Love Like a Boomerang

3 - Pig's arse!

Ik had een missie. Vandaag was de dag dat ik zou leren surfen. Ik zat al een poosje met dit idee in mijn hoofd en dit was de dag dat ik ermee zou beginnen. Helemaal onvoorbereid was ik niet; ik had op internet filmpjes opgezocht hoe dat moest en het zag er niet al te moeilijk uit. Dat kon ik vast ook wel!
Cameron zat nu op school, dus kon ik zijn surfbord wel 'lenen' oftewel stelen. Ik was er vrij zeker van dat als ik het zou vragen, hij mij hard uit zou lachen en nee zou zeggen, dus waarom zou ik die moeite doen? Dus, gekleed in mijn nieuwste blauwe bikini, waagde ik mijn eerste poging. Het begon al goed. Toen ik het strand op liep in mijn nieuwe bikini en gewapend met mijn (Cam's) surfbord kreeg ik al gelijk veel aandacht. Ik moest dan ook wel toegeven dat ik er erg goed uitzag. Ik had tenslotte niet voor niks een uur gespendeerd aan scheren en het aanbrengen van volume in mijn haar...
De golven zagen er goed uit. Tenminste, er waren hier zoveel surfers, dus de golven moesten wel goed zijn. Zelfverzekerd liep ik in het water met het bord en wachtte ik even. Hmm, het was hier wel druk... misschien moest ik maar even wachten. Maar stoute Em begon Elvis' 'It's Now Or Never' te zingen en weet je wat? Ze had gelijk! Dus begon ik te peddelen.
En te peddelen.
En te peddelen. Was dit altijd zo vermoeiend? En ik was nog helemaal niet ver gekomen!
Peddel peddel.
Dit was niks voor mij. Waarschijnlijk was het beter als ik vanaf hier de golf nam. Ja, dat was een goed idee! Ik moest natuurlijk klein beginnen. Oncharmant ging ik op het bord zitten.
Oké. Wat nu?
De andere surfers peddelden eerst een stukje voordat ze gingen staan. Dat kon ik natuurlijk ook wel. Vooral op zo'n kleine golf, want ik was natuurlijk nog maar een beginneling. Dat was de enige reden waarom ik begon met een wat kleinere golf.
Echt!
Er kwam een golf aan en zo snel mogelijk schoot ik omhoog om te staan. Wauw! Ik kon dit! Ik stond! Ik was een surfqueen! Ik... ik viel in het water. En terwijl ik weer met mijn hoofd boven water kwam, zag ik nog maar één ding: mijn surfbord die omhoog schoot en vervolgens recht op mij af kwam. #FML

Alles was zwart. En wat was dat gevoel op mijn mond? Waren dat... lippen? Met de grootste moeite opende ik mijn ogen, om vervolgens recht in de gesloten ogen van een persoon te kijken! Ik duwde de persoon van me af en nam een paar diepe ademteugen. Dat voelde goed.
"Wacht! Je moet blijven liggen!" hoorde ik naast mij toen ik rechtop probeerde te zitten.
Ik keek op naar mijn redder en tot mijn grote verassing stond Jesse voor mij. "Wat..?"
Opeens kwam het allemaal weer terug. Ik, die probeerde te surfen. Ik, die in het water viel. Ik, die een surfbord tegen mijn kop kreeg. En spontaan begon mijn hoofd te bonken. Oww.
Voordat ik Jesse kon bedanken, legde een lifeguard een hand op mijn schouder en stelde hij mij een aantal vragen. Ze brachten een verband aan op de wond op mijn hoofd. Na een half uurtje kon ik weer gaan. Ze hadden mij aangeraden om nog naar het ziekenhuis te gaan, in verband met de wond die ik nu op mijn slaap had, maar volgens mij zat dat wel goed. Als ik ergens een hekel aan had, waren het wel ziekenhuizen. Deprimerende gebouwen met de eeuwige geur van ontsmettingsmiddelen.
Toen ik het ziekenboeghokje uit liep, zag ik dat Jesse op mij zat te wachten met Cam's surfbord. Er was mij verteld dat hij mij uit het water had gehaald. Iemand had mij zien falen in het water en signaal geslagen. Jesse was op het strand geweest om kinderen les te geven over veiligheid op het strand en was, zonder te weten dat ik het was, het water in gerend. De echte strandwachters waren nog te ver weg geweest, dus mijn redder had besloten om het zelf op te knappen.
"Hey," zei ik verlegen. Ik was niet vaak verlegen, maar op dit moment schaamde ik mij nogal. "Bedankt, je weet wel, voor het redden en zo."
Hij keek mij boos aan. "Ben je gek geworden? Wat bezielde je?"
Oh shit, kreeg ik nou ook nog een uitbrander van hem? Alsof het niet gênant genoeg was geweest. "Ik wilde gewoon leren surfen."
"Je bent shark biscuit! Je kan niet zomaar gaan surfen als je nooit les hebt gehad!"
Shark biscuit. Zo had Cam mij ook wel eens genoemd. Toen ik hem vroeg wat het betekende, vertelde hij dat dit surftaal was voor iemand was die niet kon surfen.
"Hé, ik heb geen uitbrander van jou nodig!" zei ik beledigd. Ik nam het surfbord van het over en begon te lopen.
"Pig's arse*! Weet je wel niet hoe dom dit van je was? Je lijkt wel een drongo*!"
Ik begreep niet alle woorden, maar het was vast niet erg positief. 'Je verdient dit,' zei brave Em en misschien had ze een héél klein beetje gelijk. Het was misschien een kléín beetje onverantwoordelijk geweest.
Terwijl Jesse en ik naar onze huizen liepen, bleef hij maar door zeuren over onveiligheid en haaien beschuitjes. Ik liet hem maar een beetje lullen. Het zou allemaal wel...



