Kiralık Aşk& Sevdan Bir Ateş (Tamamlandı)

Aşığım

Dünyaya sevdiğinizin kolları arasından bakınca, hiçbir şey saçma ya da imkansız görünmüyor. Onun yanında korkularından sıyrılıyorsun. Herkese karşı savaşabilir gibi hissediyorsun. Korkusuz bir savaşçı oluyorsun aslında. Tek gereken şey sevdiğin kişinin senin daima yanında olup sana güç vermesi. İşte o zaman her zorluğu sırtlayabilecek durumda oluyorsunuz. Bana bir şey olmaz ki "o" benim yanımda diyorsunuz. Cidden de öyle. Eğer sevdiğiniz yanındaysa gerisi teferruattır.

                                ***
Ömer, Defne'yi bacaklarından kavrayıp tek hamleyle kucağına aldı. Birbirlerine temas eden tenleri yanıp tutuşuyordu. Genç kız bacaklarıyla Ömer'i sarıp kendisine bastırdı. Birbirine karışmaya hazır vücutları adrenalinden aceleci davranıyordu. Defne, Ömer'in gömleğini çekiştirip bir an önce aradan çıkmasını istiyordu. Genç kızın bu sabırsız hali Ömer'i biraz daha çıldırttı. Dudaklarını bembeyaz tene değdirdi. Boynundan başlayıp aşağılara doğru iniyordu. Defne başını geriye yaslayıp anın büyüsüne kapılmıştı. Daha fazlasını istiyordu. Çok daha fazlasını. Hormonları düşünmesini durdurmuş iradesini çökertmişti. Bunun için çok erkendi biliyordu fakat engel olamıyordu. Olmakta istemiyordu. Defne, Ömer onun tenine öpücükler kondururken ürkek ellerini gömleğin düğmelerine kaydırdı. Elleri zangır zangır titrerken düğmeleri çözemediğini fark etti. Artık daha fazla dayanacak gücü kalmayınca gömleğin iki yanında tutup sertçe çekti. Düğmelerin koptuğunu görünce sevgilisinin kusursuz bedenine dokundu. Ömer, Defne'nin vücudunu emerken genç kız fark etmeden tırnaklarını Ömer'in tenine geçirdi. İkisi de birbirlerini deli gibi istiyordu. Aralarında artık engel yoktu. Ömer kucağında olan Defne ile üst kata yönelecekken çalan zille ikiside duraksadı. Bu bir şaka olmalı diye düşündüler. Saçı başı dağılmış Defne tedirginlikle Ömer'in kucağından inip kapıya doğru yaklaştı. Arkasını dönüp sevgilisine bakınca kopardığı düğmeler sayesinde açıkta olan kas yığınına baktı.

"Ayy kim ki bu? Böyle açamayız kapıyı. Çabuk üst kata çık ben açarım." dedi Defne utangaçlıkla.

Ömer'in konuşacak hali yoktu. Başıyla onaylayıp merdivenlere doğru yöneldi. Defne kendisini annesi tarafından basılmış Merve gibi hissediyordu. Kızaran yanaklarını elleriyle yelledikten sonra kapıyı açtı.

"Hayatı-... Aaa kuru kız. Senin burada ne işin var? Bu saç baş ne ayol yataktan yeni kalkmış gibi. Bak daha seni göreli bir dakika bile olmadı bütün enerjimi sömürdün. Ömüş nerede? Ay çekilsene kız kapının önünden." dedi Koray genç kızı itekleyerek.

"Koray Bey hoşgeldiniz. Sizi çok enerjik gördüm."

"Tabii hayatım ne sandın. Gencim güzelim, enerjim bitmez benim. Aslında çok zayıflamışım biliyor musun? Bir deri bir kemik kalmışım. Enerjim biraz düştü o yüzden. Kız zayıflıktan ölüyordum az kalsın! Allah korusun, Allah'ım sen beni koru!"

Defne gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı.

"Koray Bey sizin gayette göbeğiniz var." dedi Defne Koray'ın göbeğine vurarak.

Koray gözlerini büyütüp Defne'ye baktı. Saldırmaya hazır kedi gibiydi.

"Kız! Senin saçını başını yolarım vallahi! Uykunda gelir o kızıl saçlarını siyaha boyar karabasana çeviririm seni!"

Ömer merdivenlerden indiğinde Koray'ın söylediklerini duyup gülümsedi.

"Yalnız bu kızıl saçlara dokunursan bozuşuruz Koray." dedi Ömer yanlarına yaklaşarak.

Defne, Ömer gelince utangaçlıkla kafasını yere doğru eğdi. Az önce yaşananları bir kez daha hatırladı. Eğer Koray gelmeseydi çok daha ileri gideceklerdi. Defne bunun için daha çok erken olduğunu düşünüyordu. Kendisine engel olamamıştı fakat erkendi.