BÜYÜK PATRON

~21. Bölüm~

Bu bölümde ki ilham aldığım bir şarkıyı sizinle paylaşmak istedim, umarım beğenirsiniz ♥

Beren'in Anlatımı

Demir'de ki cesarete hayrandım cidden! Tuvalette bir ileri bir geri gidiyordum. Rojda kala kalmıştı, tepkisizliği beni korkutuyordu.

Tuvaletten çıkmak için kapıyı açtığımda Rojda gülümseyerek bana bakıyordu. İki adımla ondan uzaklaştığımda karşımda durup arkasından tuvaletin kapısını kapatmıştı.

''Bu nasıl bir şans Beren?'' dediğinde gözlerimi onun korkutucu kahve tonundan kaçırdım.

''Ne yapman gerektiğini biliyorsun, değil mi?'' dediğinde gözlerine tekrar bakıp kaşlarımı çattım.

''Bu bir kağıt parçası değil Rojda. Bunu benden kolay kolay alamazsın.''

Güldüğünde ellerimi yumruk yaptım, ''Sana kim olduğumu hatırlatmamı istemezsin, değil mi?''

''Zavallı olduğunu bin defa yüzüme vurmana gerek yok.''

Gülüşü solduğunda derin bir nefes aldı, ''Demir bir çocuğunun olmasını çok istiyor Beren. Sen ona bu isteğini verebilecek misin?'' deyip ellerini göğsünde birleştirdi, ''Hatırladığım kadarıyla senin çocuğun olmayacaktı. Doktorlar öyle konuşmuştu, değil mi?''

Şaşkınlığımı gizleyemediğim yüzümle Rojda'ya bakıp, ''Sen nereden biliyorsun?''

''Seni hastanelik ettiğimiz gün hastaneye gelmiştim, doktor o zaman söylemişti. Kapı aralıklı olduğu için duymuştum.''

Dolan gözlerimle Rojda'nın yakasından tuttum, ''Sen başkalarının canını yakan pisliğin tekisin. Sen aşağılık bir kadınsın. Göreceksin Rojda eski Beren yok artık. Anladın mı?''

Rojda ellerimden tutup beni geriye ittiğinde ondan uzaklaştım, ''Göreceğiz bücür.''

Son sözünü söyleyip tuvaletten çıktığında kabinlerden birisine oturup ağlamaya başladım.

~~~~~~~~~~~

6 yıl önce

Kasıtlarıma dolan ağrıyla kapalı olan gözlerimi açtım sanırım ölüyordum.

''Canım yanıyor.'' Dedim iniltilerimin arasından.

Hemşirelerden birisi serumuma iğne yaptığında ağlamama engel olamıyordum ki annem içeriye girip baç ucumda durdu.

''Ne yaptılar kuzum sana? Kim dövdü seni.''

Gözlerimi sıkıca yumduğum da aklıma Rojda'nın attığı yumruklar geliyordu. Öğretmenimize çizimleri benim yaptığımı söylediğim için hıncını çıkartıyordu ama son attığı yumruk beni buraya kadar getirmişti. Nasıl bu kadar kötü olabilirdi bu kız?

''Anne korkuyorum.'' Diyebildim o kadar şey anlatmak isterken saçlarımı okşayıp dua etmeye başladığında vücudumda sadece korku vardı.

Doktor içeriye gerip ciddi suratıyla bana baktığında hüzün dolu bakışlarımı ona yolladım. Üzgün suratımı anlamış olacak ki gergince nefes alıp verdi.

''Sorun mu var?'' dediğimde elindeki dosyalara göz gezdirdi.

''Büyük bir sorun var. Senin yumurtalıkların ne kadar zarar almış öyle?'' deyip kafasını olumsuz anlamda salladı. ''O kadar hasar görmüş ki bu ileride çocuğun olmayacağı anlamına geliyor. Ama merak etme tedavi olabilirsin.''