When I Met Him

Part 2

Κατευθύνομαι προς την κεντρικη εισοδο του Πανεπιστημίου. Το ογκωδες κτηριο υψώνεται απειλητικά μπροστά μου. Ειναι φτιαγμενο από ενα περιεργο μπεζουλι τουβλο. Οι πορτες ειναι ολες απο τζαμι. Ανοιγω μια απο αυτες και μπαινω μεσα. Ο εσωτερικος χωρος θυμιζει νοσοκομείο.  Το δάπεδο ειναι στρωμένο με ασπρες πλάκες και οι τοιχοι ειναι βαμμένοι λευκοι. Διάσπαρτες στον χωρο υπάρχουν καφε γλαστρες με πρασινα μικρα δεντρακια. Δεξια της εισόδου υπαρχει ενα ξυλινο γκισε με μια μεγαλη ταμπέλα που γραφει ''Πληροφορίες''.

Μια μεσηλικη γυναίκα με πολύ εντονο μακιγιάζ καθεται πισω απο το γκισε και κοιτάζει την οθονη του υπολογιστη της.  Δειχνει πολυ απασχολημένη καθως δεν με αντιλαμβανεται όταν πλησιαζω στο γκισέ.
- Συγγνώμη, της λεω εγω ευγενικα, μηπως θα μπορουσατε να μου δώσετε καποιες οδηγίες για το πώς θα παω στη  πτέρυγα  Δ??

Η γυναίκα σηκωνει αργα τα ματια της από την οθονη του υπολογιστη της και με κοιτα με ενα απαξιωτικο βλεμμα λες και ειμαι καμια μυγα που επεσε στον καφε της. Το βλέμμα της μου κοβει την αυτοπεποίθηση και με κανει να αισθάνομαι αβολα. Απο την δυσκοκη θεση με εβγαλε μια κελαηδιστη φωνουλα:

- Μπορώ να σου δειξω εγω που ειναι η πτερυγα Δ!!

Γυρναω και αντικριζω μια χαμογελαστή κοπελα περίπου στην ηλικια μου. Τα μαλλια της- ξανθα, περιπου στο υψος των ώμων της- γυαλίζουν στο φως. Πραγματικά τα ζηλεύω.  Δεν πετάει ουτε τριχα. Το πρόσωπό της ειναι γλυκο και πολυ απλοϊκα βαμμένο.  Το μόνο που φοράει ειναι λιγο μεϊκ απ και ενα απαλο ροζ λιπ γκλος. Στα αυτια της φοράει λεπτούς ασημένιους κρικους. Το ντυσιμο της ειναι απλο αλλα μοντέρνο.  Φορα ένα μακριμανικο ασπρο τοπακι που αποκαλύπτει την επιπεδη κοιλιά της. Το χαμηλοκαβαλο γκρι παντελόνι της εχει αρκετα σκισηματα και στην μεση της εχει δέσει ένα καρο πουκάμισο.

-Δεν θα ηθελα να σε βαλω σε κόπο, της απανταω εγώ. 

Απο μεσα μου ομως ευχομαι να επιμείνει γιατι δεν το βλέπω καθολου να με βοηθα η μεσηλικη στο γκισέ. Ειναι απτις λιγες φορες που μια ευχη μου πραγματοποιείται.

-Δεν θα με βαλεις σε κανενα κοπο, επιμένει προς ανακούφιση μου εκείνη, Για την ακρίβεια εκει βρίσκεται και το δικο μου δωμάτιο. Ειμαι  Ζόι,μου λεει και μου τεινει το χερι της

-Εγώ ειμαι η Αλι,της απαντω και της ανταποδίδω την χειραψία.

-Παμε?  μου γνέφει προς μια πορτα που γραφει εξοδος.