Line of Fire | Ziall ✔

p i ę ć d z i e s i ą t d w a

Od autorki: Muszę Wam się przyznać, że przez pół godziny przed napisaniem jakiegokolwiek słowa do tego rozdziału, siedziałam i wlepiałam wzrok w ekran komputera. Naprawdę nie chcę zepsuć tego ff i to sprawia, że boję się napisać cokolwiek. 

Wsiadłem w samochód i po prostu zamarłem. Siedziałem wpatrując się w kierownicę i zastanawiałem się, co ja robię. Rzucam wszystko, po prostu jadę do Liverpoolu? To kompletne szaleństwo. Spojrzałem na telefon McKenny, odblokowałem go i wybrałem numer Nialla. Zacisnąłem usta i liczyłem każdy sygnał.

- Halo? McKenna? Po co do mnie..

- Niall? - wyszeptałem. Po drugiej stronie zapadła cisza i miałem ochotę się rozpłakać na myśl, że mógł się rozłączyć - Niall..?

- Skąd masz telefon McKenny? - spytał po chwili. 

- To bez znaczenia. Niall, gdzie jesteś? Tak strasznie się martwiłem..

- Zayn, proszę. Nie rób nam obu tego. 

- Wsiadłem do samochodu i.. Ja po ciebie przyjadę - powiedziałem, usłyszałem ciche westchnienie.

- Z Londynu do Liverpoolu to co najmniej cztery godziny i to bez korków..

- Nie ważne. Mogę jechać cały dzień, całą noc by znów wziąć cię w ramiona.

- Mój szef cię zabije..

- To ja zabiję Breckina, za położenie na tobie palca.

- Wiesz, że to on? - wyszeptał.

- Tak. I pożałuje tego.

- Wiesz, że nie masz z nim szans? Zayn, nie rób tego. Dla mnie to żadna ujma, żyłem tak przez praktycznie większość swojego życ-

- Nie rozumiesz, że tu przestało chodzić tylko o ciebie? - spytałem z nerwowym śmiechem - Wywróciłeś całe moje życie do góry nogami. Straciłem pracę, dziecko, nie mogę więc już na zawsze stracić ciebie, rozumiesz? Kiedy zniknąłeś, zdałem sobie sprawę, że kocham cię jeszcze bardziej, gdy już nie miałem cię przy sobie. Nie kochałem nigdy nikogo, nikogo prócz Claudii oczywiście. Ale wiesz o jaką miłość mi chodzi, ja.. Ja po prostu potrzebuję cię by normalnie funkcjonować. Dlatego pozwól mi po siebie przyjechać - wyszeptałem, nawet nie zauważyłem, że płaczę. 

Rozłączył się.