7

107 13 1
                                    

"Lisa? Het halfuur is nog niet voorbij hoor.", zei hij lachend. Mijn blik stond echter serieus. "Ik denk dat ik al weet wat mijn gave is, Joey."

Pov Lisa

De glimlach op zijn gezicht verdween toen ik dat zei en ook zijn gezicht stond nu serieus. "Wat is het?", vroeg hij verbaast en hoopvol tegelijk. Hoe moest ik dit eens vertellen.. "Als ik iets wil en daar aan denk, krijg ik het. Ik weet niet over het ook werkt met gebeurtenissen zoals 'Ik wou dat hij stierf'." Joey keek me niet-begrijpend aan. Ik vervolgde mijn verhaal. "Nadat ik iets tevoorschijn had' getoverd' was ik opeens heel moe." Joey zijn mond viel open. "Dat.. Dat kan niet! Demonstreer het." Hij sloeg zijn armen over elkaar. Ook ik sloeg mijn armen over elkaar. "Wat wil je dat ik doe?" Vroeg ik. "Tover een zwarte kat tevoorschijn." Ik trok mijn wenkbrauw op en zuchtte. Ik had het gevoel dat als ik nog iets zou doen, ik daarna echt heel erg uitgeput was. Ik sloot mijn ogen en focuste me op één ding. Ik wou dat hier een zwarte kat was. Plotseling hoorde ik een miauw. Ik maakte een klein sprongetje van schrik. Het was gelukt! Ik keek blij naar Joey. Zijn ogen waren groot. "Dat.. Nee." hij zag mijn blije gezicht veranderen naar een vragende. "Ik ben heel erg moe, is het goed als ik ga slapen?", Vroeg ik, en hij knikte. Ik liep de kamer uit. "Lisa?" Ik opende de deur weer en stak mijn hoofd door de deuropening. "Als je uitgerust bent, wil je dan hier weer komen? Dan testen we je gave verder en stel ik je voor aan de rest van de clan." Ik knikte en liep op menselijke snelheid weg. Eenmaal aangekomen bij mijn kamer plofte ik op bed en viel vrijwel direct in slaap.

Pov Joey

Wow. Die gave was immens. Ik ijsbeertje door mijn kantoor. Zodra ze weer bijkwam moesten we testen of ze ook inderdaad mensen kon doden of pijn laten voelen door dat te wensen. Met een zucht ging ik weer zitten maar stond vrijwel direct op. De deurbel van de ging. Aan het geluid kon ik horen dat iemand de knop bij mijn naam had ingedrukt. Ik liep er in vampier snelheid heen en opende de deur, maar er stond niemand. Had iemand met een onzichtbaarheids gave aangebeld? Ik stak mijn hand naar voren in de lucht en voelde niks, als er iemand stond met die gave zou ik hem nog wel kunnen voelen. Ik stond op het punt om de deur weer dicht te doen toen ik een brief op de deurmat zag liggen. 'Joey Vause', stond er in sierlijke letters opgeschreven. Ik pakte de brief op en ging naar binnen. Ik draaide de brief om, zodat ik bij de opening kon. Ik schrok van de zegel die er opzat. Het was een donkerrood zegel met drie grote letters die elkaar overlapten. 'RPG'. Shit, dit was het logo van de Rapungi. Ik liep naar mijn kantoor en opende vrezend de brief.

Joey Vause,

Wij hebben vernomen dat u criminele activiteiten bent ondergaan. De betreffende aanklacht:

Het onbeheerd achterlaten van een newborn waardoor hij/zij een ramp heeft veroorzaakt.

Hiervoor wordt niet de newborn verantwoordelijk voor gesteld maar diegene die de betreffende persoon heeft gebeten. Wij verwachten u morgen om twaalf uur stipt bij het Rapungi paleis om uw straf te ondergaan. Er wordt van u verwacht dat u de betreffende newborn vampier met u meebrengt. Mocht u niet naar ons komen, komen wij naar u. Indien dit het geval is volgt onmiddellijke onthoofding.

Rapungi.

Ik slikte. Het was al erg genoeg dat ik hen moest, waarom moest Lisa mee? Ik zou er alles aandoen om er voor de zorgen dat zij met geen haar gekrenkt werd. Ik zou het haar gaan vertellen, niet dat ik dat wou, maar het moest.

Ik liep naar haar kamer en klopte zachtjes op haar deur. Toen ik geen reactie kreeg opende ik stilletjes de deur en sloop naar binnen. Heel langzaam en voorzichtig deed ik de deur dicht, om zo min mogelijk lawaai te maken. Lisa lag op haar bed te slapen. Ze was zo mooi. Maar ik moest haar wakker maken om dit te vertellen. Zachtjes schudde ik haar schouder heen en weer. Ze mompelde iets en draaide zich om om weer te gaan slapen. "Lisa?", zei ik half fluisterend. Ze opende haar ogen.

The Vampire Princess Donde viven las historias. Descúbrelo ahora