It's Sunday at nakatihaya lang ako na may panay tissue kama ko. Then patay ang ilaw madilim syang parang gabe because yung curtains ko makapal so pag afternoon it looks like it's night. Nakakadepress itchura ng kwarto so emo ako ngayon. Pumapasok si mommy to bring me food but I rarely finish it. Then lumalabas lang ako when mg shower at restroom ako. Daddy ko naman po hindi ako pinupuntahan kase pagod galing work. Mga ate ko naman wala na ngmove out na sila so only daughter peg ng parent ko syempre.
"Hime want to go shopping?" Mommy
"No I have no cash on me" (remember I work)
"It's my treat anak so don't worry about money"
"I'm okay don't worry and it is just a waste of money I think and I rarely use new clothes I just stock them and not use them so I have the same style all the time"
"I heard what happen from his mom okay so maybe this mean you need to change"
"Mom we both know I use all styles but I don't like to show off and people know I dress differently when I am at school than outside"
"Then wear them and you always waste your money them and not use the object"
"Still I don't want to go out today"
"Then do you want to have a sleepover tonight?" Mom
"Sure pede po ba kahit boys?"
"Pede but don't do anything stupid okay"
"Thanks mom"
Umalis si mommy ng kwarto ko at tinawagan si Ach,Lorrianne,Trishia,Mild,Tammy, Deborah at kung sino sino pa. Hindi na namin prinoblema kung saan matutulog kase yung couch namen ay recline and pede namin kunin yung air mattress sa garage.
It's a good thing na ng sleepover mga kaibigan ko kase at least ngumingiti na ako. Hindi na ako umiiyak. Nadudulas nila yung past ko nung ng kwekwentuhan namen but okay lang naman kase past is past right? At ayaw ko naman na tawagan nila ako na bittermelon just because nasasaktan ako at sus mawawala din yun.
Umabsent kameng lahat at pinayagan naman kame hehee bad influence lang? So anyway nagising ako ng maaga kase akala ko papasok ako but I didn't. Pinag luto ko silang lahat ng breakfast. Simple breakfast lang Mushroom omelet and toasted english muffin. Alam ko na matatakaw laht ng kasama ko kaya isang dosena ng egg at ilang pack ng mushroom ginamet ko at dalwang bag ng english muffin. Tingnan natin kung mauubos nila and if ever na hindi nila naubos for sure shocking yun. After 30 minutes na kakatapos kong mag luto ng breakfast naligo na ako at ng ayos and good news wala akong eye bags hehehe. After blow drying my hair, bb cream, and ano pang ka ek-ekan bumaba na ako. Pag dating ko sa sa kitchen gising na pala silang lahat at kumakain na. Kumuha ako ng plate at utensil sa dishwasher since gutom na din ako.
"Good morning mga loka at loko"
"GOOD MORNING MS.HB" silang lahat in unison pa. Ano toh choir?
"Anong hb?"
"BROKEN HEARTED" sila ulet
"Mga ulol"
"HAHAHAHA"
Umupo na ako sa dining table. Once pagkaupo ko ubos na lahat. (-_-) iyan ako gutom na nga pinag tripan pa ng lahat. Diba sinabe ko naman po sa inyo ba malalakas kumain mga kasama ko pero akala ko bibigyan nila ako since ako ng luto pero kahit isang subo wala. Mga mababait talaga mga kaibigan ko kahit kelan.
After kong magluto nag panibagong food para sakin natripan naming mag karaoke. Lahat ng kanta nila panay mga sweet songs kaya nakaka der der lalo na sina Ach at Trish ng duet sila then ng act na parang music video. Naki tawa na lang ako since nilalanggam ang livingroom namen sus lol.
"Okay I have a special song for Mheng" Jack
Lumingon ako sa kanya at tiningnan kung anong song ang nai-play nila at puterages naman guess what ang kanta? Walang iba kundi "Way Back Into Love" lang naman po. Ng start ang kanta at nag act si Ach na sya si Lean the ito namang Trishia ay ako.
(Trishia)
I've been living with a shadow overhead
I've been sleeping with a cloud above my bed
I've been lonely for so long
Trapped in the past, I just can't seem to move on
Hanggang kinakanta yan ni Trish na iiyak ako pero hindi ko pinakikita.
(Ach)
I've been hiding all my hopes and dreams away
Just in case I ever need em again someday
I've been setting aside time
To clear a little space in the corners of my mind
Tuloy pa din ang mag syota sa pag to-torture sakin at talagang feel na feel nila ung kanta. Once na natapos na sila sa kanta nai-excuse ko muna sarili ko at pumunta sa room ko. Pag ka dating ko na kwarto duon ko nai-labas ang sakit na nararamdaman ko. Kakabadtrip sila because they don't know kung may masasaktan ng sobra pero hindi ko na lang sila pinansin.
Mga 10 minutes na ako sa room ko and wala pa din akong balak na lumabas. Narinig ko ang pag hakbang sa stair at hindi ko alam kung sino iyun. Merong ng bubukas ng room ko pero nai lock ko ito so no one would see me crying.
"Mheng, Are you there?" Lorrianne
"Uhm yeah just wait a minute" ako
"Ohh Okay.... Are you sure you are okay? Want to talk about it?"
"Nah it is okay I'm good"
"Then open the door if you are okay"
"Geez okay"
Binuksan ko ang door and without knowing namumula pala ilong ko at namamaga na naman mga mata ko.
"You sure are okay....tss" sarcastic tone ni Lorrianne
"Don't worry I just let some stress out"
"It is not stress because it is pain okay? Don't act like you are okay because you really are not"
"Why would you say that"
"Your eyes are puffy and when they were starting to sing that song I saw you trying to control your tears but it didn't work."
"It is the only thing I can do anyway"
"You know what just come out of here okay" Lorrianne
_To Be Continued_
If you like it please FOLLOW |SHARE |COMMENT |VOTE
YOU ARE READING
Love at the Wrong Time
RomanceMheng Kobayashi and Lean Yamana had a bad meet up. Pero as they grow up they became friends to best friends. And after naging sila. Pero hindi ibig sabihin na naging ay happy ending na sila. Some people say they could be the perfect couple but is it...
