Maskeli Baloda Sevdim (Tamamlandı)

33. BÖLÜM

Medya = Arda

Burak bana ihtiyacı olduğunu söylediğinde kaçamak bir bakışla Arda'ya döndüm. Onun da benim gibi kaşları çatılmıştı.

"Elbette Burak, elimden ne gelirse yapacağımı biliyorsun."

Belki de hala ona kırgın olduğumu sanıyordu. Bir ara ona her şeyin geride kaldığını söylemem, arkadaşlığımızı tekrar düzeltmem gerekiyordu.

Burak bu defa konuştuğunda sesi fısıltıyla çıktı. "Pelin, sorun Kaan."

Burak'ın tereddütlü ses tonunu duyduğumda ensemdeki tüyler ayağa kalktı. Kesinlikle bir terslik vardı.

"Ne olmuş Kaan'a?"

"Alara kesin olarak bitirdi, okul naklini şimdiden ayarlamış."

Bunu duyduğumda rahatlamadım desem yalan olur. En azından Kaan artık gerçekleri görecek, bir an önce bu melankoliden çıkacaktı. Bu sürede elbette ona destek olmamız gerekecekti.

"Anlıyorum, peki Kaan şu anda nasıl? Haberi nasıl karşıladı?"

"Pelin şimdi beni dinle ve lütfen sakin ol."

Koltuğumda sırtımı dikleştirdim. Duyularım alarma geçmişti. "Ne demek 'sakin ol', Burak? Neler oluyor?"

"Kaan iyi değil."

"Tamam, birazdan kampüsteyim zaten. Ona bu günlerde destek olmamız lazım. Haber verdiğin için..."

Sözümü tamamlayamadan Burak araya girdi. "Pelin, Kaan kampüste değil. O..."

"O zaman nerede olduğunu söyle, yanına gideyim." Bu konuşma iyice anlamsızlaşmaya başladığı ve Arda yanımda huzursuzlandığı için canım sıkıldı.

Burak derin derin nefesini alıp bıraktı. "Pelin, Kaan'a ne kadar değer verdiğini biliyorum ama metin olmanı istiyorum."

Bana metanet dileyen sözlerini duyduğumda nefesim duracak gibi oldu, sadece fısıldayabildim. "Burak!" dediğimde sesim çaresizlikle titredi. "Burak lütfen bir şey olmadığını söyle. Kaan'a kötü bir şey olmadığını söyle."

O arada konuşmaları merak eden Arda, yol kenarına çekip arabayı durdurdu.

"Pelin, Kaan şu anda hastanede. Bir kaza geçirdi."

"Kaza mı geçirdi?" Gayri ihtiyari Arda'nın elini tutup sıktım. "Birlikte miydiniz?"

Burak şu anda benimle konuştuğuna göre durumları kötü olamazdı değil mi? Dünyam etrafımda dönmeye başladı. Burak'ın ses tonu son söylediği cümleyle çaresizleşmişti.

"Hayır yalnızdı. Beni de telefonundaki son aramalardan bulup haber verdiler. Ona yetişemedim, ben gelene kadar ameliyata aldılar Pelin. İki üç saat oluyor sanırım."

"Burak..." Ağzımdan başka bir kelime çıkaracak gücüm yoktu.

"Durumu ciddi sanırım. İç organlarında kanama olabilirmiş." Kederli bir nefes alıp bıraktıktan sonra sözlerine devam etti. "Az önce aradım, aileden olmadığım için tam bir bilgi vermediler ama ameliyat bittiğinde yoğun bakıma alacaklarmış."