin ang mapaimpit sa iyak.

"Baby move slowly, you are hurting mommy." Pagkausap ko sa baby ko habang hinihimas himas ang tiyan ko.

Huminga ako ng malalim ng maramdaman ko na may gumalaw sa ibabaw ng kama ko. Muntik ko ng makalimutan katabi ko nga pala si Santiago sa kama. Merun lang mga unan in between us.

Inhale exhale ang ginawa ko ng mas lalong naglilikot ang baby sa sinapupunan ko. Haist lokong bata ngayon pa lang nakikinita ko na may pagkamatigas ang ulo nito.

Kahit nag inhale at exhale na ako hindi pa din nabawasan ang sakit tuwing gagalaw ang baby kaya talagang napapaiyak na ako.

"Are you okay?" Napalingon ako kay Santiago. Nagising ko ata siya.

"Nope, naglilikot si baby at it hurts a lot." I said it in between tears.

Dali-dali siyang bumangon. Gulo gulo pa ang kanyang buhok at gusot ang suot na polo. Bumaba siya ng kama at umikot sa pwesto ko.

Mabilis niyang hinawakan ang tiyan ko ng makitang napangiwi na naman ako. He kneel down in front of me.

"Baby, Daddy is here. Please stay calm and be gentle you're hurting your mom.. Tignan mo umiiyak siya ngayon because of pain na gawa ng paglilikot mo." I was stunned. Daddy?? He is talking in front of my tummy. Does he already know?

"Daddy?" Wala sa sariling naibulalas ko.

"Hmmm.. I did already know the truth Gab."

Biglang lumakas ang kabog ng dibdib ko. So what now??

"And please don't deny it. It won't work on me." May himig babala sa boses niya but it sounds differently.

"I'm sorry. I don't have any bad intentions. I'm just afraid." This is it, confession time na nga ba?

"Let's talk that some other time. Baby be good ha. Mommy needs rest and so is Daddy."

Ramdam ko na dahan dahang gumalaw ang baby sa loob ng tiyan ko. This time hindi na masakit.

Haist talagang kahit nasa loob pa lang siya ng tiyan he knows whom he would listen to.

Ramdam ko ang masuyong paghimas ni Santiago sa tiyan ko. Napapikit naman ako sa ginhawang dulot nito sa akin. I feel so relieve and calm.

"I think he is sleeping again. Pahinga ka na ulit." Mahina ngunit may kakaibang dulot sa pandinig ko ang sinabi niya.

"Salamat at pasensiya na sa abala." Nakayuko kong sabi. Hindi ko kayang makipag usap ng face to face sa kanya.

"Don't mind. Sige na mahiga ka na ulit." Inalalayan niya ako hanggang sa makahiga ako.

"Thanks."

Tumango lang siya. Pagkatapos ay umikot na sa kabila para mahiga ulit. Haist siguro kung nasa ibang pagkakataon at sitwasyon malamang sweet siya. Pero hindi eh, its really complicated.

****************

Kahit antok na antok pa ay parang hinihila na ang mata ko para dumilat.

"Hi," bati ni Santiago sa akin. He was leaning beside me. Napabalikwas naman ako.

"Hey, dahan - dahan.  Baka madali mo si baby. " he is all smile while talking to me.

Ang gwapo pa rin niya kahit bagong gising. Kahit sobrang gulo na yong wavy hair niya. Kahit medyo paga pa ang mga mata niya with a few stubbles that starting to grow on his jaw line.

Naipilig ko naman ang ulo. Ano na naman bang pumapasok sa utak ko. Pero promise ramdam ko ang sobrang pag flutter ng puso ko. Feeling teenager lang ang peg.

"H-hi, good morning. Gising ka na pala." Nauutal pa ako. Kainis..

"Yup, im awake more than an hour now. And since i woke up, i am just staring at your beautiful face."

Biglang nag-init ang mukha ko.
"Ha?" Wala akong masabi. Paano nga ba magreact sa ganun?

"Yeah, you sleep so peaceful and calm. Kahit pikit yang mga mata mo but still you are beautiful as before."

Hala, totoo ba to? Baka lasing pa ang mamang 'to kung anu-ano na lang sinasabi.

"Are you still drunk?" Wala sa loob na naitanong ko. Hindi ko kasi alam ano sasabihin sa kanya.

Nakita kong umiling siya.
'I am not. May hang over oo, but not drunk."

"Ay siya, gusto mo ng kape?" Good merun na akong excuse para makaalis sa harapan niya.

"Yes, pero mamaya na. Hindi pa ako nagsasawang titigan ka."

Ay corny din pala niya nuh? I didn't imagine that knowing him.

"Please stop staring at me Mr. Mariano. Hindi ako sanay kasi." Inilihis ko ang mukha ko sa kabilang side away from him.

Akma akong babangon na pero  maagap niyang nahawakan ang kaliwang braso ko.

"Lets be like this for a while Gab. Just let me have some more time with you and the baby."

Buntung hininga ang naging sagot ko. Kung sa ibang pagkakataon lang siguro I'll be one of the happiest woman.

"Okay, as you wish. Pero wag mo akong masisisi kapag makatulog ako ulit. Im still really sleepy." Sabay napahikab pa ako.

"Nope. I will be fine watching over you while you are sleeping." Corny talaga siya walang duda.

"Sige ikaw ang bahala."

Bahala na nga Lord. Hindi ako sigurado kung maniniwala na ba ako sa mga kilos niya at sinasabi. Baka paraan niya lang yan para maging malapit ang loob sa akin but in the end it will not be the same as what i am expecting it to be. Mahirap mag-assume kasi baka mas lalong masakit.

How life was really complicated for me. Pero still i hope that everything will be fine and be good to me. Kahit hindi na mangyayari ang pinapangarap ko basta kasama ko lang ang magiging baby ko i know i will be strong enough to stand in life, whatever it takes. Kahit kami lang dalawa ng baby ko kakayanin namin kasi i do believe God will always be with us. I will not hope for a husband to stand beside me as i raise my child. Kasi hindi ako sigurado kung merun pang dadating for us, the only prayer that i have is that God will always beside us.. Enough na yong malaman ko na kasama namin si Lord all the way..