Love Like a Boomerang

8 - Mob of Roo's

Een paar dagen later werden we uitgenodigd voor een barbie door een collega van Sarah. Tot mijn grote verassing was Lydia, het meisje dat ik op het strandfeest had ontmoet, er ook. Ze was de dochter van Sarah's collega. Het verbaasde mij weer hoe klein de wereld was. Hoewel Sydney een enorme stad is, leek het wel alsof ik elke keer weer bekenden tegenkwam.
"Emily?" riep Lydia verbaasd uit. Ze gaf mij een snelle knuffel.
"Hey Lydia, wat leuk je weer te zien." Ze zag er weer excentriek uit en het paste goed bij haar. Ze leek er niet zoveel om te geven wat anderen ervan vonden en dat kon ik wel bewonderen. Zelf had ik alleen voor deze barbecue al een half uur voor mijn kledingkast gestaan om een geschikte outfit uit te zoeken.
Ze sleurde mij mee naar haar kamer en niet geheel verassend zag deze er... artistiek uit. Het was er een bende, dat viel niet te ontkennen. Door de hele kamer lagen er stoffen, patronen, papieren, kralen en in de hoek stond een oude naaimachine. In het midden van de kamer stond een paspop met een nog niet afgemaakt rokje.
"Het is een beetje een rommeltje," zei ze onnodig. "Kom!"
Aarzelend stapte ik de kamer binnen, bang dat ik ergens op zou staan. Lydia pakte uit een stapel stoffen een doosje en plofte neer op haar onopgemaakte bed. Terwijl ze de doos opende, ging ik naast haar zitten. De doos zat vol met kleurrijke arm- en enkelbandjes. "Kies maar."
"Echt?"
Ze knikte. "Deze is gratis, maar de rest kan je voor een mate's rate* krijgen."
"Verkoop je ook je zelfgemaakte kleding?"
"Nog niet, maar ik zou graag een keer op een markt willen staan, alleen durf ik dat niet echt."
Ik bekeek een enkelbandje met een ankertje en ruilde die toen voor een bandje met schelpjes. "Hoezo niet?"
"Nou ja, wat als ze niet goed genoeg zijn? Als ik niks verkoop, zal ik nooit meer een kledingstuk durven te maken. In al die kledingstukken zit een stukje van mijzelf en het is eng idee om mensen de ruimte te geven om hierover te oordelen."
"Laat eens wat dingen zien," stelde ik voor. Ik besloot om het bandje met de schelpjes te nemen en deed hem gelijk aan mijn enkel. Lydia dook haar kast in en haalde er dood na doos uit. Na een stuk of zes dozen begon ze de kledingstukken te showen op één van de paspoppen die in de hoek van haar kamer stond.
Ik moest toegeven dat ze echt getalenteerd was. Niet alle stukken waren mooi, zoals een jurk waar totaal geen vorm in zat of een shirt met een afschuwelijk patroon, maar volgens mij kon ze mijn eerlijkheid wel waarderen. De stukken die ik niet zo mooi vond, deed ze in een aparte doos. Vooral op één jurkje was ik helemaal verliefd geworden, wat mij nogal verbaasde, want normaal kocht ik niks waar geen merklogo op stond.
We waren nog maar halverwege de tweede doos toen we voor het eten werden geroepen. Lydia's vader stond bij de barbecue en Sarah was bezig de salades op tafel te zetten. Cameron stond ook bij de barbecue en was in gesprek met mijn vader. Ik ging aan tafel zitten en Lydia zat tegenover mij. Cameron kwam naast mij zitten. Doordat zijn arm in het verband zat, moest ik alles voor hem opscheppen en hij genoot er maar wat van om bediend te worden.
Terwijl onze ouders het over werk en andere saaie onderwerpen hadden, vroeg Lydia aan mij of ik zin had om een keer met haar af te spreken. Ik had het idee dat ze niet zoveel vriendinnen had en het verbaasde mij dat ze bevriend met mij wilde zijn. Buiten dat mocht ik Lydia echt en daarom spraken we gelijk een tijd en datum, omdat ik mijn telefoon niet meer kon gebruiken. Ik vroeg mij af of mijn vrienden dachten dat ik dood was. Het langste dat ik ooit zonder mobiel was geweest, was toen mijn wiskundeleraar mijn mobiel voor een blokuur had ingenomen. Zou ik veel nieuwe likes hebben gekregen op Instagram? Welke berichtjes hadden mijn vrienden gestuurd? De afgelopen tijd had ik er alles aan gedaan om niet aan mijn mobiel te denken en dat was tot nu toe met moeite gelukt, maar hoewel je zou denken dat het steeds makkelijker werd, werd het juist steeds moeilijker.

