The Vampire Princess

5

Ik rende naar haar toe en pakte haar bij haar schouder. Met een ruk draaide ze zich om en ik keek recht in haar woedende gezicht, in haar pikzwarte ogen. Het witte shirt dat ze aanhad zat compleet onder het bloed, net als haar broek. Haar lieve, schattige gezichtje zat onder opgedroogd bloed en uit haar mondhoeken drupte nog wat van de rode vloeistof. Haar ogen werden lichter. "J.. Joey..?"

Pov Lisa

"Lisa!", riep Joey. Hij klonk blij en opgelucht tegelijk. Hij trok me in een knuffel. "Ik ben zo blij dat ik je heb gevonden." fluisterde hij in mijn oor. Hij liet me los en ik keek om me heen. Ik was in een dorpje, maar ik schrok van wat ik zag. Had ik dit gedaan? Overal om me heen lagen lijken, mensen in plasjes bloed. Had ik ze allemaal vermoord? Wat was ik voor monster? Van de meer dan dertig lijken waren er zeker tien kinderen. Hun ouders waren hun kind kwijt. Ik had families uitgemoord. Dit kon niet, dit kon ik niet geweest zijn. De tranen sprongen in mijn ogen en ik wou wegrennen, maar ik voelde een stevige hand op mijn schouder die me vastpakte. Joey. Ik wou hem wegslaan maar zijn hand pakte me stevig bij mijn arm en hij dwong me om in zijn ogen te kijken. "Luister naar me Lisa, je bent geen monster. Jij kon hier niks aan doen, je bent een newborn en hebt je dorst niet onder controle." Boos sloeg ik zijn arm weg. "Kijk om je heen! Hoe kun je me vertellen dat dit niet erg is? Dat ik geen monster ben?" De tranen sprongen in mijn ogen. Joey omhelsde me opnieuw. Hij liet me los en pakte mijn hand. "Kom, we gaan naar huis.", zei hij. Ik knikte snikkend.
Toen we thuiskwamen stond James ons op te wachten. Ik had verwacht dat hij super boos op me ging worden, maar inplaats daarvan vloog hij Joey aan. Binnen een seconden had James zijn handen om Joey zijn keel en drukte hem tegen een muur aan. "DE RAPUNGI ZAL OOK MIJ STRAFFEN JOEY, EN DAT IS JOUW SCHULD!" James was niet boos, hij was ziedend. "STOP, LAAT HEM LOS!", schreeuwde ik. James luisterde niet en bleef Joey stevig vasthouden. De angst was in Joey zijn ogen te zien. Ik dacht niet da en rende naar James. Ik rukte zijn arm van Joey af en duwde hem weg. Tot mijn verbazing viel James drie meter verderop in het gras. Hij sprong op en rende weg. Twee handen pakten me bij mijn heupen. "Wat ben je sexy als je boos bent." fluisterde Joey zwoel in mijn oor. Ik draaide me om zodat hij me wel moest loslaten. Mijn gezicht was nu heel dicht bij die van hem en hij plaatste zijn handen weer op mijn heupen. Onze gezichten kwamen dichterbij, maar net voordat onze lippen elkaar raakten week ik af naar zijn oor. "Je was drie seconden geleden bijna dood. Wie heeft je gered? Ik. Blijf van me af Joey." Ik duwde zijn handen van me af en liep weg. Waarom kon hij me niet gewoon laten? Hij moest van em afblijven, hoe vaak moest ik het hem nog vertellen? Ik ging naar mijn kamer en ging op bed zitten. Wat was die Rapungi waar James het overhad? En wat bedoelde hij met 'ze zullen ook mij straffen, en dat is jouw schuld Joey'? En hoe was ik zó sterk dat ik James wegduwde? Omg, wat zou er gebeuren met de mensen uit het dorp, die ik vermoord had? En hun nabestaanden?

Pov Joey

Hoe kon ze zo tegen me doen? Ik was gaar zielsverwant, of ze dat nou wou of niet. Ik ging het haar vertellen. Waarschijnlijk was ze naar haar kamer gegaan, dus ik besloot om daar te kijken. Ik aarzelde even voor ik de deurklink naar beneden duwde, maar ik ging toch naar binnen. Ze moest het een keer weten. "Lisa?" vroeg ik aarzelend. "Wat moet je." antwoordde ze bot. Het deed pijn als ze zo tegen me deed. "Ik moet je wat vertellen." Zei ik en ging op haar bed zitten. "Je.. Je bent mijn zielsverwant." Zei ik. Lisa keek me bespottelijk aan.

Alweer een hoofdstuk! Laat me weten wat je er van vond, en zeg het als je een spelfout ziet. Vergeet ook niet te voten!

Volg allemaal Xverhalenforeverx