Joking around #1

12.

Pov Cara

Ik sloeg de deur achter me dicht en keek naar mijn ouders die geschrokken naar me keken. Ik huilde, ik huilde al de hele tijd. 'Cara lieverd, wat is er?' vroeg mama. Ik schudde mijn hoofd en rende huilend de trap op.

Ik sloeg de deur achter me dicht en ging huilend onder de dekens liggen. Huilen was het enige nog wat ik kon doen. Niks zeggen, niet denken, alleen huilen. Er werd geklopt. Stilte werd verbroken door de vertrouwde stem van mijn geliefde broer. 'Cara? Mag ik binnen komen?' vroeg hij. 'Ja hoor' zei ik zocht. Mijn broer kwam binnen. 'Wat is er toch little sis?' vroeg Charles. 'Het is niks' antwoorde ik. Charles leek een replica van mij. Blauwe ogen, bruin haar, bleek, maar hij was licht gespierd en droeg elke dag beanies. En hij was 21. Ook noemde ik hem Charlie of bro.

'Vertel Cara, het gaat over wat je hebt gehad' zei Charles. Hoe wist hij dat! O wacht, Charles kent me te goed. Ik ga het wel aan jullie vertellen hoe ik anorexia heb overwonnen.

Het begon toen ik 15 was. Ik was jong en nieuw op een deftige school voor meisjes. Ik was erg blij met hoe ik eruit zag toen het begon. Meisjes begonnen te zeggen dat ik lelijk, dom, raar en dik was. Ik werd flink gepest en ik dacht dat het aan mij lag. Door die meisjes voelde ik me dik en begon nauwelijks tot niks te eten. Mijn ouders hadden niks door maar Charles wel. Toen ik op een dag flauwviel een van de trap afvalde werd er ingegrepen. In het ziekenhuis bleek ik op het randje van de dood te leven en werd meteen onder handen genomen. Ik werd opgelapt en was weer beter verklaart toen ik 17 was. Mijn ouders wilde voor mij een nieuw begin en toen zijn we naar Amerika verhuist.
Zonder Charles zou ik nu dood zijn geweest. Daarom is hij me zo dierbaar.

'Ik snap niet dat iemand zoiets ook maar durft te zeggen' zei Charles boos. Ik zuchtte en keek naar Navi die bij mij lag. 'Ik jeb nog goed nieuws, ik zit nu in mijn tweede jaar van mijn studie en dat is een praktijkjaar. Oftewel ik blijf hier in Amerika voor een jaar om kennis op te leveren' zei Charles. 'Omg dat meen je niet!' riep ik blij. Ik vloog mijn lieve broer om de hals en knuffelde hem stevig. 'Ik hou superdupersuper van je!' riep ik blij. 'Ik ook van jouw!' zei Charles.

~*~

Het leven zit niet altijd mee, maar als je een familie hebt die je zo erg steunt dan red je het wel. Bij het eten lachte we veel en er werden foto's gemaakt. Ik heb liever mijn familie dan drama.

A/N

Ik weet dat het een saai hoofdstuk is maar dit moest er tussendoor. Maar ik beloof dat het volgende hoofdstuk spanneder en meer actie krijgt!

Vote

Comment

Follow

Xxx Sunny