Twins {5sos Fanfictie} √

H.26

P.O.V. Sabine
Dit is al de derde keer dat ik wakker wordt, en het is drie uur s'nachts. Ik krijg steeds beelden voor me van vroeger, en elke keer begin in te gillen en wordt ik wakker gemaakt door Calum. Ik hou hem al de hele nacht wakker... Ik voel me schuldig, heel erg schuldig! 'Ja, voel je schuldig bitch. Hij zal ook flink boos op je zijn, ook al laat hij dat niet zien.' Ik loop naar de badkamer en pak het scheermesje dat ik eerder gebruikt heb, niet voor scheren maar voor snijden. Net als ik het mesje op mijn arm wil zetten vliegt de deur open. Kut. Zo snel als ik kan verberg ik mijn arm en het scheermesje, gelukkig net op tijd. "Ik wou vragen of je vanmiddag mee naar de bios wou? Broer zus momentje." Ik knik. "Ga nou maar slapen, ik ga naar mijn eigen kamer. Het gaat wel weer goed met me." Zeg ik, hij knikt en wil weg lopen. "Wacht!" Zeg ik en ik loop naar hem toe. Ik geef hem een knuffel en een kus op zijn wang. "Dankje dat je zo'n goede broer bent!" 'Zo'n goede broer die jij niet verdient.' Kut stem. "Ik ben er graag voor je, als er wat is kom je naar me toe!" Zegt hij en hij loopt weg. Als hij uit het zicht is zet ik snel een paar krassen en doe mijn mouw omlaag. Ik plof neer op de badkamer vloer en zonder dat ik het door heb val ik in slaap, zo moe ben ik. Levensmoe ook, maar dat komt niemand te weten.

"Hey, hoor je niet in bed te slapen in plaats van de badkamer vloer?" Hoor ik ineens Michael grinniken. Het bloed stijgt naar mijn wangen en ik sta snel op. "Euhm sorry, ik was.. Ik was gewoon heel erg moe en zonder dat ik het door had viel ik in slaap..." Zeg ik stotterend. Hij grinnikt. "Gebeurd mij ook wel es hoor." Zegt hij en hij knipoogt. Het bloed stijgt nu nog meer naar mijn wangen, en ergens voel ik vlinders. Kut gevoelens. Ik loop de badkamer uit en bots tegen Ash op. Hij kijkt naar mijn mouw, ik kijk naar mijn mouw en zie een rode vlek. Snel verberg ik mijn arm. Voor ik iets kan zeggen trekt hij me in een knuffel. "Ik weet wat je doormaakt..." Fluistert hij, en voor ik kan zeggen dat ik er erg in heb drukt hij een kus op mijn wang. Weer stijgt het bloed naar mijn wangen en voel ik de hele dierentuin in mijn buik. Misschien houden er toch mensen van me? 'NEE! Niemand mag je, je bent een stom vet varken.' Wat? Misschien heeft die stem gelijk... 'Loop nu naar Esmee, zij weet bijna alles al. Ze kan je helpen.' Ik loop naar Esmee en sluit me af voor de stemmen, wat heel erg moeilijk is. Ik krijg er hoofdpijn van.

Ik loop de kamer van Esmee op, ik zie dat ze net wakker is. Nog een beetje duf pakt ze mijn schouders vast. Al snel laat ze los. "Wat ga je doen?"Vraag ze. ''Eeumm."mompelt ze. ''Kom mee'' ze pakt mijn arm en duwt me op de bank. "Vertel nou maar wat er is." Zegt Esmee, ik slik en tranen komen omhoog. 'Zeg het niet!' "De stemmen, de haat, iedereen haat me!" snik ik , esmee paast haar wolf naar mij, ik knuffel hem helemaal plat, dat voelt goed! ''Waarom denk je anders dat ik wolf heb gekocht. Het is een kussen en een goed iemand om bij te huilen''mompelt ze. Ik glimlach. Dan staat Esmee ineens op, en gaat smoothies maken. Alleen zes bekers. ''Waarom zes bekers'' vraag ik. ''Hoef je niet weg bij de film'' bij het woord film begin ik te glanzen. IK HOU VAN FREAKING FILMS NSJHDSJJDW. ''Wat gaan we kijken'' vraagt ik. ''Pretty Little liars'' stelt Es voor. YAS. Ze zet Netflix aan en zoekt het op. FILM PARTY OM VIER UUR IN DE OCHTEND.