Penpals | Hunhan

Rozdział 5

Jeśli piosenka się skończy przed końcem rozdziału, puśćcie ją jeszcze raz :)

Chyba żaden chłopak nigdy nie wywoływał u Sehuna takich uczuć jak obecnie Jongin. Koreańczyk nie wiedział, czy sekret tkwi w jego cudownych oczach, promiennym uśmiechu czy może skórze, która zdrowo błyszczała w słońcu, jak gdyby stworzony został wyłącznie z 24-karatowego złota. Właściwie nie zdziwiłby się, gdyby rzeczywiście tak było.

Teraz stał w progu swojego mieszkania i wpatrywał się w każdą część jego twarzy, jakby widział ją po raz pierwszy i nie mógł wyjść z podziwu.

- Ziemia do Sehuna - Jongin się zaśmiał i oparł o framugę tak jak to zrobił ostatnim razem.

- Przepraszam - odezwał się Sehun i poczuł, że jego policzki płoną. Po wymienieniu się z Luhanem swoimi ID na KakaoTalk, spędzili całą noc na pisaniu ze sobą i Sehun nie był teraz w pełni wyspany.

- Pytałem czy chcesz gdzieś ze mną pójść.

- Pada - stwierdził krótko wyższy chłopak i momentalnie pożałował swoich słów, ale drugi na szczęście się nie zraził.

- Nie jesteśmy z cukru, chodź - ponaglał go Jongin. - Dobrze, że jesteś ubrany, zakładaj buty i wychodzimy.

Powietrze było rześkie i pięknie pachniało. Sehun uśmiechnął się delikatnie i wziął głęboki wdech, czując, że jego płuca napełniają się świeżością.

- Gdzie dzisiaj idziemy? - spytał nagle. - Znowu tajemnica?

Jongin parsknął i pokręcił głową.

- Nie, spokojnie. Idziemy do mojej siostry - stwierdził, a Sehun zaczął się zastanawiać, dlaczego do cholery mieliby do niej iść. Miał nadzieję, że starszy nie będzie próbował go z nią wyswatać, bo oboje mocno się zdziwią.

Chłopcy szli od niecałych 10 minut, gdy w końcu zatrzymali się przed dużym budynkiem, pomalowanym na kolor beżowy z jasnoróżowymi drzwiami. Nad nimi widniał szyld "Mina's Beauty House".

- Gdzie ty mnie zaprowadziłeś, Jongin?

- Pomyślałem, że skoro są wakacje, powinniśmy też trochę zaszaleć, a nie tylko zwiedzać muzea - mrugnął do niego niższy. W muzeum byli tylko raz, ale Sehun tego nie skomentował. - Więc przyprowadziłem cię do mojej siostry. Sama namawiała mnie do tego od dłuższego czasu, więc uznałem, że wybiorę się z tobą.

- Ale co zamierzasz zrobić? - Sehun nic nie rozumiał.

- Przefarbujemy ci włosy - jakby na potwierdzenie swoich słów, przejechał dłonią po czarnych jak smoła kosmykach kolegi.
Sehun udał, że nie doznał prawie palpitacji serca.

.

- Dlaczego on mi nie odpisuje? - Luhan spojrzał poirytowany na telefon, czekając aż na jego ekranie wyświetli się wiadomość od pewnego Koreańczyka. Normalnie nie zwróciłby na to większej uwagi, w końcu każdy mógł kiedyś odłożyć telefon, gdyby nie to, że on wyświetlił  i nie odpisał. Co ważniejszego mogło go spotkać? Czyżby znów wyszedł gdzieś z Jonginem?