Uzun zamandır yoktum birileri demiş ki öldü ;şimdi de yazsınlar yazar döndü...
Merhaba canlar dediğim gibi döndüm bu bölüm size armağan olsun, bayramda sonra yorumları filan okuyacağım - bu arada ilginiz beni çok mutlu etti sağolun- ondan sonra gelsin bölümler. Şimdi sizi bekletmeden geçelim bölüme.
Karşımız da gördüğüm ikiz olduğu belli olan biri kız biri erkek olan en fazla 7 yaşında fazlası ile morlukları ve yaralara sahip çocukları görünce ne yapacağımızı bilemedik başta, erkek çocuk konuşunca kendimize geldik. Almi herkese kısaca süzdü millet hemen silahlarını sakladı, hızlıca çocukların yanına gittik onlarla eşit olmak için aynı hizaya eğildik.
* Ben Berna, pekala sizz kimsiniz ufaklıklar?
(Asil)- Ben Asil, Ka- kardeşim Gurur.
+ Bende Almina, sizin ne işiniz var burada? Aileniz nerede?
Başından beri susan kız ailesinin lafını duyunca hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı, Asil yarı sarılmış kan olan kolunu umursamadan ona sarıldı hemen. Gözleri dolsa da ağlamayan Asil'i görünce bir duygulandım, bu yaşta büyümek zorunda kaldığını gördüm. Kız bayılırken Asil küçük vücudu ile onu tutmaya çalışıyordu, hemen kızı kucağıma aldım. Almi de Asil'i aldı kucağına beraber arabaya bindik. Binmeden önce Simge'ye bakmıştım o da kafası ile onaylamıştı, Almi Asil'i dikkatli biçimde arkaya Banu'nun yanına yerleştirdi. Banu yüz üstü olmasına rağmen ona kayarak yer açtı. Hastahaneye gidene kadar arabada uzun süre sessizlik oldu.
Hastahaneye gelince kapıda bizi bekleyen hemşire ve doktorlar hemen arabaya yaklaştı. Kapıları açtıklarında kucağımda ki titreyen kızı onlara uzattım hemen bir sedyeye alıp uzaklaştırdılar. Ben çıktıktan sonra koltukları uygun konuma getirip Banu'yu da çıkardık, en sona kalan Asil'i çıkarırken kan kaybından sarardığını gördüm hızlıca onu kavrayıp çıkarırken cılız bir ses ile sordu.
(Asil)- Ka-Kardeşim?
+ Güvendesiniz.
* Şimdi hastahaneye geldiniz, uyanınca görürsün.
İtiraz etmek için ağzını açtı ama kan kaybından bayıldı, doktorlar hızlıca sedyeye yatırıp tıbbi terimlerden bahsederek hızlıca içeri aldılar. Korumalar yanımıza gelip poşeti uzatınca alıp burada ki odamıza geçtik, üstümüzü değiştirdikten sonra Almi ailemize haber verirken ben de korumalar ile ilgili durumları kontrol ettim, çocuklar hakkında bilgiyi okuyunca kanımın donduğunu hissettim. Almi de kendi telefonuna bakarken donmuş gibiydi, ikimiz de gözlerimizi kaldırıp birbirimize baktık. Gözlerimizden aynı duygular geçiyordu Üzülme, isyan, korku. Üzgündük çünkü çocuk yaşta kaldıramayacak şeyler görmüş ve yaşamışlardı, isyan vardı gözlerimizde çünkü adaletli bir dünya da yaşamıyorduk en kötüleri ufak cezalar ile yırtarken bu ufak bedenlerin yaşadıklarına isyan ediyorduk ve korku vardı çünkü bunu kaldırabilirler mi emin değildik.
Odadan çıkmadan önce oturduk kenarda, önce adamların durumunundan son kez emin olduk, yeni kişilerin ne yapacağından bahsettik. Yeni ele geçirdiğimiz ganimetlerin dağılışını emrettik, mafya büyüklerinden haber aldık haber verdik, sonra kendi aramızda konuşup çocuklara ne olacağına karara vardık.
Çocukların anne ve babası gözleri önünde öldürülmüştü, anne ve babası pislik adamların teki olmasına rağmen çocukların karşısında annesinin orospu olmasına rağmen tecavüz edilerek, babasının kumarbaz şerefsizin teki olmasına rağmen kurşuna dizilerek öldürülmesi gerekmiyordu. Onlar daha çocuktu bu görüntüleri görmemelilerdi ama adamlar bunu hem izletip hem kayıt altına almışlar ve bunu sürekli çocuklara akşam izletmişler. Yaklaşık bir haftadır onların elindelermiş ve çocukların ikisine de tecavüz etmişler, dayak atmışlar. Bunu da kayıda almışlar şerefsizler küçük çocuklar üzerinde yaptıkların zevk alıyorlardı sanırım. En son tecavüz etmeye gelişlerinde Asil küçük kızın önüne geçince kolundan vurulmuş dayak yemişti yine de ikisi de tecavüzden kaçamamışlar. Gerçekten sağlam bir psikolojik destek almalarına karar vermiş ve bu işte güvendiğimiz bir arkadaşımıza videoların gönderilmesine buna göre çocuklara yaklaşmasına izin vermiştik. Çocukların aileleri yoktu sadece bir abileri vardı on yaşında. Babası pezevnkmiş ve orada çalışan bir kadından hem çocuk yapıp hemde çalıştırırmış. Ne biçim dünyada yaşar olmuştuk yahu, bazen insanlıktan iğreniyordum hatta bazen değil çoğu zaman.
