Sarayda İki Venedikli

56. bölüm

Safiye sultanın arabası son hızla saraya giderken bir anda durdu.

Safiye- Araba neden durdu Bülbül ne oluyor?

Bülbül Ağa- Bilmiyorum sultanım.

Arabacı- Yol kapanmış sultanım açılana kadar bekleyeceğiz.

Safiye- Nasıl kapanır? Bülbül bir şey yap açın şu yolu hemen.

Bülbül Ağa sultanının bu emri üzerine aşağıya iner yolun durumuna bakar ve en az bir saat beklemeleri gerektiğini söyler. Bunu duyan Safiye arabadan iner bir yolun duruma bakar bir de saraya ulaşmak için kalan mesafeye. Çok az bir mesafe kalmıştır. Beklemektense koşarak gitmeyi tercih eder. İçinde öyle bir kor yanar ki sanki gördükleri rüya değil gelecekte olacaklardır. Safiye evladına doğru koşarken Nurbanu sultan zafere koşmaktadır. Cariyenin hazırlığı tamamlanmak üzeredir. Şehzade Mehmet ise gelen cariyenin Azrail'i olduğundan habersiz ilk gecenin heyecanıyla odada bir o yana bir bu yana dönüp durmaktadır.

Aradan dakikalar geçer ve cariye şehzadenin huzuruna çıkmak üzere yola koyulur. Kapıdan geçer geçmez şehzadenin önünde eğilir. Şehzade ilk halvet gecesi olduğu için oldukça heyecanlıdır. Bu durumunu hatuna belli etmek istemediğinden önce bir şeyler yiyelim der. birlikte akşam yemeğini yerler.

Bu sırada Safiye sultan da saraya ulaşmayı başarır. Haremin kapısına kadar gelir lakin karşısına Gazanfer ağa çıkar.

Gazanfer- Ne işiniz var sizin burada?

Safiye- Çekil önümden Gazanfer içeri geçmem lazım.

Gazanfer- Bağışlayın sultanım lakin zinhar girmeniz yasak. Derhal geri dönün yoksa sizin için pek iyi şeyler olmayacak.

Safiye zorla içeriye girmeye çalışır. Ağalar izin vermez. Gazanfer Ağa derhal geri dönmesi gerektiğini aksi halde hünkara haber vereceğini söyler. İçeri giremeyeceğini anlayan Safiye ümitsizce Mehmet diye bağırmaya başlar. O sırada taşlıktan odasına gitmekte olan Ayşe sultan sesleri işitir. Seslerin geldiği yöne doğru gelince de validesini görür.

Ayşe- Validem, siz nasıl geldiniz buraya?

Safiye- Ayşe'm benim güzel sultanım, neden, nasıl sonra anlatıcam lakin şimdi içeri girmem lazım.

Gazanfer- Bu mümkün değil diyorum neden anlamıyorsunuz?

Ayşe- Sen kim oluyorsun da bir haseki sultana karşı geliyorsun. Üstelik iki canlı. Validem ne diyorsa onu yap. Ben hünkarımızla konuşurum.

Gazanfer- Zinhar olmaz sultanım. Validemiz kati emri var.

Ayşe- Hadi bil ağa, senin karşında kölelikten gelen bir valide değil doğuştan bir sultan var. Tek sözümle şuracıkta kellen gitsin istemiyorsan çekil validemin önünden.

Haremde bu tartışmalar yaşanırken cariye ve şehzade Mehmet yemeklerini yemiştir. Cariye şehzadenin elinden tutar ve yatağa götürür. Şehzadenin kaftanının düğmelerini çözmeye başlar. Bir birlerine nefeslerini hissedecek kadar yaklaşırlar tam dudakları birleşecekken Safiye sultan odaya girer.

Mehmet- Validem siz?

Safiye koşarak oğluna sımsıkı sarılır. "Mehmet'im, benim cihan-parem. Rabbim'e şükür ki yaşıyorsun.

Ne olduğunu idrak edemeyen şehzade şaşkınlık içinde "ölmem mi gerekiyordu validem? Ne demek bu? Neler oluyor?" Diye sorar.

Safiye- Bir kabus gördüm öylece uzanmıştın yerde, kımıldamıyordun. Ayşe başında ağlıyordu. çok korktum aslanım.

Mehmet- Bir rüya için mi onca yolu geldiniz yani? Hem de...

Safiye- Hem de ne?

Mehmet- İlk gecemdi bu benim validem bilmem anlatabildim mi?

Safiye cariyesine seslenerek - Nihal, götürün bu hatunu buradan. Halvet falan yok.

Nihal- Peki sultanım.

Cariye- Sultanim, ben şehzade ile halvet olcak, valide sultan gönderdi beni. Ben şehzade için geldi.

Safiye- Onun validesi benim. Şimdi yıkıl karşımdan.

Cariyeyi odadan gönderen safiye sinirle Mehmet'e bakarak " ne yapıyorsun sen benim haberim olmadan halvete girmek de ne demek?

Mehmet- Validem ne var bunda bu kadar büyütecek her şehzadenin zamanı geldiğinde haremi olmuyor mu?

Safiye- senin haremini de koynuna alacağın cariyeleri de sadece ve sadece ben seçebilirim Mehmet.

Safiye Mehmet'e kızgın değildi sadece korktuğu için bu şekilde davranmıştı şehzadesine. O gece ne kızı Ayşe'yi ne de şehzadesini yanından ayırdı. Sabaha kadar gözünü kırpmadan başlarında bekledi. Nurbanu sultansa sabaha kadar heyecanla Mehmet'in ölüm haberini beklemişti.