Love Like a Boomerang

12 - Chuck a sickie

Die avond klom ik in mijn pyama op het dak, in de hoop om Jesse daar te vinden. Ik wilde hem zo graag de foto's van de haaien laten zien! Helaas zat hij er niet, dus ik sprong naar zijn dak en tikte op zijn slaapkamerraam. Hij zat op de bank tv te kijken en schrok zich dood. 
Hij stak zijn hoofd door het raampje en keek me boos aan. Op zijn hoofd zat een zwarte pet, achterstevoren om zijn lange haar uit zijn gezicht te houden. "Dipstick! Ik schrok me kapot!"
"Sorry! Ik wil je wat laten zien!"  
Met een diepe zucht klom hij door het raam en kwam naast me zitten. "Nou?"
Wat een attitude. "Wat is er?" vroeg ik.
Wat denk je? Ik ben nog steeds boos op je om die stunt die je geflikt hebt."
Dat kon hij niet menen. "Oh my gosh. Ik heb toch al sorry gezegd?"
Hij haalde zijn schouders op. Dan niet. Het enthousiasme om mijn foto's te laten zien, was op slag verdwenen. "Nou, laat ook maar."
Ik stond op het punt om weer terug naar mijn eigen dak te springen, toen een hand mijn bicep greep. "Emily, wacht. Don't bail out! Kom, wat wilde je me laten zien?" (boos weggaan)
Hoewel ik er helemaal geen zin meer in had, ging ik weer zitten en haalde wat uitgeprinte foto's tevoorschijn. "Papa had Cam en mij meegenomen om met haaien te zwemmen," mompelde ik, nog steeds geërgerd.
"Awesome!" riep Jesse uit, terwijl hij de foto's bekeek. De foto's waren ook echt heel gaaf geworden! De foto met de haai vlak achter me liet mijn buurjongen lachen. "Superleuk, Em. Was dat vandaag?"
Ik knikte en pas toen viel me iets aan hem op. "Wacht, ben je... groter geworden?"
Jesse schoot in de lach. Het was ook heel raar; het leek wel alsof hij... breder was geworden. Normaal liet hij mij met zijn twee meter al klein voelen, maar nu voelde ik mij net een miertje naast hem.
"Ik heb wat getraind voor de rugby try-outs. Die zijn binnenkort al."
"Dat gaat toch niet zo snel?"

"Wel als je zo hard traint als ik, Ems. De afgelopen week heb ik niks anders gedaan dan rugby training en fitnessen in de sportschool. Het hoort allemaal bij het programma."
Waarom hoorde ik dit allemaal nu voor het eerst? "Welk programma?"
"Van de Sydney Roosters! De rugbyclub waar ik straks auditie voor ga doen. Ik was uitgenodigd voor hun trainingsprogramma." Hij zei het op een manier alsof ik gelijk moest weten waar hij het over had.
"Ik wist niet dat je daar een programma voor volgde. Gaat het goed?"
Jesse haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet. Het is hard werken,  maar ik ben echt een goede speler. Ze MOETEN mij aannemen. Ik... ik weet niet wat ik anders moet doen."
"Hé, het komt vast goed." Ik legde mijn hand op zijn schouder. "Waarom heb je  me niks verteld?"

"Vergeten te vertellen, denk ik. Ik heb je ook al een paar dagen niet meer gezien."
Vervolgens vertelde Jesse dat hij in zijn laatste jaar op The Scots College was opgemerkt door een aantal rugbyscouts van de Roosters. Ze hadden interesse in hem en nodigden hem uit voor het trainingskamp. Deze duurt een aantal weken, waarin je heel intensief traint, vooral fysiek, maar ook een gedeelte mentaal. Er wordt dan gekeken naar je sterke en zwakke punten en hoe je deze kan verbeteren. Buiten de rugbytraining is fitness ook een groot onderdeel van het programma. Jesse vertelde dat hij nu hele dagen in de sportschool moest doorbrengen om sterker te worden en om aan te komen in spiermassa. Aan het einde van het programma heb je de kans om auditie te doen voor het team. Omdat Jesse nog zo jong is, kan hij als Rooster worden aangenomen op het Central Coast Academy of Sports, wat een enorme boost zou zijn voor zijn eventuele professionele carrière.
Het klonk allemaal heel zwaar, maar Jesse leek zo enthousiast! Ik besefte dat professioneel rugby spelen echt zijn droom was.
"Ik weet niet eens hoe rugby werkt," gaf ik toe toen Jesse vroeg of ik nog mee ging  naar een wedstrijd van hem.
Mijn buurjongen was gobsmacked. "Grapje hoop ik. Daar moeten we echt wat aan doen!"
En omdat rugby belangrijk was voor Jesse, wilde ik dat iets meer van het spel af wist. We werden tenslotte steeds betere vrienden. "Laten we dan nu een wedstrijd kijken en dan leg jij mij uit hoe het werkt!"
"Emily, het is al kwart voor twaalf. Ik moet morgen weer vroeg op voor de training en coach vermoord me als ik niet uitgeslapen ben."
Teleurgesteld zei ik: "Why don't you chuck a sickie?" (je ziek melden terwijl je gewoon gezond bent)
Daar moest Jesse een beetje om lachen. Hij schudde zijn hoofd. "Vooruit dan maar. Maar als coach morgen boos op me is, geef ik jou de schuld."
Hij hielp me door het raam te klimmen en ik maakte het mij gemakkelijk op zijn bank. Jesse ging op zoek naar een oude rugbywedstrijd. Dat was niet zo moeilijk, want hij had een hele verzameling oude videobanden in zijn kast liggen. Hij deed er één in de videospeler en draaide zich om naar mij. "Je kan geen rugby kijken zonder lekker eten," zei hij. "Chinees of pizza?"  
En zo zaten we half uur later met dampende noedels  op schoot (dankzij de geweldige service van nachtelijke bezorging)naar een wedstrijd tussen de Roosters en de Raiders te kijken. Ik had mijn benen in Jesse's schoot gelegd, want de bank was ook zo kort. "Kijk," zei hij met volle mond. "Dat noemen we een 'scrum'. De spelers mogen nu alleen hun voeten gebruiken."
Ik knikte, deed alsof ik het snapte, maar in werkelijkheid snapte ik echt geen bal van het spel. Het enige dat ik zag, waren grote mannen die elkaar de hele tijd onderuit halen. Het zag er pijnlijk uit. En dan te bedenken dat Jesse dit ook deed. Toen ik vroeg of er niet vaak gewonden vallen, zei hij dat dat het risico van het vak was. Ik vond het maar eng; straks gebeurde er echt wat met Jesse!
"No worries, lieve Emily." Hij aaide even over mijn blote been. "Ik ben twee meter één, ik kan wel tegen een stootje."
"Maar toch... " Net op dat moment werd een gozer van het veld gehaald, omdat hij uit zijn oog bloedde. Vol afschuw wendde ik mijn gezicht af. "Wat als dat met jou gebeurd?"
Er gleed een glimlach over zijn gezicht. "Je bent lief als je bezorgd bent. Hé, ik ben full feather, het zal meer nodig hebben dan een potje rugby om mij onderuit te halen." (Hele goede gezondheid)
Ik was niet helemaal tevreden met dat antwoord, maar besloot het er maar bij te laten. Ik probeerde mij te concentreren op de tv en Jesse's uitleg en aan het einde van de wedstrijd wist ik precies wat een conversion en een line-out was.