Ook van Cameron kreeg ik een grote uitbrander. Niet alleen omdat ik zijn surfbord had gebruikt, maar ook omdat het verschrikkelijk gevaarlijk was wat ik had gedaan en blah blah blah. Terwijl Cam praatte, checkte ik stiekem mijn whatsapp'jes. Ik had namelijk een foto op Instagram geplaatst waarop ik heel droevig keek. Mijn verband was goed te zien. #surfongeluk #verband #poorme #pijn #surfstruggles #notsogoodlife
Bijna meteen stroomden de whatsapp'jes binnen. Ondanks het tijdverschil was iedereen er al vroeg bij. Zucht. Ik had het er maar druk mee.
"Luister je wel naar me?" vroeg mijn stiefbroertje opeens.
Snel stopte ik mijn telefoon weg. "Natuurlijk!"
"Ik wist niet dat je zo graag wilde surfen, Em," Een zucht verliet zijn mond en hij focuste op mijn verband. "Als ik dat had geweten..."
Op dat moment kwam mijn vader binnengelopen. "Emily," zei hij in het Nederlands. "Wat bezielde je?"
"Het spijt me."
"Emily, je moet beseffen dat dit niet kan. Je moet je verantwoordelijk gedragen. Je bent geen klein kind meer! Je kán en mág niet zo impulsief zijn!" Toen het stil bleef, schudde mijn vader zijn hoofd en liep hij de kamer uit. Oeps. Misschien was wat ik gedaan had toch erger dan ik eerst had gedacht. Cameron keek me even aan en liep toen ook weg. Plotseling voelde ik mij heel erg alleen. Natuurlijk was het een beetje onhandig geweest, maar ze hoefden toch niet zo stom te doen? Zij hadden toch geen pijn? Ze zouden medelijden met me moeten hebben in plaats van zo... zo irritant te zijn!
Mijn hondje Presley kefte naar mij en ik keek naar mijn trouwe hondje. "Jij houdt nog wel van me, toch?" fluisterde ik dramatisch.
Mijn hondje stond op en trippelde de kamer uit. Verrader.
Misschien zou iedereen zich beter voelen als ik mijn welgemeende excuses aan zou bieden en ik zou beginnen bij Jesse. Maar toen ik de deur uit wilde lopen, werd ik tegengehouden door mijn vader. "Waar denk jij dat jij naartoe gaat? Jij hebt huisarrest, jongedame."
Ik schoot bijna in de lach. "Pap, erg grappig."
"Ik meen het. Je hebt je heel onverantwoordelijk gedragen."
"Pap!"
"Emily, je bent gewond geraakt en het had nog wel veel erger kunnen zijn."
Mijn vader was zo dramatisch. "Ik weet het, maar ik zal het echt nooit meer doen! Ik wil alleen even mijn excuses aanbieden aan Jesse van hiernaast. Hij was diegene die mij heeft gered."
"Echt? Dan moeten we hem eens uitnodigen voor een barbie!"
"Goed idee!" No way.
"Is het goed als ik naar hem toe ga?"
Mijn vader knikte en ik liep de deur uit voordat hij van gedachten kon veranderen. Met tegenzin liep ik naar de buren. Mijn trots stond mij een beetje in de weg.
Ik belde aan en het duurde even voor de deur open ging. Gelukkig deed Jesse zelf open en niet één van zijn ouders.
"G'day," begroette ik hem zo charmant mogelijk. Hij bleef mij wantrouwig aankijken en zei niks. Oké dan. "Mag ik misschien even binnenkomen?"
Hij hield de deur voor mij open en ik liep naar binnen. Het huis had dezelfde indeling als mijn huis; een kleine keuken met een grote woonkamer die uitliep op een terras. Het grootste verschil was dat bij ons huis alles een beetje rommelig was ingericht en hier was alles hypermodern. We gingen zitten op een zwarte, leren bank.
"Ik wilde nog even mijn excuses aanbieden," begon ik zakelijk. Ik voelde mij ongemakkelijk, zo met zijn tweetjes bij hem thuis. "Ik..." Oh dit deed pijn om te zeggen. "...ik was heel dom bezig."
Jesse knikte. "Dat was je inderdaad."
Hij maakte mij het ook niet makkelijk, hè? "Ja, ehm... dus nogmaals bedankt."
"No worries."
Opeens kreeg ik een geweldig idee! "Wacht, jij kan mij toch leren surfen? Je leert toch ook kleine kinderen surfen?"
"Emily, sorry, maar nee," zei hij hoofdschuddend.
Oh. Natuurlijk. Hij had er natuurlijk helemaal geen zin in om één of ander vreemd meisje te leren surfen in zijn vrije tijd. Stomme vraag. "Oké, nou, ik ga maar weer. Ik heb huisarrest."
Hij leek verbaasd. "Echt?"
Ik knikte en hij lachte naar me. "Kom je vanavond naar het dak?"
Dit verbaasde mij, maar ik stemde gelijk toe. Spannend, die afspraakjes op het dak! Mijn vriendinnen zouden hiervan smullen!



