"Sevmek ne imiş bir gün anlarsın. Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu. Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin. Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için, Vurursun başını soğuk taş duvarlara. Büyür git gide incinmişliğin kırılmışl...
Defne, yavaş adımlarla eve girdi. Anneannesinin salonda uyuyakaldığını görünce sessizce odasına doğru yol aldı.
"Defne! Sakın yukarı falan çıkma, çabuk yanıma!" dedi anneannesi bağırarak. Ne diyeceğini düşünüyordu Defne. Daha önce eve bu kadar geç gelmediği için anneannesi alışık değildi. Öyle rahat rahat gezemez, geç saatlere kadar dışarda duramazdı. Evde, anneannesinin belirlediği kurallar vardı. Onları çiğneyemezdi fakat artık yeni işinden dolayı çiğnemek zorundaydı. Ürkek adımlarla ilerledi Defne. Yavaşça anneannesinin yanına oturdu.
"Anneanne bağırmadan önce anlatmama izin ver." dedi Defne korkarak. Anneannesi şaşırtıcı bir şekilde susmuş ve Defne'nin konuşmasına izin vermişti.
"Biliyorsun yeni işe başladım. Tasarımcı olarak. Ne kadar çok istiyordum hatırlıyor musun? Okulu kazanıp gidemediğim için çok ağlamıştım. Şuan bak hayallerimi gerçekleştirdim ve kendimi geliştirmem için gece geç saatlere kadar çalışmam lazım. Patronumla çalıştım, çok ünlü bir tasarımcı bana yardım ediyor kendisi. İstersen onunla tanıştırabilirim seni. Ne dersin? Bana biraz yardımcı ol lütfen." dedi Defne cesurca. Bu konuşmayı o bile kendisinden beklemiyordu. Anneannesinden biraz olsun anlayış bekliyordu sadece. Anneannesinin sert bakışları yumuşamıştı. Defne'nin saçlarını öpüp, okşamaya başladı.
"Kızılım benim, ben sana güveniyorum. Merak ediyorum ama ne yapayım işte? Tek istediğim dikkatli olman. Bir gün patronunla da tanıştırırsın." dedi ve sıkıca sardı torununu. ***
Ömer şirkete girip hızlı adımlarla odasına girdi. Göz ucuyla Defne'nin odasına baktı. Dikkatlice bir şeyler çizdiğini fark etti. Defne'yi izlerken Sinan sessizce Ömer'in odasına girdi. Ömer, Sinan'ın girdiğini duymamıştı bile. Sinan, Ömer'in bu haline güldü. İlk defa böyle görüyordu onu. Ömer'in sağlam duvarlarının ilk defa sallandığını gördü Sinan. Sinan daha fazla dayanamayarak konuşmaya başladı.
"Bölmüyorum inşallah diyeceğim ama geldiğimi bile fark etmedin." dedi Sinan gülerek. Ömer, Sinan'ın geldiğini görünce bakışlarını Defne'den ayırdı. İkinci kez yakalanıyordu Sinan'a.
"Yok, dalmışım öyle kardeşim. İzlediğimden değil." dedi Ömer bozuntuya vermeden.
"Öyledir tabii. Neyse, bugün davet var. Hazırlanalım yavaştan. Defne'ye söyleyelim o da hazırlanmaya başlasın. Geç kalmayalım." dedi Sinan. Ömer telefonunu alıp Defne'ye hazırlanması için haber verdi.
***
*Buradan sonrasını, Sleeping At Last - Turning Page ile dinleyin. Yukarıya da koydum.*
Ömer ve Sinan davete gelmişti ve uzun süredir görmedikleri arkadaşlarıyla lafa dalmışlardı. Saat ilerlemeye başlamıştı. Ömer saatine bakıp gözleriyle Defne'yi aradı. Ortalıklarda yoktu. Kafasını davetin girişine doğru çevirdi. Toplanmış kızıl saçlar ve mavi elbiseyle karşılaştı. Ömer olduğu yerde donakalmıştı. Defne bakışlarıyla Ömer'i aradı. İkiside göz göze gelince Defne Ömer'e doğru ilerledi. Ömer haraket edemiyor, konuşamıyordu. Büyülenmişti. Yıldız gibi parlıyordu gecede. Etrafındakiler yok olmuştu Ömer için. Sadece Defne ve Ömer kalmıştı. Defne, Ömer'in yanına gelince konuşmaya başlamıştı ama Ömer dinlemiyordu bile. Sadece ona bakıyordu. Bu güzel anın bozulmasına asla izin vermezdi. Defne'nin eline doğru uzandı ve sıkıca kavradı. Defne şaşkınlıkla ellerine baktı.
"Dans edelim." dedi Ömer sadece. Defne'nin elinden tutup kalabalığın içinden ilerlediler.
Defne'yi belinden kavradı ve kendine yaklaştırdı. Bir elini alıp kalbinin üstüne koydu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ömer'in gözleri Defne'nin gözleriyle kenetlendi. Defne, Ömer'in bakışlarıyla yalnızlığından, her güçsüzlükten sıyrılmıştı. Çevrelerindeki bütün o gereksiz kalabalık kaybolmuştu. Yalnızca ikisi kalmıştı. Çevrelerinde ne olup bitiyor umurlarında değildi. Ömer, Defne'nin elini daha çok sıktı. Bu beni bırakma demekti. Defne bir adım daha atarak aralarındaki mesafeyi kapatmıştı. Bu ise seni bırakmayacağım demekti. Bu gece iki gençte yüreklerini birbirine kenetlemişti. Bu gece sonsuzluğun başlangıcıydı.
***
Ömer arabasını Defne'nin evinin önünde durdurdu. Yol boyunca konuşmamışlardı. Aralarındaki sessizlik uzayıp gidiyordu. Ömer arabadan inip Defne'nin kapısını açtı ve inmesini bekledi. Defne yavaşça arabadan indi. Ömer'in suratına bakamıyordu genç kız. Eliyle evini işaret etti Defne.
"Evim burası." dedi sessizce. Ömer belinden tutup yürümesini sağladı. Evinin önüne geldiklerinde sessizce birbirlerine bakıyorlardı. Ne diyeceğini seçemiyordu Ömer. Yanlış bir şey demekten korkuyordu. En sonunda nereden başlayacağına karar verip konuşmaya başladı.
"Defne...-" arkadan gelen bir ses Ömer konuşmaya başlayamadan bölmüştü cümlesini.
"Defne." dedi arkadan bir ses. İkisi de sesin geldiği yere doğru baktı. Defne gözlerini şaşkınlıkla açtı.
"Selim?"
***
Merhaba🙋🏻 Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Sizden istediğim beğendiyseniz oylamanız, eksiklik gördüğünüz yerde benimle düşüncelerinizi paylaşmanız. Şimdiden çok teşekkür ederim. Sevgiler🎈
