Amnesia (Greek)

Κεφάλαιο 11

><><><><><><

Ed's POV

Αυτό ήταν. Την έχασα μια για πάντα. Ήθελα να την βοηθήσω. Ήθελα να τα βρουν με τον Liam γιατί της αξίζει. Τους αξίζει μετά από όλα αυτά που πέρασαν. Δεν έχει καμία σημασία αν είχε κερδίσει το στοίχημα ή όχι. Έτσι και αλλιώς αυτό είχε γίνει πριν 3 χρόνια. Ήμασταν έφηβοι, κάναμε τρελές και το καταλαβαίνω αυτό. Και δεν μπορούσα να της το κρατάω κρυφό. Δεν γινόταν. Ήθελα να κάνουμε μια καινούργια αρχή στη φιλία μας. Ο μόνος τρόπος να φτιάξουν τώρα τα πράγματα είναι να πάω να μιλήσω στον Liam, να τα βρούμε και να δούμε τι θα κάνουμε με την Jess.

Βάζω κάτι πρόχειρο επάνω μου και κατεβαίνω στο σαλόνι για να πω στους γονείς μου ότι φεύγω. Αλλά δεν ήταν εκεί.

"Aaliyah, πρέπει να φύγω δεν θα αργήσω πολύ. " ενημερώνω την αδερφή μου.

"Μα Ed θα φάμε σε λίγο. "

"Θα γυρίσω στην ώρα μου, εντάξει;" της λεω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο.

><><><><><><><

Έφτασα στο σπίτι του. Είχα πάρα πολλά χρόνια να έρθω εδώ. Θυμάμαι που ερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα και παίζαμε video games άπειρες ώρες. Πάντα ήταν καλύτερος από εμένα. Αλλά εγώ ήμουν καλύτερος σε άλλα πράγματα, στη μουσική ας πούμε. Περνούσαμε ωραία μέχρι που ήρθε αυτή η καταραμένη μέρα και μιλήσαμε ο ένας στον άλλο για τα συναισθήματα μας απέναντι στην Jessica. Και τότε άρχισαν όλα. Το στοίχημα, οι τσακωμοί,οι διαφωνίες. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε.

Χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει ο Ben. Φαίνεται να με θυμάται και έτσι φωνάζει κατευθείαν τον Liam.

"Τι έγινε πάλι μικ-" σταματάει όταν με βλέπει και το βλέμμα του σκοτεινιάζει. "Τι θέλεις εσύ εδώ; "

"Θέλω απλά να μιλήσουμε σαν δυο πολιτισμένοι άνθρωποι. Τίποτα παραπάνω." Πάει να μου κλείσει την πόρτα στη μούρη. "Είναι για τηνJess. "

Ανοίγει και μου κάνει νόημα να περάσω μέσα.

Κατεθυνόμαστε στο σαλόνι και καθόμαστε στις πολυθρόνες ο ένας απέναντι στον άλλο.

"Λοιπόν προς τι η τιμή; " ρωτάει ειρωνικά ο Liam.

"Νομίζω πως είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. " άρχισα να λέω. "Ξεκινώντας από αυτό που συνέβη 3 χρόνια πριν. "

"Εννοείς το στοίχημα που εσύ πρότεινες να βάλουμε; "

"Ξέρεις πολύ καλά ότι εγώ δεν πρότεινα τίποτα. Αλλά δεν είμαι εδώ για να μοιράσουμε ευθύνες γιατί και οι δύο έχουμε μερίδιο σε όλα αυτά που έγιναν. Παρ' όλ'αυτά εάν είναι να τσακωθούμε για το ποιος το πρότεινε παίρνω όλη την ευθύνη. "

"Όχι δεν χρειάζεται, Ed, καλύτερα να το ξεχάσουμε. "

"Φοβάμαι πως αυτό δεν μπορεί να συμβεί. " με κοίταξε όλο απορία "Μίλησα στην Jess γι αυτό και δεν το πήρε καλά. " παραδέχτηκα και εκείνος είχε αρχίσει να θυμώνει.

"Για ποιον λόγο έκανες κάτι τέτοιο; " φώναξε.

"Για σένα το έκανα ηλίθιε! Ξέρω πως σου αρέσει ακόμα και πως θες να ξανά φτιάξεις τη σχέση σας. Και το ίδιο θέλω και εγώ. Να χτίσω πάλι τη φιλία μας. Με τα ψέματα δεν μπορεί να γίνει τίποτα από τα δύο. Κανένας μας δεν θα βγει κερδισμένος από τους τσακωμούς. Καιρός είναι τα βρούμε."

"Πώς το ξέρεις αυτό; " ρωτάει αγνοώντας την τελευταία μου πρόταση.

"Λες να μην ξέρω γιατί την πηγές στη Νέα Υόρκη; Την πήγες στο πάρκο, έτσι; " κούνησε το κεφάλι του σαν απάντηση. "Βλέπεις; Θέλεις να θυμηθεί. Να ξανά είστε όπως πριν. Και θέλουμε ακριβώς το ίδιο. Γιατί λοιπόν να μην αφήσουμε τις διαφορές μας στην άκρη και να κάνουμε μία νέα αρχή; " ξαναπρότεινα.

"Θα είναι δύσκολο. " απάντησε.

"Φυσικά και θα είναι. Αλλά πόσες φορές έχουμε περάσει δύσκολα οι δύο μας; Θυμάσαι τότε στους προσκόπους που είχαμε ξεμείνει πίσω στο δάσος και μείναμε ολόκληρο βράδυ εκεί μόνοι μας; " είπα γελώντας.

"Ξεχνιέται κάτι τέτοιο; Ήσουν έτοιμος να τα κάνεις επάνω σου." Πρόσθεσε γελώντας. "Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε."

"Περνούσαμε τόσο ωραία ρε φίλε. Γιατί το διαλύσαμε όλο αυτό;" τον ρώτησα απογοητευμένος.

"Γιατί είμαστε και οι δύο ηλίθιοι γι αυτό. " σηκώθηκε όρθιος και μου έδωσε το χέρι του. "Φίλοι; "

"Φίλοι. " του απάντησα και τον αγκάλιασα.

"Εε πάντως αν κάνεις κάτι με την Jess, να ξέρεις ότι πιθανόν να σε τρέχουν σε νοσοκομεία. " με πείραξε.

"Πεδίο ελεύθερο μεγάλε." Του χτύπησα την πλάτη. "Τώρα έχουμε κάτι τελευταίο να κάνουμε. "

"Να μιλήσουμε στην Jess." Με συμπλήρωσε.