~

"Zit stil!"
"Schiet dan op!"
"Houd je mond, Cam-Cam."
"Noem me niet zo."
Ik was bezig om Cam's gips te versieren. Naar mijn mening zag het witte gips er saai uit. Met een kwastje bracht ik nog wat blauwe verf aan. Het begon er al aardig goed uit te zien. "Klaar!"
Cameron trok zijn arm terug en bekeek het gips. Het bleef een moment stil. Shit, hij haatte het toch niet? Ik had er echt mijn best op gedaan! "Ems, wauw. Dit is geweldig."
Pfiew. "Vind je?"
In Cameron's stijl had ik het versierd met een strandthema; surfplanken, hoge golven en een meisje in bikini. Zelfs ik moest toegeven dat het er vrolijk en funky uit zag.
Terwijl ik de spullen weer opruimde, kletste ik met Cameron totdat we werden onderbroken door Sarah die de keuken kwam binnengelopen. Mijn vader volgde haar en Sarah keek mijn vader boos aan. Ze sloeg haar armen over elkaar. "Is dit nou wat je wilde?" schreeuwde ze.
"Dit is waar jij het naar gemaakt hebt!" riep mijn vader terug.
Ongemakkelijk stonden Cameron en ik op en liepen de trappen naar mijn kamer op. Presley keek op toen we binnenkwamen, maar legde haar kopje toen weer op de grond. Ik kriebelde achter haar oortje. "Nergens tegenaan zitten met je arm," zei ik tegen Cameron. "De verf is nog nat. Ik ga Presley even uitlaten."
Toen ik terugkwam van mijn rondje met Presley, lag Cameron al in zijn pyjama in mijn bed, zijn voeten bij mijn hoofdeinde. Hij was een spelletje op zijn telefoon aan het spelen. Presley trippelde naar haar mandje en nestelde zich in het kussen. Ondertussen was het geschreeuw tussen papa en Sarah opgehouden en hing er een gespannen stilte in het huis.
Nadat ik mij in de badkamer had omgekleed, klom ik ook in bed.
"Bah, Cam! Haal die voeten uit mijn gezicht, ratbag!"
Hij lachte zacht en haalde toen zijn voeten weg. Het werd stil, onze gedachten bij de ruzie.
Cameron verbrak de stilte. "Waar denk je dat het over ging?"
"Ik weet het niet, Cam, maar het komt wel weer goed."
"Ik hoop het echt, Ems. Ze maken steeds ruzie en... en ik mag je vader echt en ik wil niet dat ze uit elkaar gaan... maar als het zo doorgaat... ik weet het niet. Ik was juist zo blij..." Hij stopte even en schudde zijn hoofd. "... dat we weer een gezin waren, snap je? En nu ben jij hier en je bent echt een zus voor me en ik wil niet dat dit weer over gaat, snap je?"
Het was heel bijzonder dat Cameron zo zijn hart bij mij uitstortte; dat was ik helemaal niet gewend van hem. Normaal sprak hij niet zo over zijn gevoelens. Het deed mij pijn om zoveel verdriet in zijn stem te horen. Hij verdiende het niet om zoveel ruzies door te moeten maken. Soms vroeg ik mij af waarom papa en Sarah eigenlijk getrouwd waren, aangezien ze toch altijd ruzie maakten. Maar de momenten dat ze geen ruzie maakten, lekken ze heel gelukkig en verliefd, wat het juist zo lastig maakte.
"Het komt allemaal goed," fluisterde ik, hoewel ik daar zelf niet helemaal zeker van was.

