[Дууссан] Wonderful Day

22-р хэсэг

Ээж нь Сүхёны гарнаас атган: Сүхён-аа!

Сүхёны нүдэнд нулимс хурсаар ээж рүүгээ харахад ээж нь үсийн илэн: Кёнсүү одоо мэдэх цаг нь болсон гэж бодож байна!

Сүхён: Ээжээ..?

Ээж: Чи Инү-г өөр шигээ эцгийн хайрыг мэдрэхгүй өсгөхийг хүсэхгүй байгаа биз дээ! Тэрнийг өрөөндөө тоглоомнуудаараа тоглож байхдаа юу гэж ярилцадгыг мэдэх үү? ээжийнх нь нүдэнд нулимс хурсаар: Ийм жоохон амьтныг дотроо тийм юм бодож явдаг гэж би төсөөлчиж байгаагүй! *Супелмен-ээ надад яагаад ээж эгч зулаасан нүдэт ах байгаа мөлтлөө аав байдаггүй юм бол? Чи супел хүчээлээ олоод өгөөч!* гэсэн тэр гаднаа аав хаана байна гэж нэхэхгүй байгаач бид тэрнийг хайраар дутаахгүйг хичээж байгаач тэрэнд аав хүний эр хүний хайр халамж юу юунаас илүү хэрэгтэй!

Сүхёны нулимс хацрыг нь даган урсаж: Би би хүүгээ асуухгүй болохоор л... Би үнэхээр мунхаг юм! Өөрөө ч гэсэн эцгийн хайр халамжийг одоо ч гэсэн хүсэж ирдэг байж яагаад тэр бяцхан амьтныг зүгээр гэж бодсон юм болоо? Ээжээ би үнэхээр тэнэг юм! Гэхдээ гэхдээ бид ил гарснаар тэр хүний замд л гай удна шүү дээ! Тэр одоо ямар их алдартай билээ... Би хэлж чадахгүй нь...

Ээж юм хэлэх гэж байтал халаасанд утас минь чичрэн гаргаж ирж харвал: Кёнсүү..?

Сүхён нулимсаа арчин ээж рүүгээ хараад: Кёнсүү..?

Ээж: Аваад ярилц гэж хэлээд Инүгийн өрөө рүү явлаа...

Сүхён хөдөлж ядан утсаа аваад: Б-Байна уу?

Кёнсүү хэсэг чимээгүй байж байгаад: Одоо гараад ирээч гэрийн чинь гадаа байна.

Сүхёны амнаас өөрийн мэдэлгүй бодох юмгүй: За гээд гарчихав. Сүхён утсаа таслан юу ч бодолгүй амнаас нь *За* гэж гарасанд гайхан шүлсээ залгиад гутлаа өмсөн гэрээсээ гарлаа... Гэрийнхээ гадаа гарч ирэн хоёр тийшээ харж зогсож байтал урд нь машин ирж зогсон Кёнсүү цонхоо буулгаад: Суучих!!!

Сүхён ч толгой дохин машинд нь орж суухад Кёнсүү юу ч хэлэлгүй машинаа асаан нэг тийшээ явав... Тэд хэн хэн юм дуугарсангүй харин Сүхён үе үе Кёнсүү рүү нүднийхээ булангаар харахад Кёнсүү нухацтай царайлан үрүүлээ атгана. Тэд явсаар Хан мөрний эрэг дээр ирэн Кёнсүү машинаас буун машинаа налан Хан мөрөн рүү харж зогсоход Сүхён буух эсэхдээ эргэлзэн тэрнийг юу гэх бол гэхээс сандран араас нь ширтэн сууна... Гэвч Сүхён гүнзгий амьсгаа аван гараа чанга атгаад машинаас буун түүний хажууд очиж зогсоход тэд хэсэг чимээгүй байсны эцэст