41.Bölüm: " Umutlar"

Start from the beginning
                                    

Atakan'dan

Günün yorgunluğunu üzerimden atmak için uyumak çözüm diye düşünmüştüm.Gündüz yaşanan olay benim Çisem'e karşı borçlu olduğumu hissettirip duruyordu.Yaşadığım dönem boyunca birine borçlu yaşamak gibi bir prensip edinmemiştim.Çisem'in Ateş'in kuzeni olmamasını babama söylemelimiydim diye düşünürken uyuya kalmışım.Her geceki gib kaçıjılmaz uyku sorunlarına kapı aralamıştım.Günlerce bir annemi birde babamı görüp duruyordum.Bu en kötü işkencelerden biriydi.Ta ki dün geceye kadar.Olduğundan farklı bir sıcaklık hissettim.Daha güven vericiydi.Annemin gibi olmasada o sıcaklığı tenimde hissetmem rahat bir uyku çekmek oçin yeterliydi.Sabaha karşı gözlerimi araladım.Yanımda üzerime çöken ağırlığı hissettiğimde kendimi toparlamaya çalıştım.Bu Çisemdi.Yanımda ne işi vardi.Buraya nasıl gelmişti.
~~~~~~~

Düzenli bir uykudan sonra kıpırdanmayla kendime geldim.Planım Atakan utanmadan odama geçmekti ama oadı.Atakan gözleriyle beni süzüyordu.

"Kalk "diyerek kükredi.Konuşmama izin vermeden beni birazda olsa itti.Benim hiçvir suçum yoktu.

"Ama sen" demeye kalmadan "çık odadan"deyip tekrar kükredi.Utanmıştım.

"Benmi istedim burada olmak kes sssini"dediğimde çıkan sesim beni bile ürkütmüştü.
Ayağa kalkıp bana yöneldi.

"Ne saçmalıyosun?"

"Gece baş ağrım tuttu mutfağa inerken sesini duydum.Odana geldim.Sende beni alıp sardın bu benim suçummu"

Tam olarak böyle olmasada sinirlerim gerilmişti.Her durumda suçlammaktan bıkmıştım.Kendini birşey sanmasıda çok saçmaydı.Her sinirlendiğimde gözümden yaş düsmesi beni aciz göstermesi için yeterliydi.Son günde olanlar beni çok yormuştu.Atakan bana yaklaşıp elini belime sardı.Anlamadığım şekilde karşılık verdim.Belki bir dost belki bir baba şevkati gibiydi.

Bir kaç saniye öyle dursakta beni tekrar itti

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Bir kaç saniye öyle dursakta beni tekrar itti.
"Sen çıldıışsın deyip odayı terkettim.Yaptıklarını anlamıyordum.ateş'in bile böyle saçmalıkları yoktu.Bazen akışına bırakmak gerekirdi.Atakan ters bir kişilikti.Onunla uğraşmak çok saçmaydö.Ateş bizi nasıl kurtaracaktı bu saçma olaydan diye düşünürken Ateş ile karşılaştım.Beni Atakan'ın odasinda gördügünde siddetle yanıma doğru yaklaştı.

Ateş'ten

Dün Çisem için çok endişelenmiştim.Onu artık seviyormuydum kararsızdım.Onun öldüğünü düşünmek bile acı vericiydi.Hiselerimi anlatabilen bir adam olmadığından bugün onunla oturup konuşmaktı planım.Hizlıca odasına yöneldim.Orada yoktu.Kapıdan çıkarken onun Atakan'ın odasından çıkması bütün sinirlerimi alt üst etmeye yeterliydi bile.Onu Atakan'a ben itmiştim.Kendi çıkarlarım doğrultusunda onu kullanmıştım.Şimdi ise gerçekleri gördügümde canım yanmıştı.Çisem ile göz göze geldiğimizde onunla yatmadığını düsünmek istiyordum.Ama yapamıyordum.Ona dpğru yürüdüm açıklaması için bir kaç saniye verdim.

"Ateş bak gece yanına gottom ses geldi çekti uyumuşuz" ne dediği belli değildi.Cümleleri kekeleyerek parça parça bana sunuyordu.İçten içe kırılmıştım.Onların uyuduğunu düşünmek bile herşeyi berbat ediyordu.Dünki olaydan sonra ona karşı daha hassastım.Eski halime bürınmekmi daha iyiydi diye düsünürken topu Çisem'e atmak için "sana açıklama yapmanı soylemedim."dedim.Bugün gidecektim.Ne olacağı bile belli değildi.Ona karşı bastörmakta zorlandığım hislerimi anlatacaktım.Ama böyle daha iyi olduğunu farkettim ve geri çekildim.

~~~~~~

Ateş ile gözgöze gelip yarım yamalak cümleleri birleştirmeye çalıştım.Söylediklerimden tatminmi olmamıştı.

"Sana açıklama yaomanı soylemedim"dediğinde duraksadım.Haklıydı.Dün gece yaptığım çok saçmaydı.Ateş'i seviyordum.Ama doğru düzgün hislerimi yansıtamıyordum.Tek başıma yorulmuştum.

"Ben Çok yoruldum"diyerek fısıldadım.

"Ben Çok yoruldum"diyerek fısıldadım

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Sadece beni sevmeni istoyorum."

"Çokmu zor"bu cümleyi söylerken duyduğunu düşünmüyordum.Ateş'in yutkunduğunu görebiliyordum.Beni hiçmi sevmiyordu.Bu duruma onun için katlanıyordum.

"Burada senin için varım Ateş " diye devam ettim.

"Ben bugün gideceğim eşlarımı hazırlarsan iyi olur"deyip merdivenlerden indi.Beni hiç umursamıyordu.Bu canımı yakıyordu.Beni benimsemiyordu.Sahiplenmiyordu.Sevgi göstermiyordu.Bu saatten sonra onunla arama mesafe koymalıydım.Bütün umutlarım sona ermişti.Onunla ilgili hayallarimi toprağa gömmeliydim.Sonsuza dek.

GİRDAPWhere stories live. Discover now