A Dance With Dragons

Ντέβαν

Η αιχμηρή άκρη ενός ξίφους ξεπρόβαλε από το στήθος της και η Νιλάι πήρε μια απότομη ανάσα, κοιτάζοντας το μέταλλο που εξείχε από το κέντρο του στήθους της, με μια μεγάλη κόκκινη κηλίδα να απλώνεται γύρω του. Τα δάχτυλα της άνοιξαν και το μαχαίρι γλίστρησε από μέσα τους. Οι μαύρες φλέβες στον λαιμό της Κίρας άρχισαν να ξεθωριάζουν και η κοπέλα πήρε μια μεγάλη λαίμαργη ανάσα που είχε ως αποτέλεσμα μια κρίση βήχα που όμως υποχώρησε. Σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε σαστισμένη τον Αίρυς να στέκεται πίσω από την μάγισσα. Υπήρχε μια μεγάλη κόκκινη χαρακιά στο μέτωπο του και αίμα έτρεχε πάνω στο δεξί γκρίζο φρύδι του. Χωρίς ίχνος συναισθήματος έπιασε τον ώμο της Νιλάι για να την κρατήσει ακίνητη και με μια απότομη κίνηση βύθισε το ξίφος στην πλάτη της μέχρι την λαβή. Αίμα έτρεξε μέσα από τα σχισμένα χείλη της και ο Αίρυς την άφησε. Η μάγισσα κατέρρευσε άψυχη στο έδαφος με την αιματοβαμμένη λεπίδα του ξίφους να ξεπροβάλει μέσα από την σάρκα της και με τα πράσινα μάτια της να κοιτάνε κενά την φλεγόμενη ανατολή.

''Η αρχηγός σας είναι νεκρή!'' φώναξε η Ραζιγιέ κάνοντας τους πάντες να παγώσουν. ''Η Νιλάι είναι νεκρή''

Η Κίρα κοίταξε αβέβαια τον Αίρυς σαν να προσπαθούσε να υπολογίσει αν αποτελούσε απειλή, αλλά το σοκ διάρκεσε μόνο για μερικές στιγμές. Σηκώθηκε όρθια και έτρεξε προς τον βωμό, προσπερνώντας τον σαν να ήταν απλά ένας ασήμαντος ξένος. Δάκρυα ανακούφισης έτρεχαν πάνω στα μάγουλα της καθώς σήκωσε το μωρό της που ακόμα έκλαιγε από την κρύα πέτρα. Το κράτησε σφιχτά πάνω στο στήθος της λες και τώρα που το κρατούσε μπορούσε να αναπνεύσει ξανά.

''Παραδοθείτε τώρα και ορκίζομαι πως όλα τα εγκλήματα σας θα συχωρεθούν και θα σας δοθεί μια θέση ανάμεσα στους Ημισελήνους'' συνέχισε η Ραζιγιέ, με την φωνή της δυνατή και επίσημη, που αποκάλυπτε πόση εξουσία είχε στην πραγματικότητα στα χέρια του αυτό το μικρό κορίτσι. ''Αρνηθείτε, και θα υποστείτε την οργή του Ελεαζάρ επειδή παρακούσατε τις εντολές του μόλις επιστρέψετε στην οροσειρά. Η απόφαση είναι δική σας''

Πρώτα ένας, και μετά άλλοι δυο, και σιγά σιγά όλοι οι μάγοι της Νιλάι έσκυψαν το κεφάλι τους. Οι Ημισέληνοι έκαναν ένα βήμα πίσω από τους Ορεσίβιους και η Ραζιγιέ τους κοίταξε με τα χείλη της να κυρτώνουν σε ένα μικρό ικανοποιημένο χαμόγελο.

Ο Ντέβαν άφησε το σπαθί να πέσει από το χέρι του και να χαθεί μέσα στα αγκαθωτά κλίματα των γαλάζιων τριαντάφυλλων.