Ik voelde hoe Koen mijn hand vasthield. Het deed goed, het voelde haast als een opluchting. Een opluchting dat er iemand om me geeft. Opeens was zijn hand weg. 'Je moet hem laten weten dat je wakker bent' dacht ik in mezelf. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik was nog heel erg verzwakt, maar met een beetje moeite lukte het om mijn ogen te openen. Daar stond Koen. Nu zag ik waarom hij me losliet: hij is aan het telefoneren. Ik voelde dat ik niet veel energie had dus ik moest hem nu vertellen wie die persoon was die me neersloeg, hij moest het weten! 'Koen' Ik zei het zo zacht, het was haast fluisteren. Ik probeerde nog eens luider 'Koen?' Het was blijkbaar luid genoeg want hij keek rond. Onze blikken kruisten elkaar en zijn mond viel open terwijl de mijne een soort van glimlach probeerde te vormen. 'Ik moet je iets vertellen' zei ik zacht. Koen kwam naast me zitten en stond op het punt om op de rode knop te drukken. 'Nee wacht!' zei ik. Zijn handelingen stopten en hij liet zijn hand stilletjes zakken. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Ik moet je eerst zeggen wie dat was' Ik was vastberaden, ik zou het hem zeggen. Met een klein hartje begon ik mijn verhaal: 'Die jongen die me sloeg, dat is Robin' Ik voelde hoe mijn energie bij elk woord verminderde dus zei ik nog snel: 'Vertrouw hem niet' Mijn ogen vielen toe en ik hoorde nog net een langgerekt gepiep en Koen die in paniek om een dokter riep, daarna werd het zwart.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
SORRY VOOR HET KORTE STUKJE, IK WOU DE SPANNING ER WAT INHOUDEN. :) x
JE LEEST
Amantes Amentes
FanfictionDit verhaal gaat over heel het politiecorps maar vooral over Koen en Tineke. Voor al degene die dit lezen, ik weet dat ze in het echt of in de serie geen koppel zijn en ik respecteer dat. Dus maak hier aub geen vervelende comments over. Voor de rest...
