H-Bond 1: When she cries (COMPLETED)

Mirror Ten (A)

10 (A)

Hindi naman sinabi sa akin ni Kael na kinabukasan nang roadtrip namin ay graduation niya pala sa proper med. Kung hindi ko pa nakita sa sasakyan niya yung invitation para sa commencement, hindi ko malalaman. Nahihiya daw siya e. Hindi niya alam kung interesado daw akong pumunta. Ang sabi ko na lang, "Natural lang na pumunta ako. It's an event na dapat i-celebrate." kaya kahit puyat kami kagabi, nandito ako ngayon at super-proud girlfriend dahil tinawag na ang pangalan ni Kael.

Dr. Ares Mikael Quimora

Ayyiee! Nakakagwapo lalo.

After ng program, sinalubong ko naman siya sa may labas ng hall. All smiles ang boyfriend ko, "Congratulations! Your real journey of being a doctor starts right here."

"Thank you for coming. Mas masaya ako kasi nandito ka." Asus! Echos na naman nito.

Natigilan naman siya sa pag-ngiti nang may makita sa likod ko and for me to know who it is, lumingon na rin ako only to find out that he is looking at his parents na papalapit sa amin. The moment they reached our spot, nginitian ko naman sila, "Nice meeting you again, tita and tito."

"It's nice to see you here, Coline." binalingan naman niya si Kael and hugged him, "I'm so proud of you son."

"Thank you mom and dad." at bahagyang palinga-linga na parang may hinahanap, "Is he here?"

He? May inaantay siya?

Tumingin muna sa akin ang mommy niya bago binalik ang atensiyon kay Kael. Ang daddy niya ang sumagot, "Kanina, he's here. Hindi niya siyempre palalampasin ang moment na ito pero umalis din agad."

Napatango na lang si kael. "You are expecting someone? Sino yun?" pang-uusisa ko.

Matagal muna siyang tumitig sa akin bago ako sinagot, "Wala. Nothing important. Someone," at tumingin sa parents niya, "someone I used to share everything from when we're young."

For a reason that I can't figure out, the ambiance become too serious. Natahimik din kami saglit. Bigla akong kinabahan. Ewan ko, parang may mali.

"Since you're here, why don't you join us for dinner." pang-aaya ni Kael sa parents niya.

"I'm sorry, son. We have to go back sa hospital. But," binuklat ng daddy niya ang wallet nito at may inabot na card kay Kael, "Just used this card kung saan niyo gustong pumunta and dine. My simple gift for you."

Tinanggap na lang iyon ni Kael, "Thanks."

"Kael," pagtawag ng mommy niya, "Can we talk for a moment?" tumingin sa akin nang bahagya muli, "Just the three of us."

Na-gets ko naman ang gustong iparating ng mommy niya kaya nagpaalam akong gagamit ng comfort room. I left them there and proceed sa CR tutal ay kailangan ko ring mag-ayos at magretouched.

When I got there, napahinto ako sa pagpasok nang maagaw ng pansin ko ang lalaking kakalabas lang ng men's CR. I felt that my heart skipped a beat when I catched a glimpse of the guy walking away from me. I watched his back and alowly follow him.

Namamalikmata lang ba ako? I thought I saw him. That guy. Pamilyar pa rin siya kahit sa mga pictures ko lang siya nakita noon.

But before I can even reached him, natabunan na siya nang mga naglabasan pang graduates at magulang. Napakiling na lang ako ng ulo. Masyado ata akong napuyat kagabi kaya kung ano-anong nakikita ko. Kaya nagdecide na lang akong bumalik kina Kael. Baka tapos na naman silang mag-usap.