Love Like a Boomerang

1 - G'day mate

Het werpen van een boomerang is moeilijker dan je zou denken. Het gaat niet alleen om de juiste greep, de juiste hoekberekening of de spin, maar ook om je voetenwerk en 'om de wind heen' gooien. Daarnaast mag je een boomerang alleen maar verticaal gooien, niet horizontaal. Zoveel factoren om rekening mee te houden, alleen maar zodat zo'n stom houten ding weer terug in je handen vliegt.
Persoonlijk vond ik het onzin.
"Niet zo hard!"
"Kleinere hoek!"
"VER-TI-CAAL, Emily, niet horizontaal!"
Hoeveel pijn zou het doen om zo'n ding tegen je kop te krijgen? Misschien moest mijn stiefbroertje Cameron dat maar eens ondervinden.
'Hij doet zijn best om je het goed te leren!' riep brave Em in mijn hoofd. Stoute Em was het daar niet mee eens. 'Gooi dat ding tegen zijn kop, zodat hij eens ervaart wat horizontaal is!'
Hmm, moeilijke keuze. Maar papa zou nooit geloven dat het maar een 'ongelukje' was. Nou ja, misschien kon Cam zich nog nuttig maken. "Yo Cam-Cam," Hij haatte het als ik hem zo noemde. "Maak eens een foto van me terwijl ik dit ding gooi."
Cameron draaide met zijn ogen, maar dat negeerde ik maar. Ik gaf hem mijn telefoon en ging in een werphouding staan. Rechtervoet naar buiten, linkerbeen een beetje optillen. Volgens mij zag het er best professioneel uit! Trouwens, mijn volgers en vrienden zouden toch niet beter weten. Het ging erom dat ze dachten dat ik het kon. Na de klik liet ik de boomerang achteloos vallen en pakte ik mijn telefoon uit Cam's handen. Aah, goede foto! Ik plaatste de foto gelijk op Facebook en Instagram. #boomerang #natuurtalentje #australië #vakantie #hetgoedeleven #aussie #funtimes
Na het oefenen liepen Cam en ik weer naar huis om te eten. Cameron was mijn vijftienjarige stiefbroertje. Zijn moeder was Sarah, ook wel 'de heks', en zij was getrouwd met mijn vader. Ze woonden in Sydney, Australië. Na de scheiding van mijn moeder een paar jaar na mijn geboorte was mijn vader naar Australië geëmigreerd. Natuurlijk was het al die jaren jammer dat ik mijn vader maar zo weinig zag, maar aan de andere kant was het fantastisch om hier zomaar op vakantie te kunnen.


