DESTİNA (-18)

6. BÖLÜM

  Asuman Hanım günlük rutin işleriyle uğraşıyordu her zamanki gibi. İşini çok severek çok büyük bir aşkla yapıyordu. Zaten bu meslek büyük bir aşk gerektiriyordu. Kremasına, çikolatasına, sevgiyle açılan şeker hamurlarına ve daha birçok şeye aşkla yaklaşmak gerekiyordu. Sevgisiz emek olmazdı. Pastalarındaki lezzeti bu aşka borçluydu. Yanında çalışanlardan da aynı sevgiyi beklerdi. Bu pastaneye yıllarını vermişti. Böyle bir yer açmak hiç aklında yokken çocuklarının ve eşinin ısrarlarına dayanamamış açmıştı. Ellerindeki mahareti herkes farketmişti de o farkında değildi. Aslında farkındaydı tabi ki de ama hiç düşünmemişti ki böyle bir yer açmayı.
Şu an bu mekana her baktığında iyi ki derdi kendisine. "İyi ki kendimi dinlememişim de eşimi ve çocuklarımı, özellikle Pamir'imi iyi ki dinlemişim" derdi. Yoksa bu aşktan ömür boyu kendisini mahrum bırakacaktı. Kapının tıklatılmasıyla düşüncelerini bir kenara bıraktı Asuman Hanım.

  "Girin" dedi. Aslında gelenin kim olduğunu daha doğrusu kimler olduğunu çok iyi biliyordu. İpek'le Ceyda çok yakın arkadaş oldukları için birkaç kez gelmişti onlara misafirliğe. Çok sevmişti İpek'i Asuman Hanım. Kendi kızından farkı yoktu onun gözünde. Burada staja başlamasındaki en büyük destekçileri de Asuman hanım ve eşi Yusuf beydi aslında. MSA'yı ikna etmekte epey katkıları olmuştu çünkü. "Köstebek Butik Pasta" çok ünlü pastanelerden bir tanesiydi. Aile pastanesi olması ayrıcalık katıyordu bu pastaneye. MSA gelen bu teklife öğrencilerinin başarılarını da unutmayıp hayır diyememiş staj için buraya göndermişti Ceyda ve İpek'i.

  Ceyda kapıyı tıklattıktan sonra annesinin cevap vermesini bekledi. Asla gel demeden girmezdi içeri. Bu huyu annesinden geçmişti ona da. Müsait olup olmadığını bilemezdi sonuçta. Annesinden cevap gelince İpek'le birlikte girdiler içeri.

  "Biz geldik."

  "Hoşgeldiniz güzellikler."

  Asuman hanım kendilerine yaklaşan ikiliye sarıldı ve bir güzel de öptü. Epeydir görmüyordu İpek'i. Gelmez olmuştu son zamanlarda.

  "İpek'cim, güzelim nerelerdesin sen kaçak? Gelmez oldun artık. Ne çabuk unuttun bizi?"

  "Asuman teyzecim olur mu öyle şey? Biliyorsun eğitim çok yoruyor bizi. Eve kendimi atıp hemen dinlenme moduna geçiyorum. Bundan sonra sık sık görüşecez nasıl olsa. Benden kurtuluş yok."

  "Haklısın tatlım. Çok yoruluyorsunuz biliyorum. Ceyda da aynı eve gelir gelmez atıyor kendini odasına. Sabah da zor kalkıyor. Ama artık hep birlikteyiz. Biraz fazla tempo yapacaksınız bundan sonra dikkatli olun. Hem eğitim hem staj sizi epey zorlayacak benden söylemesi."

  "Olsun anneciğim razıyız biz. Baksana İpek'e. Gözlerinden aşk fışkırıyor resmen. Buraya geldiğimizden beri pastaneyle aşk yaşıyor. Bence İpek bizi zorlayacak gibi ha ne dersin?" diyerek göz kırptı Ceyda İpek'e.

  "Ya Ceyda. Aşk olsun. Alay etmesene."

  "Neyse kızlar. Madem aşk depolayıp geldiniz buraya. Durmak yok. En başta mutfağı görelim mi ne dersin İpek'cim? Diğer arkadaşlarınızla da tanışmış olursunuz hem."

  "Harika derim Asuman teyzecim. Çok merak ediyorum mutfağını. Eminim çok güzeldir."

  İpek'in içi kıpır kıpırdı. Çok merak ediyordu. Burada çalışmak kim bilir nasıl güzel olacaktı? Ceyda'yla çok yakın arkadaş olmuşlardı. Birbirlerine de giderlerdi. En çok da Ceyda gelirdi İpek'in yanına. İpek her zaman gitmezdi. Bir kaç kez gitmişti onlara. Çok sevmişti Ceyda'nın ailesini ama gitmeye çekiniyordu. Aslında yaşayamadığı bu mutlu aile tablosunu görünce hüzünleniyordu ve gitmek istemiyordu. Bu süreçte görmediği tek şey bu pastaneydi. Bir türlü gelememişti pastaneye. Kısmette bugün görmek varmış demek ki diye düşündü. Sonra aklına gelen diğer şey de görmediği tek şeyin pastane olmadığıydı. Şu meşhur abiyi görmemişti hiç. Ama onu da hiç merak etmiyordu.  Bir kaç kez gitmişti Ceyda'ların evine ama görmemişti onu. Zaten ayrı evde yaşıyordu. Çoğu zaman Ceyda'yı MSA'ya abisi bırakırdı, Ceyda'dan duyardı ama hiç karşılaşmamışlardı. Hatta bir kaç defa Ceyda abisiyle tanıştırmak istese de kabul etmemişti İpek. Çünkü biliyordu arkadaşının niyetini. Normal bir tanışma istemiyordu Ceyda. Sürekli İpek'e abisinden bahsedip aslında aralarını yapmak istiyordu ama İpek böyle birşeye hazır değildi. Bu yüzden de istememişti. Elbette karşılaşacaklardı ama normal biriymiş gibi. Ceyda'nın dediği gibi birşey mümkün değildi. Zaten İpek ona saçmalama deyince 'tamam tamam şaka yaptım onun sevgilisi var' derdi.
Halbuki sevgilisi falan yoktu. Sadece bu inatçı arkadaşının daha tanıştıramadığı abisini kıskanmasını istiyordu aklınca. İnsan tanımadığı birini kıskanabilir miydi? Bu çok saçma geliyordu İpek'e. Ama aldırış etmiyordu artık arkadaşının bu tavrına.