When I Met Him

Part 25

Φόρεσα την άσπρη εφαρμοστη μου μπλουζα και έπειτα φόρεσα μια χοντρή πολύχρωμη ζακέτα. Ολα αυτα που εγιναν χθες παραδοξως δεν με πηραν αποκατω. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα την αφήσω να με στεναχωρεί άλλο πια. Και σκόπευα να την τηρήσω.

Πάρα είμαι κρυουλιαρα γι αυτόν τον καιρό, συλλογιστηκα καθώς έβαζα τα μπεζ ugg μου. Πάλι καλά που άκουσα την Ζόι και τα πήρα γιατί το κρύο εδώ δεν αστειεύεται. Μα καλά που ηρθα να σπουδάσω στην Αλάσκα??

- Δεν έχεις μάθημα πρώτη ωρα ε τυχερουλα? πειραξα την φίλη μου καθώς έφτιαχνα την τσάντα μου.

- Σήμερα έχει χουζουρεμα στο κρεβάτι Ινδιανα μου!!

Έπρεπε να παραδεχτώ πώς με αυτήν την ζακέτα μόνο τα φτερά μου έλειπαν και ήμουν έτοιμη να πάρω κάνα σκαλπ. Αλλά τι να κάνουμε κρυωνα!!

- Να σου πω βλέπουμε καμία ταινία το βράδυ? μου πρότεινε

- Ναι αμέ έχουμε καιρό να το κάνουμε. Απλά αυτή την φορά όχι θρίλερ! !

- Αυτό σίγουρα !!!

Γελώντας βγήκα από το δωμάτιο.

-----------------------------------------------------------
Μπαίνοντας στο αμφιθέατρο λυπήθηκα λίγο που δεν θα ήταν ο Cameron σήμερα στο μάθημα. Η λογοτεχνία θα είχε περισσότερη πλάκα. Από την άλλη πλευρα όμως ήταν και μια ανακούφιση. Δεν είχα καμία όρεξη να πετάει πάλι μπηχτές για ότι έγινε στο νοσοκομείο. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας μου. Απλά δεν μπορούσα να αντισταθώ.

Έκατσα στην θέση μου στην τελευταία σειρά . Ο καθηγητής το ξεκαθάρισε. Οι θέσεις αυτές είναι μόνιμες για όλο το χρόνο. Κοίταξα το ρολόι μου. Σε δύο λεπτά άρχιζε το μάθημα. Αναστεναζοντας έβγαλα από την τσάντα μου το τετράδιο των σημειώσεων μου και έναν στυλό.

- Ούτε και μένα μου αρέσουν τα πρωινά μαθήματα! άκουσα την φωνή του Cameron δίπλα μου.

Πώς τα καταφέρνει και κάθεται χωρίς να τον πάρω χαμπάρι ????

- Σταμάτα να με κοιτάς έτσι! μου είπε εκείνος

- Πώς σε κοιτάω δηλαδή ?? απόρησα εγώ.

- Λες και βλέπεις φάντασμα!!

Προσπάθησα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του και να ξεπεράσω την έκπληξη μου.

- Τι κάνεις εσύ εδώ? τον ρώτησα

- Και γω χαίρομαι που σε βλέπω!

Ο τόνος της φωνής του είχε μια δόση ειρωνείας. Τι κάνει εδώ???? Έπρεπε να ξεκουράζεται.

- Cam κανονικά έπρεπε να μείνεις στο σπίτι.

- Έμεινα μια μέρα! Δεν έπαθα και τίποτα. Επίσης έχουμε προπόνηση σήμερα! Δεν πρόκειται να την χάσω.

- Cameron με δουλεύεις! θύμωσα εγώ, Ο γιατρός είπε πως για δύο εβδομάδες κομμένο το Ράγκμπι! !

- Ναι το ξέρω, αναστέναξε λυπημένα, Απλά θα τους βλέπω να παίζουν. ....

- Έλα κουράγιο. 2 βδομάδες είναι. Θα περάσουν.

Δεν πρόλαβε να μου απαντήσει και ο καθηγητής μπήκε στην αίθουσα. Άνοιξα το τετράδιο μου και βρήκα μια κενή σελίδα για να γράψω. Με την άκρη του ματιού μου είδα και εκείνον να κάνει το ίδιο. Όταν πήγε να πιάσει τον στυλό μορφασε. Είχα ξεχάσει πως είχε κάνει ράμματα και κάτω από τα δάχτυλα και έτσι του ήταν δύσκολο να κλείσει την παλάμη του.

- Θα σου δώσω μετά τις δικές μου σημειώσεις, του ψιθύρισα, Ούτως ή άλλως θα περάσω από την βιβλιοθήκη. Θα στις βγάλω μια φωτοτυπία.

- Σε ευχαριστώ

- Πρέπει να σταματήσεις να με ευχαριστείς, αστσιευτηκα,με τρομάζεις.

Εκείνος γέλασε και κοίταξε τον καθηγητή. Άρχισα να γράφω γρήγορα προσπαθώντας να κρατήσω όσες περισσότερες σημειώσεις μπορούσα. Με την άκρη του ματιού μου τον έβλεπα να με κοιτάει. Αυτό έκανε ακόμα πιο δύσκολο το να συγκεντρωθώ στην παράδοση. Πλησίασε προς το μέρος μου και μου ψιθύρισε.

- Το ξέρεις ότι όταν νιώθεις αμήχανα δαγκωνεις το κάτω χείλος σου?

Η ερώτηση του με αιφνιδίασε. Πρέπει να κοκκινησα. Ειμαι σίγουρη πως έγινα σαν παντζαρι. Χωρίς να περιμένει απάντησή μου επέστρεψε στην θέση του. Η υπόλοιπη ώρα κίνησε βασανιστικά για εμένα. Ένιωθα την ματιά του καρφωμένη πάνω μου πράγμα που με έκανε να νιώθω νευρική. Προσπαθούσα μανιωδώς να συγκεντρωθώ στον καθηγητή αλλά μάταια. Στο τέλος του μαθήματος είχα καταφέρει να κρατήσω σημειώσεις μόνο για το μισό. Ο ήχος του κουδουνιού με λυτρωσε από την αμηχανία μου. Σηκώθηκα και έβαλα το τετράδιο στην τσάντα μου.

- Έχω την τέταρτη ώρα κενό, του είπα, οπότε τότε μάλλον θα καταφέρω να βγάλω τις φωτοτυπίες.

- Οκκ, μου απάντησε, Εγώ θα είμαι στο γήπεδο. Έχουμε προπόνηση. Σε πειράζει να έρθεις εκεί?

- Όχι καθόλου

- Όποτε τα λέμε εκεί

- Ναι, αποκριθηκα και βγήκα από την αίθουσα

Ουφ.... Τουλάχιστον δεν αναφέρθηκε για το σκηνικό στο νοσοκομείο.