Defne
Bugün yeni hayatımın ilk günüydü. Heyecanlıydım. Hiçbir zaman tasarımcı olabileceğimi düşünmemiştim. Bu ihtimal benim için hep çok uçuktu. Tasarım sadece hobi olarak hayatımdaydı.
Yüksek binanın önünde durdum ve etrafıma bakındım. Soğuk ve gösterişe meraklı olan insanlara baktım. Burası benim dünyamdan farklıydı. Artık bu dünyaya alışmam gerektiğini biliyordum. Binanın içine girip asansöre bindim. Aynada vücudumu saran yeşil elbiseye baktım. Farklıydım. Mahalle Defosundan çok uzaktım. Rahatsız eden topuklu ayakkabılardan ve elbiselerden nefret ediyordum.
"Hadi ama Defne, aş artık bunları." deyip kendimi teselli ettim. Passionis'in bulunduğu katta durunca kendimi dışarıya attım. Ürkek adımlarla içeriye girdim. Ömer İplikçi'nin krallığı demek burasıydı.
"Merhaba, yardımcı olabilir miyim?" arkamdan gelen sesin sahibine baktım. Bana gülümseyen güzel bir kızla karşılaştım. Gülümsemesine karşılık verip söze girdim.
"Ömer İplikçiyle görüşebilir miyim? Defne Topal derseniz tanır zaten."
"Tabii, arayıp haber vereyim hemen."
"Bekliyorum." dedim ve gülümsedim. Bu sırada etrafa göz gezdirdim. Mükemmel bir yerdi. Büyüleyiciydi. Bıraksalar saatlerce boş boş etrafı izleyebilirdim. İnsan işe gidiyorum demeye utanırdı. Alışık olmadığım için belki böyle geliyor olabilirdi. Kızın sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.
"Ömer Bey sizi bekliyor." dedi ve eliyle kapalı kapıyı işaret etti.
"Tamam, teşekkürler." deyip işaret ettiği yere yürüdüm.
Yazardan
Defne içten gülümsemesiyle içeriye girdi. Ömer gözleriyle baştan aşağı Defne'yi süzdü. Bu kadar güzel olmasını kıskanmıştı. Her zaman olduğu gibi ışık saçıyor Güneş saçlı kız diye düşündü Ömer. Kendini toparlayıp söze girdi.
"Hoşgeldin Defne. Nasılsın? Heyecanlı mısın?"
"Çok heyecanlıyım açıkcası. Hayallerimin gerçekleşmesi mucize gibi. Teşekkür ederim Ömer Bey." dedi Defne heyecanla.
"Neden teşekkür ediyorsun ki Defne?"
"Hayallerimi gerçekleştiren kahraman olduğunuz için."
Ömer Defne'nin böyle düşünmesinden hoşlanmıştı. Keyifle Defne'ye gülümsedi.
"Kahramanımsın diyorsun yani kısacası? Sevdim bunu." Defne Ömer'in söylediği şeyden sonra utanmıştı. Heyecanı bin kat daha artmıştı. Ömer farketmişti Defne'nin utandığını. Ömer'e göre bu utangaçlıkları onu daha çok tatlı yapıyordu. Git gide bağlanıyordu adam Güneş saçlı kıza. Durduramıyordu. Durmakta istemiyordu zaten. Uçurumun kenarındaydı, düşmeyi bekliyordu. Ama Defnesiz düşmeyecekti. Defnesiyle birlikte düşecekti, kafasına koymuştu. Odaya garip sessizlik hakim olmuştu. Bu sessizliği bozmak için konuşmaya başladı Ömer.
"Defne çizimlerini getir demeyi unuttum umarım sen akıl edip yanında getirmişsindir."
"Evet evet merak etmeyin siz eksiksiz geldim." dedi hızlıca.
"Güzel, o zaman sen odana geç. Odanda hemen karşıda zaten. Ama dur odana geçmeden önce Derya'yı çağırayım, şirketi gezdirsin sana. Çalışanlarla tanış. Bir güzel alış buraya. İlerleyen saatlerde tasarımlarınada bakarız. Bugün senin alışma günün olsun. İlk günden öyle iş vermeyeceğim."
"İlk günden iş versenizde hiçbir sorun olmaz Ömer Bey ama siz öyle diyorsanız öyle olsun madem." dedi ve gülümsedi Defne.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kiralık Aşk& Sevdan Bir Ateş (Tamamlandı)
Fanfiction"Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu. Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin. Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için, Vurursun başını soğuk taş duvarlara. Büyür git gide incinmişliğin kırılmışl...
