Bir deprem,
Bir pasta,
Bir oyuncak...
Bir adam,
Bir kadın,
Ortak bir geçmiş...
Kalpler toprağın çığlığında kayıplara karıştı.
Aşklar beton yığınlarında ezildi.
Küçük bir kadının gözyaşları toprağın altında,
Küçük bir adamın gözyaşları toprak üstün...
Selamun Aleykum canlarım. Biliyorum çok şaşırdınız çünkü artık benden ümidi kesmiştiniz. Ne deseniz, ne kadar kızsanız da haklısınız. Neredeyse 1 yıl olacak. Hepinizden çok özür dilerim sizi bu kadar beklettiğim için. Hatta çoğunuz bırakmıştır belki de haklı olarak. Ben olsam ben de bırakırdım onca zamandan sonra. Bırakmış olsanız bile kırılacak değilim çünkü buna hakkım yok. Bazen alıntı veya yaşadığım sıkıntılı süreçten dolayı bölüm yazamadığımı belirten açıklama paylaşmak istedim ama sonra bölüm zannedip umuda kapılırsınız diye vazgeçtim. Daha da hayal kırıklığına uğratmak istemedim. Gerçekten çok sıkıntılı süreçten geçtim, çok şükür bugünüme. Bu süreçte beni hiç yalnız bırakmayan, anlayışlı davranıp, beni ve Destina'mı bırakmayan candan okurlarım iyi ki varsınız. Siz bölüm sordukça, hala atlatamadın mı sıkıntılarını diye mesajlar attıkça ben hem çok utandım size bölüm veremediğim için hem de beni unutmadığınız için çok mutlu oldum. Sizin azminiz sayesinde ben yeniden başlayabildim. Sizleri Destina'mı o kadar çok özlemişim ki... Hepinize çok teşekkür ederim. Zaten bu yazdıklarımı okuyorsanız beni ve hikayemi bırakmamışsınız demektir. Hepinize kucak dolusu sevgiler...
Şimdi gelelim bu bölümün ithafına. Öyle biri var ki beni yazmam için iteleyen kakalayan, 'bak terlik geliyor ha' diye beni güldüren, bazen de bölüm yazmadığım için tehditler savuran, ama candan, koca yürekli Ayşe'm. İyi ki varsın canım arkadaşım. Senin araya mesafe girdiğinde bir hikayeden nasıl soğuduğunu ben çok iyi biliyorum ama o kadar zaman geçti ve sen ne beni ne de Destina'mı bırakmadın. Üstüne üstlük beni yazmam için her gün teşvik ettin. Gerek özelden, gerek son bölüme yaptığın yorumlarınla beni hiç yalnız bırakmadın. Ben senin için ne kadar değerliysem sen de benim için o kadar değerlisin canım benim. Bak ben sözümü tuttum ve sana beklediğin bölümü, Pamir'i getirdim. Üstelik de sürpriz yaparak getirdim çünkü sana haftaya salı demiştim bilerek. Aslında dün gelecekti bölüm de aksilik oldu paylaşmadım. Hatta düzenleme yaparken elim bir anda yayınlaya basmış herkes bölüm geldi zannederek mesajlar atmaya başladı ama size cevap veremedim hepinizden özür dilerim. İşte şimdi gerçek bölüm geldi. Upuzun geldi hem de keyifle okuyun inşallah. Ayşe'm sorun15 Seni çok seviyorum bitanem...
Bir diğer teşekkürüm de hikayemizin Ceyda'sına isim anneliği yapan Ceydoşuma. suncakceyda iyi ki varsın kuzum. Bu yazım sürecinde her zaman yanımda olup desteğini esirgemediğin için ve son okumaları yaparken sabırla beni dinlediğin için çok teşekkür ederim. Kafanı şişirdiğim için de özür dilerim.😄
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Afiş için NigarSzade ye çok teşekkür ederim. Eline sağlık kuzum. 😘
Keyifli okumalar...
Kor olmuş kalbi, mabedi işgal altında Vurdukça vurur hayat denilen meret topraklarında. Dermansız derde merhem kar etmez de, Derman arar garip, yarin sokaklarında. Evveli, ahiri, yarin sinesini arar Aklın dahi elden alır bir köstebeğin ardında.
