Kiralık Aşk& Sevdan Bir Ateş (Tamamlandı)

Korkma

Birbirini sevenler kavuşmuştu, asıl çiftimiz gayet mutluydu. Fakat bu hikayede, her hikayede olduğu gibi mutluluğu bozmak isteyenlerde vardı. Kendi duygularına her şeyden çok önem veren insanlar, karşısındaki mutlu mu değil mi hiçbir şekilde umursamayan insanlar vardı. Şanslarını deneyeceklerdi, evet deneyeceklerdi. Belki aşk kazanacaktı belki de çıkarları için dünyayı bile yakacak insanlar kazanacaktı. Bilinmiyordu. Fakat bir umut vardı. Çok ünlü bir üstad'ın dediği gibi "Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey."

                        ***

Defne ve Ömer birbirlerine yaptıkları itiraftan sonra her şey çok değişmişti. Aslında değişmekte değildi bu, bütün taşlar yerine oturmuştu. Bakışmaları daha çok anlam kazanmıştı. Atan kalpleri artık birbirleri için atıyordu ve bunun ikiside farkındaydı. Defne daha önce Selim'de hissetmediği duyguları tadıyordu. Şuanki halini görünce eski günlerine gülüyordu genç kız. Duyguları bu kadar kısa sürede o kadar çok güçlenmişti ki o bile şaşırıyordu. Sürekli kendisine sorduğu soru şuydu; Bu adam bu kadar kısa sürede bana ne yaptı?

Genç kız sorusunun cevabını adı gibi biliyordu. Adamın yaptığı şey basitti. Kalbinin hızlı atmasını sağlayan bakışları, sözleri ve daha bir çok şeyiydi. Çifte göre aralarında geçen her konuşma her diyalog değerliydi fakat bir şey daha vardı. Kendi aralarında şiirlerle, kitaplardan alıntı yapıp anlaşmaları, ilişkilerini değerli kılan şeylerdendi. Onların güzelliğini anlatmaya kelimeler yetmezdi. Hiçbir zaman yetmeyecekti.

Ömer ise Güneş saçlı kızına kavuşmasından dolayı hafif şaşkınlık, fazlasıyla mutluluk yaşıyordu. Hisleri ilk defa bu kadar gerçekti. Ömer kimseye güvenmezdi fakat ilk defa birisinin varlığı güven veriyordu Ömer'e. Kapılarını ilk defa sonuna kadar açmış, Defnesini içeriye almıştı. Hayatında ilkleri yaşıyordu. Bu onu korkutmuyordu. Aksine mutlu ve huzur doluydu. Yıllar sonra yalnız hissetmiyordu. Ailesini kaybettikten sonra kendisini hiçbir yere ait hissetmemişti ama bu sefer bir kalbe ait hissediyordu. Bu değerliydi. Çok değerliydi. Hayatında uzun zaman sonra güzel şeyler oluyordu, bunu kaybetmeyecekti Ömer. Kaybetmeye hiç niyeti yoktu.

Defne sabah erkenden kalkıp hazırlanmaya başlamıştı. Kendisine her zamankinden daha çok zaman ayıyordu. Daha güzel elbiseler, daha dikkat çekici makyajlar yapıyordu. Kendisi için değildi bunlar. Tabii ki Ömer İplikçi içindi. Makyajında ki son rötuşlarını yaparken kapıdan onu izleyen anneannesini fark etti.

"Efendim anneannecim?"

"Noluyoruz bakayım? Son günlerde bir haller geldi sana." dedi anneannesi meraklı bir şekilde.

"Allah Allah kendime bakıyorum. Bakmayayım mı? Ayrıca çalıştığım yerde herkes fazla bakımlı anneanne. Ayak uydurmak zorundayım. Yoksa yapmam böyle şeyler, biliyorsun."

"Hadi ya, bir kaç haftadan sonra mı karar verdin buna? Garip."

"Ya anneanne... Ne bu pis pis imalar? Hiç yakıştıramadım valla..." dedi genç kız ve saatine baktı bilerek. Bu sorgu sualden kurtulmak zorundaydı.

"...Aaa bak saat kaç olmuş? Beni tutma anneanne, geç kalacağım."

"Öyle olsun bakalım. Dikkat et kızım tamam mı? İti var kopuğu var."

"Tamam sultanım benim sen merak etme. Hadi öptüm." dedi Defne ve hızlıca evden çıktı.

Şirkete gitmeden önce sürekli ertelediği işlerini halletmeye karar verdi. Ömerle bir daha arasının bozulmasını istemiyordu o yüzden Selim ile konuşacaktı. Diyeceklerini aklında toparlamaya çalıştı Defne yürürken. Düşüncelere dalmış bir şekilde yolda ilerlerken yanına gelen İsmail'i fark etmedi.