Yasak Meyve: Nar.

◘18◘ Özlem

Tahminimce bir hafta. Annemler gideli tam olarak bir hafta geçmişti. Yani öyle düşünüyordum, günleri kendimce takip ettiğimde ortaya böyle bir sonuç çıkıyordu. Bu bir hafta içerisinde Hades ile çok karşı karşıya gelmemiştim. Doğrusu ben kendi odama o da kendi odasına kapanmıştı. Damara'ya yemeğe inmediğim günlerde sorduğumda çalıştığını söylüyordu. Ne hakkında çalıştığını merak ediyordum ama yanına da henüz gitmemiştim. Bir hafta içerisinde ilk üç gün gelip yanımda yatsa da son dört gündür yanında yatmamıştı. Bunu Damara'ya sorduğumda bir bilgisi olmadığını söylemişti. Sevinmiştim. Aella olsaydı kesin bir şeyler bilirdi.

Bugün yanına gidip gitmeme konusunda emin olmadığım icin yatakta sürekli dönüyordum. Onu özlemiştim. Onu gerçekten özlemiştim. Ve eğer Damara'nın dediği gibi çalışıyorsa onun yanında olmak istiyordum. Ayak bağı olmamak ama ona destek olmak istiyordum.

Tam olarak ne hakkında çalıştığını bilmesem bile tahmin yürütebiliyordum. Asklepios ve dirilttiği Hippolytos'u araştırıyor olabilirdi. İşin sonu Asklepios için çok kötü olacaktı. Bunun farkındaydım ve bu yüzden de içimde kötü bir his vardı. Beni buradan kurtarmak için kalkıştığı büyünün sonucu onu öldürecekti. Derin bir nefes alarak yataktan kalkma kararı aldım. Ama kalkmadan yatağımın üzerinde oturmaya başladım. Son bir haftadır moralim yere çakılmıştı ve mutsuzluğum odanın duvarlarıyla bütünlemişti. Ve... Onu gerçekten özlemiştim.

Sanırım alışkanlık gibi bir şeydi. Artık dile dökmekten korkmuyordum. Olacağı yere varabilirdi iş. Hades'e alışmıştım ve onunla sohbet etmeyi de seviyordum. Her ne kadar sonu kavgalı da bitse içimde ki hisler onu görmem gerektiği konusunda duvarlarımı yumrukluyorlardı. Yataktan kalkmak için tekrar hareketlendim ve kalktıktan sonra aynanın karşısına geçtim. Saçlarım kabarmıştı ama çok kötü durmuyorlardı. Geceliğim omuzlarımdan kaysa da en azından çıplaklığımı gizleyebiliyordu. Gözlerim, sanki rengi açılmıştı. Kendimi ölü gibi hissediyordum. Dudaklarım ağzımın içine saklamıştı kendilerini. Buraya ilk geldiğin gün kadar iğrenç olmasam da daha sağlıksız göründüğüm bir gerçekti.

Duş almak ihtiyacıyla Damara'nın adını bağırdım. Banyomu hazırlamasını istiyordum. Kapı açıldığında beni gülümseyerek karşıladı.

"Banyo mu hazırlar mısın?" Beni kafasıyla onayladıktan sonra yavaşça odadan çıktı. Hades'in yanına gideceksem en az onun kadar iyi görünmeliydim. Ayrıca Aella adı verilen parazitin de farkındaydım. Kim bilir ben ortalarda yokken Hades'e ne kurlar yapmıştı. Bakımı hiç eksik olmayan o kadına kıyasla önde olsam da yine de ondan daha iyi görünmek istiyordum.

Ayrıca Hades'in ona gitmemek için benim ağzıma baktığını biliyordum. Gitme diyene kadar ona gidecekti. Gülümsedim. Yine de sarhoş olduğum gün ona gitmemişti. Ona gidiyorum demişti ama gitmemişti. Bana değer veriyordu ve beni seviyordu. Bunu istediği kadar inkar edebilirdi. Bunu bana hissettirdigi sürece dile dökmese de olurdu.

Kafamı hızla sallayarak kendime gelmeye çalıştım. Annemi aklımdan çıkarmamam gerekiyordu. En azından iyi bir evlat olup arkasından yas tutmalıydım. Ama bir haftadır zaten ölü gibiydim. Özellikle gittikleri anda saatlerce Hades'in göğsünde ağlamıştım. Hades beni sakinleştirmeye çalışırken de kollarında uyuya kalmıştım.

Sabah uyandığımda Hades'in kollarında uyanmıştım. Diğer iki gün de öyle. Ama dört gündür yoktu. O olmayınca Cerberus da olmuyordu. Sıkılmıştım da üstelik.

Kapı çalındığında arkamı döndüm. "Banyo hazır efendim." diyen Damara'ya gülümseyip açtığı kapıdan çıktım. Banyo alacağım odaya giderken elimde olmadan arkamı dönüp Hades'in odasına bakmıştım. Bir suçluluk duygusuyla  başbaşaydım ama neden olduğunu çözemiyordum. Onu yalnız bıraktığım için mi yoksa onu Aella denen zatı pisliğe emanet etmiş gibi sayıldığım için mi? Odaya girmeden önce bir kez daha arkamı dönüp Hades'in odasına bakıp içeri girdim. Küvetten sıcak buharlar çıkıyordu. Damara saçlarımın arkasına geçerek saçlarımdaki tokayı alıp masaya koydu. Elini omzuma attığında bir adım öne çıkarak ona döndüm ve gülümsedim.