Amnesia (Greek)

Κεφάλαιο 3

Η μέρα στο σχολείο πέρασε πολύ αργά.Στα διαλείμματα ήμουν με τον Ed, που με ξεναγούσε. Την τελευταία ώρα είχα Ιστορία, ένα μάθημα που αν κρίνω από σήμερα βαριόμουν θανάσιμα. Άνοιξα το ημερολόγιο που μου έδωσε ο Ed και άρχισα να ζωγραφίζω ένα τοπίο. Ήταν μία παιδική χαρά, την οποία περάσαμε το πρωί.
-Ουάου, εσύ πρέπει να είσαι η καλλιτέχνιδα της τάξης μας.
Γύρισα και είδα ένα αγόρι με καστανά μαλλιά να με κοιτάζει με θαυμασμό. Είχε καστανά μάτια και λίγα γένια.

-Εμ, ευχαριστώ.
Του είπα περισσότερο με απορία.
-Όχι σοβαρά, ζωγραφίζεις καταπληκτικά. Κάνεις μαθήματα;
-Από όσο θυμάμαι όχι.

Γέλασα λίγο με την απάντηση μου. Τι ειρωνία να μην θυμάμαι τόσο απλά πράγματα για την καθημερινότητά μου.

-Α, ναι σωστά. Είσαι η Jessica Hastings, η κοπέλα με την αμνησία. Σόρρυ δεν σε είχα προσέξει κάλα.

Ενδιαφέρον. Η κοπέλα με την αμνησία. Έτσι με φωνάζουν; Πόσο υποτιμητικό ακούγεται.

-Και εσύ είσαι;
-Liam Bolton. Αλλά οι περισσότεροι με φωνάζουν Bolton.

Ώστε αυτός ήταν που μου είχε μιλήσει ο Ed το πρωί. Από ότι μου είχε πει δεν ήταν και το καλύτερο παιδί του σχολείου. Εξαιρετικοί βαθμοί αλλά από συμπεριφορά μηδέν. Είχαν και ανοιχτές υποθέσεις από όσο μπόρεσα να καταλάβω. Εγώ άραγε; Τον γνώριζα;

-Να σε ρωτήσω κάτι;
-Ότι θες.
-Γνωριζόμαστε; Εννοώ είναι η πρώτη φορά που σου μιλάω ή κάναμε παρέα;

Σάστισε για λίγο. Σαν να επεξεργαζόταν καλά την απάντηση του. Σαν κάτι να έκρυβε.

-Εμ, βασικά μιλούσαμε λίγο αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Ξέρεις. Ανταλλάζαμε που και που κουβέντες, στην Ιστορία. Μιας και είναι το μόνο μάθημα που έχουμε κοινό.

Κοίταξε στον πίνακα αφήνοντας με σε σκέψεις. Νομίζω ότι δεν ήταν αυτό. Πρέπει να ήταν κάτι μεγαλύτερο. Κάτι που μάλλον ήξερα. Αλλά πλέον αποτελεί μόνο μια ανάμνηση η οποία βρίσκεται κάπου μέσα στον εγκέφαλο μου. Προς το παρόν όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να τον πιστέψω.

-Δεσποινίς Hastings έχετε τίποτα να σχολιάσετε πάνω στην πολεμική τακτική του Ναπολέοντα Βοναπάρτη;

Άκουσα την ερώτηση αλλά η τακτική αυτού του Ναπολέοντα ήταν η τελυταία που με απασχολούσε.

-Ήταν πολύ αισιόδοξη;
-Πολύ σωστά, κάτι άλλο να προσθέσετε;

Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι. Πόσο τυχερή ένιωσα. Όχι για το ότι με έσωσε από την "εξέταση" που πέρασα αλλά επειδή τελείωσε αυτή η ώρα. Μαζί και το σχολείο. Άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου, όταν άποφάσισα να ρωτήσω τον Liam αν θα έρθει απόψε στην χοροεσπερίδα του σχολείου για την οποία όλοι μιλούσαν.

-Θα έρθεις σήμερα στον χορό;

Γύρισε και με κοίταξε με απορία.

-Μπα, δεν είναι του στυλ μου.Εσύ;
-Δεν ξέρω. Υποθέτω πως ναι. Μάλλον θα έρθω με τoν Ed.
-Με φώναξε κανείς;

Άκουσα τη φωνή του Ed που μόλις είχε μπει για να με πάρει. Όταν είδε τον Liam, το χαμόγελο του έσβησε.

-Bolton.
-Bρε βρε, χρόνια και ζαμάνια. Καιρό έχω να σε δω Stark.

Toυς κοίταζα αμέτοχη. Σίγουρα κάτι γινόταν μεταξυ τους. Τα βλέμματα τους ήταν γεμάτα μίσος και θυμό.

-Πάμε Jess. Η μητέρα σου θα σε περιμένει για να πάτε για αξονική.

Χαιρέτησα τον Liam, ψιθύριζοντας του "ελπίζω να σε δω το βράδυ". Δεν ξέρω γιατί αλλά τον συμπάθησα. Μπορεί να είχε κάνει κάτι στον Ed αλλά αυτό δεν με εμπόδιζε από το να τον συμπαθώ. Χώρια που ήταν και νοστιμούλης. Θέλω να μάθω τι είχε συμβεί μεταξύ τους.Το απαιτώ.

-Ed;
-Ναι;
-Τι έχει γίνει με τον Liam;

Αναστέναξε. Σίγουρα δεν ήθελε να μου απάντησει. Αλλά το χρειαζόμουν. Χρειαζόταν να ξέρω γιατί ο καλύτερος μου φίλος έχει τσακωθεί με κάποιον.

-Jess, καλύτερα άφησε το.

Είπε καθώς βγαίναμε από το σχολείο.

-Γιατί; Πιστεύεις ότι δεν μπορείς να εμπιστευθείς;

Γύρισε και με κοίταξε. Φαινόταν λυπημένος. Όσο και αν δεν ήθελε να μου απαντήσει, είχα το δικαίωμα να μάθω. Όσο για το θέμα εμπιστοσύνης, δεν νομίζω ότι υπήρχε τέτοιο πρόβλημα.

-Εντάξει θα σου πω. Αλλά μην τολμήσεις να ανοίξεις το στόμα σου σε κανέναν. Και υποσχέσου μου ότι δεν θα το γράψεις στο ημερολόγιο σου.

Τον κοίταξα απορώντας.

-Ω Jess απλά υποσχέσου το. Θα καταλάβεις όταν το μάθεις.

Κούνησα το κεφάλι μου.

-Υπόσχομαι.