"Zeg, zit jij wel eens ook niet op je telefoon?" vroeg Jesse geërgerd.
Ik typte de laatste letters in. "Wacht, mijn tweet is bijna af... sorry, wat zei je?"
Opeens werd de telefoon uit mijn handen gegrist. "Je bent verslaafd."
"Hey! Geef terug!" Ik probeerde mijn mobiel terug te pakken, maar die reus was natuurlijk veel te lang. "Jesse!"
Hij draaide met zijn ogen. "Ik sluit een deal met je. Als jij de rest van de avond niet meer je telefoon gebruikt, mag je op mijn PS4."
"Nog één laatste berichtje?"
Hij zond mij een meen-je-dit gezicht. "Laten we naar binnen gaan. Ik heb COD Ghost, Black Ops, Battlefield, Grand Theft, oh en Just Dance, maar dat is bloody stupid. Ik kreeg het gratis toen ik mijn PS4 kocht."
"Hé! Just Dance is superleuk!" zei ik, terwijl ik door zijn raam naar binnen gleed. Zijn kamer was een typische jongenskamer; tegen de muur stonden twee surfborden en aan zijn muur hingen posters. Het behang moest een retroachtige golflandschap voorstellen. Behalve dat zijn bed niet was opgemaakt, zag zijn kamer er netjes uit. In de hoek stond een grote tv met een bank ervoor. "Doe alsjeblieft Just Dance!" Dat spel was geweldig!
"Oké oké." Hij rommelde wat aan het zwarte apparaat en de game startte op. Jesse en ik gingen klaar staan. "Ik kan niet geloven dat we dit echt gaan doen. Rugbyspelers kunnen niet dansen, dat weet iedereen!"
Ik giechelde. "Doe die! Alsjeblieft! Doe die!"
De eerste klanken klonken door het geluidssysteem en voordat ik het wist waren we verwikkeld in een epische dance-battle. "Ha! Ik heb meer punten!" riep ik enthousiast uit.
"Wacht maar tot we bij het volgende liedje komen. Ik ben een pro in dat liedje!"
Ik kon het niet laten om hem te plagen. "Blijkbaar doe je dit toch vaker, Jesse. Is dit jouw guilty pleasure?"
"Nee!" Hij grijnsde een beetje verlegen. "Nou, alleen als ik bored shitless ben. En haal die grijns van je gezicht!"
Drie kwartier later lagen we allebei uit te puffen op de comfortabele bank. Ik had Jesse verslagen en ik deed er alles aan om hem dat niet te laten vergeten. Het was echt hilarisch geweest en ik had in tijden niet meer zo gelachen. Ik wilde dat ik kon tweeten hoe leuk ik het wel niet had... en misschien een fotootje.
Jesse pakte wat te drinken voor ons en gaf mij een blikje cola. "Weet je, vandaag was ik echt spewin'*."
"Wat is dat?"
"Ik was heel boos op je. Maar ik heb wel een lekkere pash* gekregen," voegde hij ondeugend toe.
Ik sloeg tegen zijn arm. "Je maakte gewoon misbruik van de situatie!"
"Klopt," zei hij grijnzend. "Maar ik kan nu wel tegen iedereen zeggen dat ik met dat leuke Nederlandse meisje heb gezoend."

~

Iedereen bedankt voor de positieve reacties die ik al gehad heb! Echt super! Ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden. Voorlopig heb ik het druk met school, dus ik weet niet hoelang het gaat duren voordat het nieuwe hoofdstuk wordt geüpload.

*Pig's Arse=onzin
*Drongo=idioot
*Spewin'=razend
*Pash=zoen