VELVET #Wattys2017

Zifiri karanlık

*Baekhyun'un bakış açısından *

Her yer karanlıktı. Zifiri karanlık. Ben karanlıktan korkardım. Ama gözümü açmak içim mecalim yoktu, biliyordum ki bu karanlık göz kapaklarımın ardında kalan karanlıktı.

Başım çatlıyor gibi hissediyordum bir de burnum sızlıyordu. Dudaklarımı aralalayamadım. Susuzdum. Suya ihtiyacım vardı. Aldığım nefes gözlerimi güç bela açtığımda ciğerlerimi yaktı. Tanrım, gözüm kapalı bile aşırı temiz bir oksijeni soluduğumu fark edebilirdim.

Oysa ben rutubet kokusu bekliyordum. Soğukluk bekliyordum.

Gözlerimi tamamen açtığımda başımı tutarak yattığım yerde doğruldum. Sıcaktı. Ağustosa göre güzel bir sıcaktı. Büyük geniş bir odadaydım, açık renk eşyalarla döşenmiş bir odada. Bulunduğum odanın tülleri çekikti ve ben şaşırarak dile getiriyorum ki bağlı falan değildim.

Ayaklarımı sıcak yataktan çıkarıp aşağı sallandırdım. Ahşap zemine teması içimi ürpermişti. Sadece şu odadan bile zengin bir evde olduğumu söyleyebilirim.

Rüyada mıydım, gerçekte mi ?

Gece... Gece... Gece bir şey olmuştu. Çok iyi hatırlıyorum. Birisi saçımı okşuyordu. Siyah silüet ağzıma bir bez kapattı evet sonrası karanlık. Bunun gerçek olduğuna eminim !

Adımlarımı tüllerin kapattığı pencereye yönlendirdim, tülü yavaşça araladım ve başımı camdan sarkıttım.

Yeşil.

Tek görebildiğim renk yeşildi.

Çam ağaçları, soluduğum havanın bu denli temiz olmasının nedenini açıklıyordu. Şehirde doğmuş ve büyümüş biri olarak ne Zaman ormana gitsem soluduğum havanın farkını anlıyordum.

Tülleri yeniden örttüm, ağustosa göre hafif bir ayaz vardı havada.

Kapağında aynanın bulunduğu bir dolap vardı. Aynanın önünde bir kaç dakika oyalanıp kendimi inceledim. Gayet normal görünüyordum. Normal bir Baekhyun işte. Kıyafetlerim, daha doğrusu gece uyuduğum pijamalarım, üzerimdeydiler. Endişelenmeliydim ama huzurlu hissediyordum.

Yine de tedirgin adımlarla kapıya ilerledim. Kulpu kavrayıp aşağı büktüm.

Açılmadı.

Tekrar denedim.

Yine açılmadı.

Şimdi beynime yeniden huzursuzluk dumanı dolmaya başlamıştı.

Tanrım bu rahatlığım niyeydi ?!

Gece gördüklerim gerçekti. Adamın birisi resmen beni kaçırmıştı.

Kapı kulpuna asıldım sanki şu çelimsiz bedenim işe yarayacak da çıkacaktım buradan, komik. İronik.

Yumruk yaptığım ellerimi ahşap kapıya geçirmeye başladım.

"ÇIKARIN BENİ BURADAN !"

Bir kaç kez daha yumruk attım ancak ses gelmiyordu.

Ağır adımlarla cama yeniden yürüdüm ve aşağı doğru sarktım.

Buradan... Atlayabilir miydim ?

Bacağımı camın dışına sarkıttığım sırada odanın kapısından tıkırtılar geldi. Hemen içeri girip kapıya ilerledim, birisi kilidi açmıştı.

"Baekhyun "

Kapının ardından gelen sesle, kapıya bir kaç adım kala durdum.