My life 2 twilight (nl)

20.

Sammy pov

Na een paar uur kreunt hij zachtjes. Lisa is ondertussen al weggegaan. Snel laat ik het boek van ijs smelten dat ik had gemaakt. 'Waar ben ik?' Vraagt hij maar zijn stem is schor. 'Je bent thuis' antwoord ik rustig. Hij doet zijn ogen open 'maar...Saki' 'is weg' 'hoe?' 'Er kwam ijs. Het heeft ons geholpen' zeg ik zo verbaast mogelijk. 'Gave?' Vraagt hij 'het klinkt logisch maar waarom zou een vampier ons helpen?' 'Dat is een goede vraag' hij gaat voorzichtig overeind zitten. 'Gaat het al wat beter?' Vraag ik bezorgt 'ja, alleen nog een beetje draaierig' ik gaap. 'Ben je moe?' Vraagt Jani 'nee' zeg ik en gaap nog eens 'of misschien wel.' Hij grinnikt, je kunt bij Lisa slapen. Het is huisje nummer 4' hij geeft me een pasje aan waarop 4 staat. Ik loop naar buiten op zoek naar huisje 4 en vind het al snel. Ik hou het pasje voor de scanner en de deur springt van het slot. Nu kan niemand meer zeggen dat wolven niet modern zijn... Het huisje is een typisch weerwolf huis. Er hangen allemaal posters en schilderijen van wolven. Er staan op de meest vreemde plekken beeldjes. Verder zijn er nog kussens, kastjes, een buro, en boeken met weerwolven. Veel boeken. Waarschijnlijk kun je elk wezen hier
tussen vinden. Ik loop naar boven op zoek naar de slaapkamers. Gelukkig staat op elke deur wat het is. Kamer van Lisa, badkamer, studeerkamer en speelkamer. Ik loop nog een trap omhoog en kom uit bij de zolder. Er stond op de deur logeerkamer maar er is een stickertje overheen geplakt waar Sammy opstaat. Ik open de deur en kom in een mooie kamer. Hij is lichtblauw en en er staat een twijfelaar in. Een twijfelaar is een bed dat net te groot is voor 1 persoon maar te klein voor 2 personen. Ik verander met mijn krachten mijn kleren in een pyama en kruip in het bed. Ik sluit mijn ogen maar kan maar niet in slaap vallen. Mijn gedachten gaan steeds weer naar mijn familie. Ik woel onrustig heen en weer in mijn bed tot ik er genoeg van heb. Dit hou ik niet vol, ik moet ze zien. Ik stap uit bed en focus me op thuis, laat ik eerst maar langs gaan bij mijn vampierfamilie. Het volgende moment sta ik op een open plek. De open plek waar ik dood ging, waardoor ik dit ben. Voordat alle herinneringen terugkomen ren ik snel naar huis. Aanbellen gaat het niet worden dus maak ik me maar weer onzichtbaar, hopen dat ik deze keer niet tegen Emmet aanloop. Gelukkig gebeurt dat niet en zit ik rustig te kijken naar wat ze doen. Het verontrust me wel dat Bram er niet is. Hij is vast even jagen ofzo, probeer ik mezelf wijs te maken maar ,het lukt niet. Het onrustige gevoel in mijn maag blijft. Op naar mijn andere huis. Ook hier verloopt het zonder problemen en kan ik gewoon kijken. Sommige slapen maar het verbaast me hoeveel er nog wakker zijn. Dan loop ik weer naar buiten en zucht opgelucht. Mijn familie is oké, dan kan ik veilig slapen. Ik teleporteer en ga weer in mijn bed liggen. Ik val in een paar seconden in slaap.