~

Toen ik hier net was, moest ik wel een beetje wennen aan de rare uitspraken hier. Ik had altijd gedacht dat mijn Engels op redelijk niveau was, maar de dingen die ze hier zeggen...
"Em, geef mij de dead horse eens." Tomatensaus.
"Pak zelf je grog, bludger!" Pak zelf je bier, luilak!
"Doovalacky!" Hoe heet het ook al weer?
Maar op een gegeven moment leer je het taaltje zelf ook spreken.
"Rack off, ratbag!*" riep ik naar Cameron, die weer eens tussen mijn ondergoed zat te graaien. Dit was niet eerste keer dat dit gebeurde. Toen ik hem voor het eerst betrapte, was hij knalrood geworden en had hij gesmeekt of ik niks tegen de oldies* wilde vertellen. Je zou denken dat hij daarna zou stoppen, maar nee hoor, die viespeuk ging gewoon door. Nu bloosde hij niet eens meer, terwijl hij met een grijns mijn kamer uit liep.
Hoofdschuddend maakte ik mijzelf klaar voor de barbie bij vrienden van Sarah. En nee, niet een Barbie als in de perfecte blonde pop, maar als in een barbecue. Als je die fout maakt, wordt je uitgelachen en dat weet ik uit ervaring. Cameron plaagde mij er nog steeds mee.
Het is nogal een ding hier, die barbies. Bij elk klein feestje dat er maar plaatsvond, maar ook echt bij alles, werd de barbecue aangestoken. Oh, Lynda heeft nieuwe schoenen? Barbecue. George heeft zijn eerste stapjes gezet? Barbecue. Je achter-achter-achterneef die langskomt? Je raadt het al: barbecue. Niet dat ik het erg vond, want zo kon ik leuke foto's maken van hoe goed ik wel niet met de lokale mensen mengde. Het leverde niet zoveel likes op als sommige van mijn andere foto's, maar het was wel leuk om mensen in te taggen. Ook was zo'n barbie dé perfecte gelegenheid om leuke surfdudes te ontmoeten. Gespierde, zongebruinde jongens met gebleekte tanden, dát is wat Australië te bieden had voor mij. Mij hoorde je niet klagen hoor, ik had tenslotte al heel wat nummers verzameld.
Op deze barbie bleef ik een beetje bij Cam in de buurt. Ik vond het altijd een beetje spannend om ergens naartoe te gaan waar ik niemand kende. Ik mocht dan doen alsof ik heel sociaal was, maar vanbinnen vond ik het eng om onbekende mensen te benaderen. Daar kwam ook nog bij dat Cam al die mooie jongens al kende van het surfen en dat hij mij aan hun kon voorstellen.
"G'day," hoorde ik opeens achter mij. "Kan ik wat voor je op de barbecue leggen?"
"Oh," zei ik, het domme meisje spelend. "Is dat gebruikelijk hier? Sorry, ik weet niet zo goed hoe dit werkt hier."
Ik wist heel goed hoe dit werkte. De vrouwen maakten al het heerlijke eten, terwijl de mannen wat vlees op de barbecue legden, om vervolgens alle eer te krijgen.
De jongen lachte zijn gebleekte tanden bloot naar mij. "Je hebt een schattig accent. Waar kom je vandaan?"
Ik wist dat dit ging gebeuren. De jongens waren zo voorspelbaar hier. Je doet alsof je niks weet van de cultuur hier, gooit er hier en daar een Australisch woordje in en ze vinden je schattig. Als je vervolgens vraagt om een kangeroebiefstukje, kijken ze je aan alsof je het antwoord op hun gebeden bent. De beachbabes eten hier blijkbaar niet zoveel. Een gesprek volgde tussen mij en de jongen en voordat ik het wist ging de zon al onder. Nadat we nummers hadden uitgewisseld ging ik naar huis met Sarah, papa en Cam. Het huis van papa lag midden in een woonwijk, zo dicht op elkaar dat het bijna rijtjeshuizen leken. We woonden niet zo groot; huizen in Sydney zijn namelijk belachelijk duur, maar het was luxer dan de meeste huizen in Nederland.
Ik sliep op de zolder. Eerst was het een opbergzolder geweest, maar speciaal voor mijn komst hadden ze er een slaapkamer van gemaakt. Ik hield echt van die kamer. Het uitzicht vanuit mijn raam was prachtig, want je kon 's nachts alle lichtjes van de stad zien branden. Verder was het hier ook prettig als Sarah en papa weer eens ruzie hadden, aangezien ik daar op de zolder een stuk minder van kon horen dan een verdieping lager, waar Cameron sliep. Soms kwam Cam naar mijn kamer toe en dan liet ik hem in mijn bed slapen. Ik bleef dan bij de trap luisteren of alles nog wel goed ging. Sarah had nog wel eens de neiging om met spullen te gaan gooien. Ik zei toch dat ze een bitch was?
Een andere favoriete plek van het huis was het balkon. En dat was niet alleen omdat de wifi hier beter was. Het uitzicht was fenomenaal! Ook nu weer. Ik maakte een foto van al die prachtige lichtjes van Sydney en plaatste die op Instagram. #lichtjes #prachtig #uitzicht #genieten #goodnight #sydney
Sydney was prachtig, echt heel anders dan Den-Haag. De mensen zijn relaxter, het weer beter en de hele stad geeft je gewoon een goed gevoel. Alles ziet er netjes uit en de gebouwen zijn heel mooi. Kon ik hier maar blijven wonen... Helaas zou mama dat nooit goed vinden. Sinds de scheiding met papa was ze alleen maar negatief over hem. Het heeft mij dan ook heel wat overtuigingskracht gekost om op vakantie naar papa te mogen. Eerst had ze het namelijk helemaal niet goed gevonden dat ik naar hem toe ging, maar als ik iets in mijn hoofd had, kreeg ik altijd mijn zin. Deze keer was het niet anders. Terwijl ik snapchats naar mijn vrienden en vriendinnen in Nederland maakte, kwam Sarah bij mij staan. Doordat ik zo druk bezig was geweest, had ik haar helemaal niet aan horen komen. "Waarom zit je nog buiten?" vroeg ze.
"Ik ben gewoon van de natuur aan het genieten," zei ik sarcastisch. Er was niet zoveel natuur hier.
Ze keek mij boos aan. "Ga naar binnen. Het is veel te laat om nog buiten te zitten."
Het was nog maar kwart over tien, maar ik deed de moeite niet om te protesteren. Waarschijnlijk zou ze mijn vader erbij roepen en dan zouden ze weer ruzie krijgen en dat vond ik het niet waard. Trouwens, ik kon altijd nog op het dak klimmen. En dat deed ik dus ook. Het handige van mijn zolderkamer was dat het dak schuin afliep, waardoor ik makkelijker door het raam kon klimmen. Het was gevaarlijk, maar #yolo. Toen ik eenmaal uit het raam was geklommen, klom ik over het dak naar boven, zodat ik op het hoogste punt was. Terwijl ik mijzelf probeerde te balanceren, klonk er vanuit het niets een mannenstem. "Good onya!*"

*Rack off, ratbag=ga weg, viezerik
*Oldies=ouders
*Good onya!=Goed gedaan!

~

Emily spreekt natuurlijk Engels tegen iedereen, behalve tegen haar vader misschien. Maar ik ga niet alles in het Engels typen, want het is natuurlijk een Nederlands boek. Er zullen wel wat Australische termen in voorkomen. Verder zullen de hoofdstukken korter worden dan die van Love Like Spaghetti! Die waren rond de 3000 woorden en deze zullen rond de 2000 woorden worden.

MAAR HET EERSTE HOOFDSTUK STAAT ER OP! WAT VINDEN JULLIE ERVAN? IK VIND HET ZO SPANNEND! ♥