Κεφάλαιο 9

438 57 1
                                    

Liam's POV

Αποφάσισα να πάω την Jessica στο σημείο εκείνο. Στο σημείο που με έκανε να αποδεχτώ τα συναισθήματα μου για αυτήν. Μακάρι να θυμόταν. Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε μαζί. Μου έχει λείψει. Μου έχουν λείψει όλα. Τα χείλη της, οι αγκαλιές της, το αυστηρό βλέμμα της. Όλα. Την θέλω πίσω. Αχ και μόνο να μην είχε μπει στη μέση του δρόμου εκείνο το βράδυ. Να μην την είχα χτυπήσει. Να μην είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτα. Προσπαθώ όμως. Προσπαθώ να τη βοηθήσω να θυμηθεί κάτι. Γι'αυτό και την φέρνω εδώ. Μήπως έχει καμία μνήμη. Εκτός και αν δεν θέλει να το θυμάται. Έχω ακούσει ότι όλες οι άσχημες αναμνήσεις σβήνονται από τον εγκέφαλο μας. Αν αυτή ήταν μια άσχημη ανάμνηση για εκείνη;

"Liam;" με ρώτησε βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.
"Έλα."
"Πόσο καιρό ήμασταν μαζί;Και πώς ξεκινήσαμε να βγαίνουμε;"
"Ήμασταν μαζί σχεδόν τέσσερις μήνες, στο έχω ξαναπεί άλλωστε, αλλά ξέραμε ο ένας τον άλλο περίπου ένα χρόνο. Όσο για το δεύτερο θα σου απαντήσω σε πολύ λίγο."

Ήθελα να της κινήσω το ενδιαφέρον. Πόσο θα ήθελα να ήξερα τι σκεφτόταν.

"Μάλιστα. Και με τον Edward; Ήσασταν φίλοι; Εννοώ πριν γίνει όλο αυτό με εμένα."

Τώρα τι απαντάς εδώ; Ότι ναι ήμασταν κολλητοί μέχρι το γυμνάσιο αλλά μετά μπήκες στην μέση εσύ. Και τσακωθήκαμε για σένα. Και...Ας μην θυμηθώ το άλλο καλύτερα. Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου.

"Ναι ήμασταν φίλοι αλλά όχι κολλητοί. Απλή παρέα κάναμε."

Απαντάω και γω. Πάλι ψέματα. Τελικά είμαι πολύ καλός σε αυτά. Από το βλέμμα της δεν έδειχνε να με πιστεύει πάντως. Είχε αυτό το ψαρωτικό βλέμμα που είχε πάντα όταν της έλεγα ψέματα. Κάποια πράγματα πότε δεν αλλάζουν τελικά.

"Οκει ας κάνω πως το πιστεύω."

Γαμώτο. Το είπα εγώ με κατάλαβε. Ευτυχώς φτάσαμε.

"Εδώ είμαστε."

Jess' POV

"Εδώ είμαστε."

Είπε ο Liam και μου έδειξε το πάρκο με την υπέροχη λίμνη στο κέντρο του. Πανέμορφο. Γύρω σου έβλεπες παντού δέντρα, ανθισμένα λουλούδια διαφόρων ειδών. Υπήρχαν πολλοί φοιτητές με τα laptop τους που καθόταν και μελετούσαν, οικογένειες με μικρά παιδιά που έπαιζαν ξέγνοιαστα στο γρασίδι και ερωτευμένα ζευγάρια. Υπό άλλες συνθήκες έτσι θα ήμασταν και εγώ με τον Liam. Φαντάζομαι τουλάχιστον.

"Έλα από εδώ."

Με παροτρύνει και με πιάνει από το χέρι. Πλέον περπατάμε χέρι-χέρι. Ξαφνικά σταματά.

Amnesia (Greek)Where stories live. Discover now