Kiralık Aşk& Sevdan Bir Ateş (Tamamlandı)

Sonsuzluğun Başlangıcı

"Saat çok geç olmadan tasarımlarına bakalım mı? Ne diyorsun?" dedi Ömer sessizce. Defne dokunuşunun etkisinden çıkıp kafasıyla onayladı.

"Evet, çok iyi olur. Anneannem beni kesmeden bakalım." dedi Defne ve gülmeye çalıştı.

    ***

Defne ve Ömer hiç mola vermeden tasarımlar üzerinde çalışmışlardı. Ömer, Defne'ye daha iyi tasarımlar çizebilmesi, kendini geliştirmesi için bir sürü şey anlatmıştı. Birlikte defalarca kez çizim yapmışlardı. Defne bu kısa sürede Ömer'den çok şey öğrenmişti. Yavaşça saatine uzandı Defne.

"Eyvah! Ömer Bey ben bittim. Anneannem kaç kere aramış. Saatte on olmuş. Kesin öldüm. Evden cenazem çıkar artık." dedi Defne endişeyle.

"Sakin ol Defne. Ara anneanneni, çalıştığını şimdi eve geldiğini söyle." dedi Ömer sakinleştirmek için.

"Allahım ne olur şimdi ölmeyeyim. Daha yeni hayallerimi gerçekleştirdim. Hem daha çok gencim, lütfen." dedi Defne anneannesinin numarasını tuşlayarak. Ömer gülmemek için yanağını ısırıyordu. Defne göz ucuyla Ömer'e bakıp Ömer'in sırıttığını gördü.

"Ama niye gülüyorsunuz ki Ömer Bey? İnsanlık hali sonuçta."

"Yok canım, ne gülmesi Defne Hanım. Lütfen." dedi Ömer. Gülümsemesini bastırmaya çalışıyordu. Bir an Defne'nin yanaklarından öpmek istedi Ömer. Defne'nin bu kadar tatlı olması onu böyle şeyler düşünmesine neden oluyordu.

"Alo anneanne?" dedi Defne çekinerek. Anneannesinin bağırışları dışarıdan bile duyuluyordu. Ömer kendini daha fazla tutamayıp gülmeye başladı Defne'ye çaktırmadan.

"Kızım saat kaç oldu farkında mısın? Abin işte deyip durdu. Bu saatte ne işi! Çabuk eve geliyorsun, çabuk! Evde hesaplaşacağız." Defne anneannesinin bağırışlarından dolayı telefonu kulağından uzaklaştırmıştı. Ömer hayranlıkla Defne'nin bu tatlı hallerini izliyordu. Telefon kapanınca çantasına uzandı Defne.

"Bugünde anneanne tarafından azarlanmalarımın sonuna gelmiş bulunmaktayız. Keyifle izlediğiniz için teşekkürler Ömer Bey. Çok eğlendirdim  galiba sizi." dedi Defne gülerek.

"Bayadır böyle bir anneanneyle karşılaşmamıştım. Hatta hiç karşılaşmamıştım. Kusura bakmayın Defne Hanım. Birazcık eğlenmiş olabilirim."

"Evet biraz daha kalırsam junior tasarımcınızın cenazesine geleceksiniz. O yüzden gidiyorum. Her şey için teşekkürler Ömer Bey. Çok faydalı bir gün oldu benim için. Yarın görüşürüz." dedi Defne ve kapıya doğru ilerledi. Ömer'de yavaşça Defne'nin yanına gitti.

"Şükrü'yü arayayım o bıraksın tek göndermem bu saatte. Ayrıca çizimlerine devam et. Büyük gelişme gösteriyorsun. Anneannene de durumu anlatmayı unutma. Daha çok böyle geç saatlere kadar çalışacağız. Tamam mı? Ha birde unutmadan yarın davet var. Moda buluşması, seninde gelmeni istiyorum.Yarında eve ben bırakırım, anneannene söylersin."

"Anladım, tamam. Merak etmeyin Ömer Bey. O iş bende. Görüşürüz." dedi ve elini uzattı Defne. Ömer, Defne'nin uzattığı eli tutup dudaklarını Defne'nin yanağına bastırdı. Ömer, Defne'ye yaklaştığı an gözlerini kapattı ve kokusunu içine çekti. Şeftali kokuyordu yine. Defne'nin kalbi atmıyordu bu sefer. Durmuştu sanki. Zaman durmuştu. Her şey durmuştu. Bedeni uyuşuyordu. Ömer'in dudağının değdiği yeri hissetmiyordu. Ömer geri çekilip konuşmaya başladı.

"Yarın görüşürüz Defne."

Defne başını sallayıp kendisini dışarı attı. Ölecek gibiydi. Elliyle ısınan vücudunu yelledi ve Şükrü Abinin olduğu yere yürümeye başladı.