Hayat böyledir. Çaresizlik ve tehlike anları vardır ki, o zaman çırpınmaya ve haykırmaya gelmez. Batar insan ve boğulur. Marifet o anları geçirmektir. Sonrası gittikçe kolaylaşır. Kadere teslim olmak lazımdır o anlarda. Bu acizlik değildir. Dikkat et sözüme: Bu dünyada ölümden başka hemen her şeyin çaresi vardır.
***
Defne tam şuanda hayatının çaresizlik ve tehlike anında duruyordu. Defne'nin bakışları Ömer ile Selim arasında gidip geldi. Selim gülümseyerek Defne'nin yanına doğru yaklaştı.
"Hoşgeldin demeyecek misin? Senin için geldim Kızıl'ım." dedi Selim bakışlarını Ömer'de gezdirerek.
Selim gizlice rekabet başlatmıştı. Ömer bunu anlamıştı fakat bu rekabete girmeyecekti. Soğuk bakışlarını Defne'ye yönlendirdi. Suç işlemiş küçük ürkek bir kız gibi kafasını eğmişti. Yavaşça kafasını kaldırıp Selim'e döndü. Ne diyeceğini seçemiyordu Defne. Ağlamamayı dileyerek konuşmaya başladı.
"Hoşgeldin." dedi Defne.
Defne, Ömer'in bakışlarından düşüncelerini anlamayı umarak gözü yaşlı bal rengi gözleriyle Ömer'e baktı. Defne'nin hayatında her şey yolunda giderken birden çakılıyordu. Her zaman böyle oluyordu. Alışmıştı artık. Ömer ise her şeyi yanlış anlamıştı. Kafasında bir şeyler kurgulamıştı ve ona inanmayı seçmişti. Defne'nin hala Selim'i sevdiğini düşünüyordu fakat bilmiyordu ki Ömer Defne'nin çoktan ona kapıldığını.
"Bir şey mi bölüyorum Defne?" dedi Selim rekabetini sürdürme amacıyla.
"Hayır bölmüyorsun. Bende tam gidiyordum. Size iyi geceler." dedi Ömer soğuk sesiyle.
Defne göz yaşlarını daha fazla tutamadı. Damlalar yavaşça yanağından süzüldü. Kafasını eğip elinin tersi ile yanağındaki gözyaşlarını sildi. Ömer arabaya doğru yürümeye başladı. Defne'de arkasından gitti hızlıca.
"Ömer, yanlış anlıyorsun." dedi Defne Ömer'in arkasından. Ömer duraksayıp Defne'ye döndü.
"Öyle mi dersin Kızıl'ım?" dedi Ömer imalı bir şekilde. Defne, Ömer'in söylediklerinden sonra donup kalmıştı. Her şey daha ne kadar kötüleşebilirdi? Susmaya karar verdi Defne. Ömer ise gitmeye karar verdi. Defne sustu, Ömer gitti.
***
Ömer yatakta yavaşça doğruldu. Hayatında ilk defa işe gitmek istemiyordu. Eğer giderse, Güneş saçlı kızını görecekti. Kalbi yumuşayacaktı. Nasıl yumuşamazdı? Dün gece dans ederken her ayrıntısını incelemişti Defne'nin. Gözlerini kapattı ve aklında canlandırmaya çalıştı. Kızıl saçlarını, şehla bakışlı bal gözlerini, o kusursuz gülüşünü... Genç adamın kalbi sızlıyordu. Aşk böyle bir şeyse, istiyor muydu hala onu? Ne olursa olsun hala istiyordu. Nasıl bir şeydi bu aşk. Yanıyordu cayır cayır fakat hala tek düşündüğü şey Defne'si idi.
***
Defne yatakta oturmuş kara kara şirkete nasıl gideceğini düşünüyordu. Şirkete gidip nasıl Ömer'in yüzüne bakacaktı? İçi sızlıyordu genç kızın. Nasıl bu kadar çabuk kapılmıştı? Daha haftalar öncesinde Selim vardı. Bu adam birden karşısına çıkmıştı bütün dengesini alt üst etmişti. Ömer'in gülüşü, Defne'yi ne kadar mutlu ediyorsa sözleride hayatını çaresiz bir hale sokuyordu. Bu adam Defne'nin hayatında nasıl bu konuma gelebilmişti? Eskiden Defne hayatında olan bitenleri kontrol edebilirdi, temkinli adımlar atardı. Ama şuan olan bitenleri ne kontrol edebiliyordu ne de temkinli adım atıyordu. Defne düşüncelere dalmışken anneannesi kapıdan Defne'yi gözlüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kiralık Aşk& Sevdan Bir Ateş (Tamamlandı)
Fanfiction"Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu. Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin. Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için, Vurursun başını soğuk taş duvarlara. Büyür git gide incinmişliğin kırılmışl...
