Amantes Amentes

Hoofdstuk 40 - Tineke

Vandaag was het zaterdag en dat betekende: uitslapen! Ik keek op de klok en zag dat het al 10:00 uur was. 'Ook al wakker?' Hoorde ik naast mij vragen. Ik draaide me om en keek recht in het zwakjes glimlachende gezicht van Koen. Ik lachte en gaf hem een kus. 'Wat gaan we vandaag doen?' Ik dacht na en ineens schoot me iets te binnen. 'Tuurlijk, dat ik dat niet eerder heb bedacht!' Verbaasd keek Koen mij aan en ik was al helemaal terug in mijn gedachten verzonken. 'Tinnie?!' Ik schrok op en stond weer met mijn beide voeten op de wereld. 'Zullen we naar mijn ouders gaan? Die kwamen gisteren terug uit Australië' Ik wist dat ik dit zo voorzichtig mogelijk moest brengen, want wat de meesten niet wisten, was dat Koen zijn ouders twee jaar geleden waren omgekomen in een auto-ongeluk. Eventjes zag ik een bedrukte gelaatsuitdrukking op zijn gezicht, maar dat veranderde onmiddellijk in een lachje. 'Tuurlijk, dat lijkt me heel leuk! Dan heb ik eindelijk weer is een vaderlijk figuur' Ik kroop wat dichter naar hem toe en gaf hem een knuffel. 'Als je niet wilt, hoeft het niet' Hij knikte en keek me recht in de ogen. 'Ik zou niets lievers doen dan de twee mensen ontmoeten die zo'n wonderbaarlijk figuur op de wereld hebben gezet' Ik lachte en voelde mijn wangen rood worden. 

Zo gebeurde het dus. We gingen ons klaarmaken en namen een ontbijt. Na het ontbijt stuurde ik mijn ouders een bericht: "Mag ik afkomen? Ik heb een verrassing ;) Tineke X" Vrijwel onmiddellijk kreeg ik een bericht terug: "Tuurlijk, dat is lang geleden! We zijn nieuwsgierig" Met een glimlach op mijn gezicht gaf ik Koen een kus en we stapten in de auto. Vooraleer we vertrokken keken we elkaar nog is in de ogen en lachten. 'Je bent zo fascinerend' Weeral voelde ik me gevleid en mijn wangen kleurden alweer rood.

Na een klein kwartiertje rijden, waren we aangekomen bij het huis van mijn ouders. Hand in hand liep ik met Koen naar de deur. Ik belde aan en een opgewekte vrouw van rond de 55, ook wel bekend als, mijn moeder, deed de deur open. 'Hallo Tineke! Wat lang geleden!' Zoals elke moeder zou doen na haar kind twee jaar niet gezien te hebben, vuurde ze vragen op mij af in zo'n sneltempo dat ik niet eens tijd had om ze te beantwoorden. Zoals elk mens in die situatie wachtte ik af totdat de woordenwaterval zou stoppen.

Ze bleef maar ratelen en ratelen totdat haar blik ineens op Koen viel. 'Awel, wie is dat?' Je zag gewoon de twinkelingen in haar ogen, omdat ze al half wist wie "dat" was. Ik zuchtte en keek naar Koen, die knipoogde. '"Dat" is mijn verrassing. Mogen wij nu alsjeblieft binnenkomen?' Geamuseerd keek mijn moeder, ook wel bekend als Linda, ons aan. 'Tuurlijk, kom binnen!' 

----------------------------------------------------------------------------------------------

Zoals jullie misschien al gemerkt hebben, heb ik dit verhaal een andere naam en omslagfoto gegeven.

"Amantes Amentes" is Latijn en betekent zoveel als: "Verliefden zijn verdwaasden" en dan nu in de taal die ieder van jullie gaat begrijpen: "De mensen die verliefd zijn, zien de werkelijke wereld niet zoals hij echt is" 

Tja, ik vond nu eenmaal dat de vorige titel en omslagfoto, om het grof te zeggen, lelijk waren.

Laat maar weten wat je ervan vindt ;) 

Anna Xxx