My life 2 twilight (nl)

26.

Sammy pov

Ik open mijn ogen en zie allemaal bomen boven me. Ik ga zitten en zie dat ik in het bos ben. Ik ben zeker in slaap gevallen. Elke spier in mijn lichaam is stijf. Ik besluit om eerst daar wat aan te doen en ga staan. Ik ren wat rondjes, eerst als mens en daarna als wolf. Mijn spieren ontspannen en ik doe nog wat rekoefeningen. Daarna pak ik een klein spiegeltje en kijk erin. Ik zie er nog hetzelfde uit behalve de wallen onder mijn ogen. Ik laat mijn vleugels verschijnen en stijg op. Ik ben ongeveer 100 meter bij het stadje vandaan. Lisa ziet me dus maak ik een platform van aarde onder me en laat snel mijn vleugels verdwijnen. Ze zwaait naar me en ik zwaai vrolijk terug. Ze wenkt met haar hand dat ik moet komen. Ik besluit dat ik haar ga laten schrikken en spring. Ik zie een schokreactie op haar gezicht en glimlach. Snel maak ik een platform van aarde waar ik op land. Ik laat het vorige afbrokkelen en spring nog eens. Ik laat weer een platform verschijnen en laat het andere afbrokkelen. Zo ga ik door tot ik naast haar sta. 'Wist je dat ik me echt dood schrok toen je sprong? En waar was je vannacht?' 'Ik ben in het bos in slaap gevallen' zeg ik en haal mijn schouders op 'goed genoeg. Kom mee, we hebben training.' Ze trekt me mee aan mijn mauw. 'Wat is jou lievelingsdier?' Vraagt ze opeens 'Ehm...ik heb dat niet echt?' 'Echt niet? Jammer. Mijn favoriete dieren zijn paarden. Ik hou vooral van veulentjes. Die zijn zo klein en schattig, het is jammer dat ze zo snel ouder worden' ze kwebbelt vrolijk door over hoe schattig ze wel niet zijn terwijl we het bos in lopen. We komen aan bij een grote open plek we zijn er als 1 van de eersten. We wachten tot iedereen er is. 'Elke week trainen we om onze vechtkunsten nog beter te maken. We doen dit in duels. We vechten 1 tegen 1 maar we verwonden elkaar niet. Sammy, we weten niet of jij de training wel nodig hebt in verband met je gave' 'helaas kan ik mijn gave niet gebruiken met Vampirestin in de buurt dus ik zou graag meedoen.' 'Bedoel je dit?' Hij haalt een doosje tevoorschijn en opent het. Ik ruik de bekende vieze geur en doe automatisch een stap achteruit. 'Probeer je gaves eens te gebruiken' zegt Jani. Ik doe het zodat het Vampirestin weggaat. Er gebeurt helemaal niks. 'Het is een grote zwakte als je je gave zo niet kan gebruiken. Kun je nog wel veranderen?' Als antwoord staat er een witte wolf met blauwe ogen voor zijn neus. 'Alleen je vampierkant lijkt er last van te hebben. Probeer eens op vampiersnelheid te rennen.' Ik verander weer en ren naar de bosrand en terug. 'Het lijkt alsof het geen effect heeft op je snelheid.' Ik sta helemaal te hijgen 'maar wel op je uithoudingsvermogen.' 'Kunnen, we, dit, later, doen?' Hijg ik. 'Nu de training' kondigt hij aan. 'Ik, kan, echt, niet, meer. Doen, jullie, het, maar, zonder, mij' ik loop de open plek af en het bos in. Ik ga zitten op de grond en wacht tot ik weer normaal adem haal.