~

"... en dit zijn de kleine joey's*. We hebben er op dit moment drie. Een joey blijft ongeveer vijf tot negen maanden in de buidel van de moeder zitten, voordat hij zijn eigen gang gaat." Stella was bezig mij meer te leren over roo's*. Ze had mij voorgesteld aan de verschillende mobs* die in het park verbleven. In het park waren er twee soorten kangoeroes: Eastern Grey Kangoeroes en Red Kangoeroes. Het verschil moest ik nog een beetje leren, maar het was leuk om die grote beesten zo te zien. Stella vertelde mij interessante weetjes, die ik later weer tijdens de rondleidingen moest gaan vertellen. (En flauwe grapjes, zoals: waarom hebben kangoeroemama's een hekel aan slecht weer? Antwoord: dan spelen de kinderen binnen. Ha-ha-ha.)
"Een groot mannetje wordt ook wel een boomer genoemd. Deze zijn vaak heel dominant," ging Stella verder. "Ze kunnen een snelheid bereiken van wel meer dan zestig kilometer per uur."
Ik schreef het allemaal op om het later uit mijn hoofd te kunnen leren. Nooit van mijn leven had ik verwacht dat ik uit mijzelf informatie zou gaan leren, maar de dag was toch echt gekomen. Ik was vastbesloten om het goed te doen bij deze baan. Buiten dat was het ook heel interessant om met de dieren te werken. Het voelde bijna therapeutisch. Cameron en Jesse zouden mij vast weer uitlachen als ik dit vertelde, maar ze begrepen het gewoon niet. Zij waren waarschijnlijk opgegroeid met deze dieren. Het enige wild dat ik in Nederland zag waren vogels. Vogels en insecten.
Stiekem was ik een beetje jaloers op Stella en de anderen vanwege het feit dat zij hier hun beroep van hadden kunnen maken. Het moest geweldig zijn om van je passie je werk te kunnen maken. Had ik maar zo'n passie.
Ik vond het bijna jammer dat mijn werkdag er weer op zat. Thuisgekomen nam ik eerst een frisse douche. Tot mijn grote verbazing was mijn vader thuis toen ik uit de douche stapte.
"Pap! Wat ben jij vroeg thuis!" Het voelde raar om weer Nederlands te praten.
"Klopt, er komt straks een grote rugbywedstrijd op tv en die wilde ik niet missen."
Typisch mijn vader. Elke dag overwerken, maar als er een wedstrijd op tv was, ging hij wel eerder naar huis.
Omdat ik nog niet veel tijd alleen met mijn vader had doorgebracht, besloot ik hem nu te vragen over Sarah. Het was mij dwars blijven zitten. "Pap, gaat het wel goed tussen Sarah en jou?"
Hij leek verbaasd. "Ach lieverd, hoorde je ons ruzie maken?"
"Eh, ja." Het was ook moeilijk om het níét te horen.
"Ik wist niet dat... nou ja, je moet er je mooie hoofdje maar niet over breken, lieverd."
Daarmee leek het gesprek afgelopen te zijn voor papa. Hij nam plaats op de bank met zijn biertje en zette de tv aan. Een reclame voor ontbijtgranen was bezig. Voor mij was het onderwerp nog niet afgelopen. Hoewel ik geen fan was van Sarah, wilde ik ook niet dat ze zouden scheiden. Ten eerste zou het mijn vader veel pijn doen, maar buiten dat zou de kans klein zijn dat ik Cam-Cam nog terug zou zien. En dat mocht echt niet gebeuren. Ik zou nog wel antwoorden uit mijn vader krijgen.

~

Duizendmaal sorry voor het verlate hoofdstuk. Mijn rooster is heel erg in mijn nadeel veranderd en het enige wat ik wil doen als ik thuiskom van school of stage, is op de bank liggen en FRIENDS kijken.

Het spijt me ook dat het hoofdstuk niet zo interessant was en nee, geen Jesse in dit hoofdstuk. Volgende keer! Beloofd!

Vergeet niet te stemmen en te reageren!

*mates's rate=vriendenprijsje
*joey's=baby kangoeroes
*roo's=kangoeroes
*mobs=kudes