The Vampire Princess

1

Zucht. Waarom moesten mijn ouders nou per se zo'n saaie vakantie in Noorwegen boeken? Twee weken lang me vervelen, zonder mijn vrienden en vooral mijn beste vriendin, Laura.

Ik plofte neer op mijn bed dat mijn moeder voor me had opgemaakt. Ik had niks te doen dus besloot de tijd te doden door boeken te lezen op wattpad. Ik opende de app op mijn iPhone en bladerde door de voor mij aanbevolen verhalen, tot de deur van mijn kamer openging en er iemand in de deuropening verscheen. "Schat, kom je over een kwartiertje eten?" het was mijn moeder. "Ja hoor, tot zo!", antwoordde ik. Mijn moeder ging weer buiten zitten en ik ging verder met verhalen zoeken. Al snel zag ik een verhaal dat me leuk leek, het had te maken met vampiers. Ik voegde het toe aan mijn bibliotheek en keek verder. Nadat ik nog twee boeken had toegevoegd, een over weerwolven en een harry Potter fanfiction, besloot ik om te beginnen met lezen in het boek dat ging over vampiers. Het was een leuk, spannend en romantisch verhaal. Ik verveelde me dood hier op deze 'vakantie', er was niks leuks, spannends of romantisch aan, het was eerder een straf. Ik zucht. 'Ik wou dat ik een vampier was.', mompel ik in mezelf. Ik ging verder met lezen maar de gedachte bleef rondzweven in mijn hoofd. Een vampier, hoe cool zou dat zijn?

Ik werd uit mijn gedachtes gehaald door mijn moeder die me riep. "Lisa, eten!" Ik stapte uit bed en liep naar het krakkemikkige keukentafeltje dat in het midden van onze veel te kleine stacaravan stond. Mijn moeder had spaghetti gemaakt. Yes, mijn lievelingseten. Op pizza na dan ;).

Na het eten liep ik weer terug naar mijn kamer. Ik was moe van de reis hierheen dus besloot ik om maar te gaan slapen. Ik ging liggen en kroop tot aan mijn kin onder de dekens. Ik kon de slaap niet vatten door mijn gedachtes.

De deur van mijn kamer ging langzaam open, iemand deed vast voorzichtig om mij niet wakker te maken. "Mam?" vroeg ik met een schorre stem. De gedaante die in de deuropening stond gaf geen antwoord, in een flits stond de persoon voor me. Hoe kon dat? Alsof de gedaante mijn gedachten kon lezen gaf hij antwoord op de vraag die door mijn hoofd ging. "Daar kom je nog wel achter schat." Aan zijn stem te horen was het een jongen. Wie was hij? En wat moest hij hier? "W.. Wie ben jij?" vroeg ik met een schorre stem. Hij trok me aan mijn arm uit mijn bed zodat ik in wat wel een seconde leek voor hem stond. Hij kwam dichterbij me staan, zijn lichaam raakte de mijne. Rillingen gingen door me heen, en geen goede Rillingen, hij was ijskoud. Toch kon ik zijn warme adem op mijn huid voelen. "Ik ben Joey, darling." "Noem me geen darling", antwoordde ik bot en duwde hem van me af. Hij pakte met zijn linkerhand mijn pols vast en zijn rechterhand legde hij op mijn kin. "Je ruikt zo verschrikkelijk lekker." Fluisterde hij. Hij duwde mijn hoofd een beetje omhoog, waardoor ik zijn ogen zag. Zijn ogen waren niet bruin, blauw of groen. Nee, ze waren rood. Ik wou gillen maar voordat ik geluid kon makenhad hij zijn hand op mijn mond gelegd. Ik probeerde me los te rukken, want hij had nog steeds mijn pols vast. Niet dat dat hielp, hij verstevigde zijn grip juist door mijn actie.

Wat was hij? Was dat zijn echte oogkleur of droeg hij lenzen? Wat deed hij hier en hoe was hij binnen gekomen? Met zijn hand die mijn mond bedekte pakte hij mijn andere arm. Zijn hoofd kwam dichterbij de mijne. Zijn lippen raakten zachtjes mijn oor. "Luister goed naar me. Jij bent nu van mij." Ik keek in zijn ogen en zag dat de kleur was veranderd naar zwart. Ik wou iets terug zeggen maar voordat ik daarin slaagde voelde ik pijn door mijn nek gaan. Het voelde alsof twee scherpe tanden mijn nek doorboorden. Ik wou gillen, maar er kwam geen geluid uit mijn keel. Langzaam voelde ik me verslappen, tot een zwart beeld voor mijn ogen alles overnam.

Hey, welkom bij het eerste hoofdstuk van mijn eerste boek! Ik hoop dat jullie genieten van de hoofdstukken die nog komen gaan en plaats een reactie als je een spelfout ziet.