When I Met Him

Part 21

Ειμασταν στο δωμάτιό μου μαζί με τον Shawn. Είχα κουρνιασει στην αγκαλιά του.

- Την επόμενη φορά θα κερδίσετε, τον παρηγορησα.

Παρότι προσπαθούσε να το κρύψει διέκρινα στο βλέμμα του μια πικρία. Αφού ο Cameron βγήκε εκτός τπυ αγώνα τα πράγματα δυσκόλεψαν για την ομάδα. Τουλάχιστον χάσανε αξιοπρεπώς. Με μικρή διαφορά

- Συγγνώμη που δεν ήμουν στην κερκίδα, απολογηθηκα.

- Για την ακρίβεια ήθελα να σε ευχαριστήσω.

Ανασηκωθηκα απορημένη. Για πιο πράγμα μπορεί να θέλει να με ευχαριστήσει?

- Που ήσουν κοντά στον Cam, συμπλήρωσε, Ήταν ανακουφιστικό για μένα να ξέρω πως ο κολλητός μου είχε κάποιον δίπλα του. Κανένας από εμάς δεν μπορούσε να πάει αφού το παιχνίδι συνεχίστηκε. Και δεδομένου ότι δεν τα πάτε και πολύ καλά αυτό ήταν πραγματικά πολύ σπουδαίο εκ μέρους σου. Σε ευχαριστώ Αλι, μου είπε και με φίλησε.

Ένιωσα ένα μικρό αίσθημα ενοχης μέσα μου. Στο κάτω κάτω όμως δεν έκανα κάτι κακό. Απλά του συμπαρασταθηκα. Τίποτα παραπάνω.
Δεν συνέβη τίποτα κακο. Τότε όμως γιατί ένοιωθα ένοχη?

- Θα πάμε να τον δούμε στο νοσοκομείο? με έβγαλε από τις σκέψεις μου ο Shawn

- Γιατί θα τον κρατήσουν εκεί? ρώτησα ανήσυχη

- Με πήρε η αδερφή του Cam. Θα τον κρατήσουν προληπτικά το βράδυ. Θα πάμε??

- Ναι, να πάμε. Ούτως ή άλλως εσύ δεν τον έχεις δει.

- Ναι δεν πρόλαβα. Μιλήσαμε λίγο στο τηλέφωνο. Από όσο τον άκουσα είναι καλύτερα.

Η Ζόι μπήκε εκείνη την στιγμή στο δωμάτιο. Είχε μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπό της. Σαν κάτι την απασχολούσε.

- Λοιπόν εγώ να πηγαίνω, είπε ο Shawn,Τα λέμε αργότερα, μου είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

Μόλις έφυγε η Ζόι έκλεισε την πόρτα του δωματίου. Έπειτα τράβηξε την καρέκλα του γραφείου της και έκατσε κοντά στο κρεβάτι μου.

- Αλι θα σου κάνω μια ερώτηση. Θέλω ένα απλό ναι ή όχι.

Ανακαθισα στο κρεβάτι και εστιασα την προσοχή μου. Τι έπαθε?

- Έχεις αισθήματα για τον Cameron?

Η ερώτηση της έσκασε σαν κεραμιδα στο κεφάλι μου. Δεν ήμουν σίγουρη για τίποτα πια. Ένιωθα μια αναταραχή όταν ήμουν κοντά του. Όταν άγγιξα το χέρι του ένοιωσα μια ζεστασιά μέσα μου. Όμως είμαι με τον Shawn. Πιθανόν ότι αισθάνομαι για τον Cam είναι κάτι περαστικό. Θα μου περάσει γρήγορα..... Ελπίζω.......

- Όχι, της απάντησα

- Είσαι σίγουρη? επέμεινε εκείνη

Όχι δεν ήμουν καθόλου σίγουρη. Αλλά δεν ήθελα να πληγωσω των Shawn.

- Ναι,

- Χαίρομαι! είπε η Ζόι.

Φάνηκε όμως πώς δεν με πίστεψε. Ούτε εγώ δεν πίστεψα τον εαυτό μου. Δεν περίμενα άλλωστε να την πίσω. Έβαλε την καρέκλα στην θέση της και κάθισε δίπλα μου στο κρεβάτι. Το πρόσωπό της μαλακωσε.

- Κοίτα. Όλες μας κάποτε νιώσαμε μια ελξη για τον Cameron. Είναι απόλυτα φυσικό. Είναι πολύ ωραίος και έχει κάτι πάνω σου το οποίο. ....πως να το πω.... σε μαγνητίζει. Αν είναι μόνο αυτό τότε είμαι σίγουρη πως θα σου περάσει. Αν όμως νιώθεις κάτι παραπάνω πρέπει να το καταπνιξεις. Όχι για να μην πληγώσεις τον Shawn αλλά για να μην πληγωθεις εσύ. Όσο κι αν ελπίζεις ο Cam δεν πρόκειται να αλλάξει. Θα μείνει πάντα ο ίδιος. Δεν είναι και τίποτα πρωτότυπο για εκείνον μα πληγώσει μια κοπέλα. Απλά πρόσεχε.

Δεν της απάντησα. Εγειρα στην αγκαλιά της. Εκείνη με αγκάλιασε με το χέρι της.

- Αν ποτέ θελήσεις να μιλήσεις με κάποιον για αυτό θα είμαι εδώ. ... Εντάξει? ?

Εγνεψα καταφατικά και αποτραβηχτηκα από την αγκαλιά της.

- Πάω να κάνω ένα ντους, θα πάμε μετά στο νοσοκομείο να τον δούμε.

- Ο Nash πήγε ήδη. Λογικά θα τον δείτε εκεί.

----------------------------------------------------------

Το κρύο νερό με βοήθησε να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου. Ουφφ λίγες μέρες έχω ''ελευθερωθεί'' από την μητέρα μου και είμαι πιο μπερδεμένη από ποτέ. Τώρα που το σκέφτομαι δεν με έχει πάρει ούτε ένα τηλέφωνο. Ναι μου στέλνει σχεδόν κάθε μέρα μήνυμα αλλά έχουμε περίπου μια βδομάδα να μιλήσουμε στο τηλέφωνο. Θα μπορούσα βέβαια να την πάρω εγώ, αλλά για κάποιο λόγο δεν έχω καμία όρεξη να της μιλήσω. Κάθε συνομιλία μας ήταν μια ανάκριση. Ποτέ της δεν έκατσε να μιλήσει μαζί μου σαν μάνα με κόρη. Απεδιωξα την ανάμνησή της από το μυαλό μου.

Βγήκα από το μπάνιο και κοίταξα το κινητό μου. Είχα μήνυμα από τον Shawn:

*Σε 10 λεπτά θα περάσω να σε πάρω. Να συναντηθούμε στο πάρκινγκ? *

*Ναι* πληκτρολογησα γρήγορα την απάντηση.

Φόρεσα ένα μαύρο κολάν και μια λευκή μακριά μπλούζα.

- Να πάρεις και ένα κασκόλ, με συμβούλεψε η Ζόι, Κάνει κρύο έξω

Έψαξα τα συρτάρια μου και ξετρυπωσα ένα καρο κασκόλ μου. Έβαλα τις μπότες μου και φόρεσα το καφέ δερμάτινο μου.

- Εσύ δεν θες να τον δεις?

- Μίλησα με την αδερφή του, απάντησε εκείνη, Δεν είναι τόσο τραγικη κατάσταση.

- Λοιπόν εγώ πάω.... της είπα και πήρα την τσάντα μου.

- Τα λέμε, μου φώναξε καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου.