DESTİNA (-18)

20. BÖLÜM ~KORKU~

Upuzun bir aranın ardından herkese merhabalar.🙈 Biliyorum çok fazla açtık arayı. İnanın elimde olmayan sebeplerden ötürü. Ailecek sıkıntılı günler geçirdik diyebilirim. Ama çok şükür ki atlattık. Beklettiğim için çok üzgünüm. Ama siz kızmazsınız dii mi bana. Neyse ki güç olmadan geldi bölüm. Upuzun bölüm getirdim yine size. Çok güzel sürprizler hazırladım bu bölüm. Bakalım beğenecek misiniz?

Bu bölümü, bu bölüm benden yardımlarını esirgemeyen, sıkılmadan beni dinleyip derdime deva olan, aynı zamanda da yorumlarıyla beni yalnız bırakmayan gulnuraybey e armağan ediyorum. İyi ki varsın tatlım. Çok seviliyorsun.😘😘😘😘

Çok uzattım biliyorum ama sonraki bölüme bırakamazdım bu teşekkürü. Destina sayesinde tanıdığım çok sevdiğim bir okurum... Okur değil can. Hepiniz öylesiniz. Benim gözümde hiçbiriniz okur değilsiniz. Canlarımsınız. Şimdiye kadar beni yalnız bırakmadınız. Sizler de iyi ki varsınız. Bir teşekkür de sizler için. Çok teşekkür ederim hepinize. Bir diğer teşekkürüm de desteğini hiç esirgemeyen, yorumlarıyla hep yanımda olan merveakbey51 e. İyi ki tanıdım seni de canım benim. 💙💙💙Teşekkür faslı bitmez o yüzden gelelim bu bölüm son teşekkürüme. Evet onu Destina'ma yaptığı yorumlarla tanıdım. Uzun zamandır da yoktu. Gerekçesini uzun uzun yazmış geçenlerde mesaj olarak. Yorum yapmasında sıkıntı olduğu için de yorum yapamadığı her bölüm için tek tek yorum yapmış. Hem de destansı bir şekilde. Gece gece beni mutluluktan hüngür hüngür ağlatan kuzum nidasahin927. İyi ki tanıdım seni. Ayşegül ablama burdan ne kadar teşekkür etsem az seninle tanıştırdığı için. İyi ki varsın güzelim. Seni çok seviyorum. Burdan ağladığımı duyunca ay abla ağlama dediğini duyar gibiyim. Ağlayacaksam hep bu yüzden ağlayayım canım benim. Dert etme sen. Kendine iyi bak. 😘😘❤❤❤❤

 

Keyifli okumalar...

"Bitanem gel bir daha sarılayım sana. Nasıl da özlemişim. Ne iyi ettiniz. Vallahi buram buram hasretin kokuyordu güzel kızım. Uçakla olmasa da arabaya atlayıp gelecektim artık. Tak etti canıma bu ayrılık derken karşımda sizi görünce bir an hâlâ uyuyorum ve rüya görüyorum zannetmedim değil."

İnci hanım kızına daha bir sıkı sarılıp , onca zamanın acısını çıkarmaya çalışıyordu. İmkanı olsa şimdiye kadar hiç durmaz giderdi kızının yanına ama uçak korkusu vardı, binemezdi uçağa. Araba ile gelecek olsa yolculuk uzun sürecekti ve araba tutardı bu kez.

"Ben de seni çok özledim minikkuşum. Arkadaşlarım sağolsunlar, seni özlediğimi görünce hemen gidiyoruz dediler ve burdayız."

Pamir, Oğuz ve Ceyda kahvaltı masasında anne kızın hasret gidermesini keyifle seyrediyorlardı. Hâlâ burda İpek'in evinde olduklarına inanmıyorlardı. Bir anda, kendilerini burda bulmuşlardı. Pamir ve Oğuz'a emrivaki yapılmıştı ama bu durumdan hiç de şikayetçi değillerdi. Neden olsunlardı ki zaten. Oğuz yere göğe sığdıramadığı sevgisini sevdiğinin kalbine üflemişti. Ve bu başbaşa iki gün tatil onun için kaçırılmayacak bir fırsattı. Her ne kadar Pamir ve İpek de yanlarında olacak olsa da bir yolunu illa ki bulurdu nasılsa. Pamir içinse bu tatil bulunmaz bir fırsat olmalıydı. Tam artık kendisine ve İpek'e bir şans verecekken, böyle bir fırsatı asla geri tepemezdi. Günlerce, haftalarca, yeri geldi aylarca kaçtığı siyah incilerden artık kaçırmayacaktı gözlerini. En derinlerine inip, bir daha hiç silinmemecesine, en kuytu köşelerini resmedecekti harelerine. Bilmediği, anlamlandırmakta güçlük çektiği bir şey vardı ona doğru çekilmesine neden olan. Bir yanı tehlikeli sularda yüzdüğünü dile getirirken, bir yanı tehlikenin en uç noktası bile olsa yanmak için çırpınıyordu. 'Yanacaksan onunla yan, her iki ucu da uçurum değil mi? Onsuz yanmak daha mı iyi?' diyordu. İncilerine çekilen kalbi, kanatlanıp konmak istiyordu kalbinin baş köşesine. Artık ârafta kalmak istemiyordu. Babasına verdiği sözü yerine getirip bir şans verecekti kalbine. Tamamen olmasa da yavaşça aralayacaktı o kapıyı. Şu an karşısında tüm sadeliğiyle Pamir'i kendisine daha çok çeken kız, ya o kapılara tek tek dokunup parmak izini kalbine mühürleyerek ardına kadar açacaktı; ya da Pamir'in sevdaya kilit vurduğu, yıllar sonra yalnızca İpek için zorla araladığı kapıyı sonsuza dek kapatacaktı. Ne olacaksa olacaktı artık. Kaçmak, kapıların ardına sığınmak yoktu. Bu iki günlük tatil onun en büyük avantajı olabilirdi. Bunu en iyi şekilde değerlendirmeliydi. Bir an daldığı düşüncelerden sıyrılıp âna odaklandı.