Jak przetrwać będąc półbogiem czyli herosi radzą

Luke radzi:

Ja: Łu, hu, hu to już dziś trzecią rada. Myślę, że domyślacie się kto udzieli wam (kolejnej) rady.

Luke: Wow ja żyję.

Ja: Brawo geniuszu. Masz jakieś pytania? Jak tak to szybko.

Luke: Jedno małe. To tak na zawsze, znaczy tak na zawsze?

Ja: Nie tylko na chwilę masz jeden dzień, a teraz rada.

Luke: Niezbyt to rozumiem, ok.

Ja: Już Cię lubię. Jedno pytanko i po sprawie. Nie to co ten Oktavian. Milion pytań i taaakie szczęście, że znów żyję.

Oktavian: *krzyczy coś w stylu ,,Jestem wolny"*

Luke: Dałaś mu uciec z tartaru?

Ja: Nieee, zostało mu jeszcze parę godzin. Potem puf.

Luke: Spoko. Więc musicie być wierni swoim przyjaciołom i bogom. Może oni nie są zawsze najlepszymi rodzicami, ale mimo wszystko zawsze trochę się, o nas martwią. Nie są tacy źli... W każdym razie uczcie się na moich błędach. Ja w ciągu, krótkiego życia nauczyłem się, że nie warto niszczyć setek istnień dla zemsty... To moja rada.

Ja: Rany jakie to było głębokie. Luke na pewno będę, o tym pamiętać. Miło było Cię poznać, a teraz leć do Annabeth. Ona źle zniosła twoją śmierć.

Luke: Dzięki.

Ja: Mogę opowiedzieć Ci żart? Wiesz jesteś synem Hermesa i na pewno to docenisz.

Luke: No dobra.

Ja: Puk, puk.

Luke: Kto tam?

Ja: Kronos.

Luke: Jest tu gdzieś Percy?

Ja: Pewnie jest gdzieś w pobliżu.

Luke: To niech Cię obleje, bo to było suche i nie śmiesznie.

Ja: Tiaaa nie jestem zbyt zabawna. To pa dzięki, że wysłuchałeś.

Luke: Spoko, to pa.

Ja: To dziś ostatnia porada więc do zobaczenia.

Jak już wspomniałam to dziś ostatnia rada więc do jutra. Podobało się?
Gwiazdka? Komentarz?